Nowa Szkocja (Kanada) 1763 r.
Kapitan Ecueyer dowodzący w porcie Fort Pitt (dorzecze Ohio River) wręczył Indianom północnoamerykańskim, prezenty skażone wirusem ospy
Tokio (Japonia) 20 marca 1995 roku
Zamach ugrupowania Aum Shinrikyō
Zamach został dokonany przy pomocy sarinu w płynie. Gaz został umieszczony w butelkach i pudełkach śniadaniowych, wniesionych do wagonów trzech linii metra, pociągów zmierzających do stacji Kasumigaseki w dzielnicy rządowej. O umówionym dokładnie czasie sprawcy przebili pakunki parasolami, pozostawiając je w wagonach pełnych pasażerów, w czasie porannego szczytu. Ulatniający się gaz spowodował masowe zatrucia.
Ningo (Chiny) druga wojna światowa
Japończycy rozrzucili pchły zarażone dżumą wywołując epidemię tej choroby
Metody stosowania broni biologicznej
Broń biologiczna była używana już w starożytności. Znane są przykłady powszechnego zatruwania strzał toksynami także pochodzenia biologicznego oraz podrzucania jadowitych węży na wrogie statki (praktyka Hannibala), a w Chinach podrzucania pszczół nieprzyjaciołom. W rozumieniu ścisłym definicji broni biologicznych, pomijającej jady, typowym przykładem z tego okresu będzie polityka Aleksandra Macedońskiego, który porzucał w czasie wycofywania się z pól bitewnych zwłoki koni i żołnierzy zmarłych na choroby zakaźne.
W okresie wieków średnich najbardziej znany jest przykład użycia broni biologicznej przez Tatarów w czasie oblężenia twierdzy Kaffa (dzisiejsza Teodozja) w 1346 (katapultowane były na teren twierdzy ciała zmarłych na dżumę). Zastanawiająca pozostaje droga szerzenia się tej choroby wśród mieszkańców, ponieważ dżuma, jak wiemy obecnie, roznosi się drogą kropelkową i przez wektor – pchłę (pchły zazwyczaj opuszczają żywiciela zaraz po śmierci). W 1495 Hiszpanie skazili wino w Neapolu krwią trędowatych.
Okres największego rozwoju broni biologicznej przypada na okres II wojny światowej (największe mocarstwa broni biologicznej: Japonia, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, ZSRR) i okres powojenny (przede wszystkim ZSRR, w którym próbowano np. wykorzystać wirus Ebola).
W 1991, po wojnie w Zatoce Perskiej, oficjalnie poinformowano o zasobach broni biologicznej państwa irackiego.
-bomby lotnicze i pociski artyleryjskie
zrzucane z samolotów pakiety (np. pudełka),
-przesyłane pocztą listy
-rozpylania aerozolu z powietrza
-kontaminacja wody, żywności i każda inna działalność dywersyjna
OZNAKI ZASTOSOWANIA BRONI BIOLOGICZNEJ
Oznakami użycia tego właśnie rodzaju broni są „głuche” wybuchy bomb, krople cieczy i duże odłamki w miejscach wybuchu, pojawienie się większej ilości gryzoni, insektów, kleszczy lub organizmów wcześniej niespotykanych na danym terenie.
JAK SIĘ ZACHOWAĆ PODCZAS ATAKU BIOLOGICZNEGO
W celu ochrony ludzi przed zakażeniami przeprowadza się szczepienia ochronne. Bardzo ważne jest rygorystyczne przestrzeganie zasad higieny osobistej i otoczenia. Po opuszczeniu terenu skażonego, należy przeprowadzić zabiegi sanitarne, dezynfekcję ubioru, obuwia i innych rzeczy. Wszelkie rany i zadrapania należy zabezpieczyć przed drobnoustrojami. Do czasu przeprowadzenia całkowitych zabiegów sanitarnych nie wolno jeść, pić i palić papierosów. Wodę można pić tylko po wcześniejszym trzydziestominutowym przegotowaniu. W przypadku zaobserwowania zmian chorobowych należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. W celu uniknięcia epidemii w miejscach skażenia powinniśmy użyć maski przeciwgazowej typu wojskowego lub cywilnego. Są to indywidualne środki ochrony przed skażeniami. Istnieją jeszcze zbiorowe środki ochrony przed skażeniami. Zaliczamy do nich budowle ochronne takie jak schrony i ukrycia. Ostatecznością jest ewakuacja ludności w miejsca, gdzie broń biologiczna już nie sięga
Wykonał: Szymon Pawłowski klasa IC
Ze względu na znaczenie jako potencjalnego środka broni biologicznej wyróżnia się trzy główne grupy oznaczone kolejno literami alfabetu:
A – patogeny o wysokiej zjadliwości i śmiertelności, łatwe do utrzymania w środowisku, których przydatność, jako "wojskowych" postaci została sprawdzona w przeszłości (np. laseczki i przetrwalniki wąglika).
B – patogeny o średniej zjadliwości i śmiertelności, średnio trudne do utrzymania w środowisku (np. rycyna).
C – patogeny, które mogą być wykorzystane jako broń biologiczna, np. po modyfikacjach genetycznych (np. filowirusy, prątek gruźlicy).
Czasem dodatkowo wymienia się grupę D, na którą składają się patogeny, które prawdopodobnie nigdy nie zostaną wykorzystane jako broń biologiczna (np. wirus grypy – łatwy do rozpoznania przez epidemiczne występowanie, wirus HIV – przez długi okres utajenia).
Obecnie prawdopodobnie 10-12 krajów na świecie jest zaangażowanych w produkcję broni biologicznej (m.in. Irak, Iran, Izrael, Korea Północna i Południowa, Kuba i Chiny).
Broń biologiczna charakteryzuje się:
1. Stosunkowo niewielkimi kosztami produkcji
Duża część drobnoustrojów potencjalnie użytecznych w broni biologicznej wywołuje choroby wśród zwierząt (laseczka wąglika, pałeczka dżumy i in.).
2. Dużą skutecznością
Drobnoustroje i toksyny są w szczególny sposób preparowane (np. przez modyfikacje genetyczne), aby zwiększyć zdolności do przetrwania w środowisku, wirulencję,
-Śmiertelność, lekooporność.
-Słabą wykrywalnością w początkowym etapie
Jako potencjalny ładunek biologiczny mogą zostać wykorzystane patogeny, które wywołują niezwykle rzadkie choroby (np. wirus ospy prawdziwej, której ostatni przypadek pojawił się w 1978). Dodatkową trudnością jest brak "zapowiedzi" zachorowań wśród ludzi opartych na raportach epidemiologicznych dotyczących zwierząt .
Broń biologiczna może być rozprzestrzeniana nietypowymi środkami (np. "listy wąglikowe").
zazwyczaj krótkim okresem inkubacji
- rodzaj broni masowego rażenia, w której ładunkiem bojowym są patogenne mikroorganizmy (np. laseczki wąglika) lub wirusy (np. wirus ospy prawdziwej). Zwyczajowo zalicza się także do broni biologicznej broń opartą na toksynach pochodzenia biologicznego (np. botulina, rycyna).
Broń biologiczna może znaleźć zastosowanie podczas ataku na pojedyncze osoby, oddziały wojska, a także ludność cywilną. Celem ataku biologicznego mogą być także jednorodne monokultury roślinne lub hodowle zwierząt gospodarskich (terroryzm socjoekonomiczny).