Introducing 

Prezi AI.

Your new presentation assistant.

Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.

Loading content…
Transcript

UBIÓR STAROŻYTNYCH RZYMIAN

UBIÓR MĘŻCZYZN

Ubiór meski Rzymian składał się z tuniki i wierzchniego okrycia - togi.

UBIÓR KOBIET

TUNIKA ANGUSTICLAVIA – tunika ekwity i klas wyższych. Posiada dwa purpurowe wąskie paski – (angustus clavus) z tyłu i z przodu o szerokości ok. 4cm

TUNICA LATICLAVIA - tunika senatorska z jednym szerokim pasem – (latus clavi), szerokości ok. 8cm. Senatorzy nosili tuniki nieco dłuższe i nieprzepasane.

TUNICA PALMATA - tunika, z wyhaftowanymi liśćmi palmy była zastrzeżona dla triumfatora i noszona wraz z togą picta. Była purpurowa

COLOBIUM - tunika bez rękawów.

TUNIKA Z RĘKAWAMI przejęta ze Wschodu, poczatkowo rękawy siegały do połowy ramion.

TUNICA MANICATA -Tunika z długimi rękawami- W III w. n.e. Rzymianie rozpoczęli stosowanie tuniki z długimi rękawami. Założenie takiej szaty przed tym okresem, uznawano za przejaw zniewieściałości. Tunika z długimi obcisłymi rekawami była ulubionym strojem Juliusza Cezara

TOGA CANDIDA (śnieżnobiała) z sukna bielonego, bez szlaku, noszona przez obywateli ubiegających się o urządnpubliczny (stad nazwa kandydat)

TOGA TRABEA (belkowana w poziome pasy, przysługiwałą pierwotnie królom – pasy białe i purpurowe; potem wieszczkom- agurom – pasy purpurowe i szkarłatne).

TOGA PURPUREA W całości purpurowe togi wkładali także obywatele poświęcający swe życie bogom – samobójstwo rytualne.

Togę wykonywano z białego, wełnianego materiału, o szerokości ok. 2,70-3 m i długości 5-6 m.

Założenie togi było czynnością trudną, by nie powiedzieć uciążliwą. Pas materiału składano wzdłuż, narzucano jeden kraniec na lewe ramię, nakładano togę na plecy, a drugi koniec przeprowadzano pod prawym ramieniem i od przodu ponownie zarzucano na lewe ramię. Aby sobie ulżyć, bogatsi obywatele, do tego celu mieli specjalnego niewolnika, nazywanego vestiplicus.

Opaska na biust STROPHIUM i opaska na biodra SUBLIGACULUM

Dodatki:

-Kobiety przed słońcem chroniły się pod kopułą parasola (umbrella, umbraculum).

TUNICA TALARIS – bardzo długa, z długimi rekawami, zakładanie takiej tuniki uważano za przejaw zniewieściałości.

DALMATYKA, DALMATICA - Bogatsza forma tuniki, z szerokimi rękawami z jednego kawałka; powstała w okresie późnego cesarstwa, była ona wełniana, płócienna lub lniana.

CYCLAS – elegancka suknia noszona przez rzymianki

TALARIS – dekoracyjna jedwabna suknia, z długim trenem plisowanym, ozdobionym złotymi frędzlami

SUPPARUM – szal zakładany na tuniki, płócienny, nie jedwabny jak większość

PALLA – odpowiednik męskiego płaszcza pallium, która wygląda jak himation. Wierzchnie okrycie kobiece, mające kształt dużego płata tkaniny. Pallę wkładano na stolę i owijano nią ramiona i plecy, a niekiedy także głowę.

ALICULA – krótka pelerynka okrywająca ramiona

TOGA EXIGUA - Najwcześniejsza toga, datowana jest na okres późnej republiki. Była stosunkowo prosta W okresie złotego wieku, toga została wzbogacona o sinus (używane jako kieszeń na różnego rodzaju drobiazgi) iumbo (kaptur zakładany podczas uroczystości religijnych, ludzi sprawujących funkcje religijne, nazywano capite velato (noszący kaptur)). Toga była oznaką przynależności do określonej klasy społecznej. Stanowiła coś w rodzaju wizualnego dowodu osobistego.

TOGA PULLA (ciemna) z sukna ciemnoszarego, brunatnego lub nawet czarnego była znakiem żałoby, zakładana także podczas kryzysu politycznego. Jednakże w tej materii przewidziano wyjątki dla przedstawicieli wyższych stanów społecznych, którzy ubierali toga praetexta.

TOGA PICTA (malowana) początkowo własność państwa, noszona w dniu triumfu przez zwycięskiego wodza, potem stała się oficjalnym ubiorem cesarzy i ich prywatna własnością. Była purpurowa (toga purpurea), haftowana we wzory złotą nicią.

TUNICA INTERIOR, SUBUCULA -Zazwyczaj noszono jedną tunikę, ale już od III w. p.n.e. zaczęto zakładać drugą, która odpowiadała naszej koszuli. Nie miała rękawów albo bardzo krótkie rękawy.

We wczesnym Rzymie, togę nosiły również kobiety, niemal identyczną jak męska. Jeśli wierzyć Liwiuszowi, Król Numa Pompiliusz pragnął uczynić wszystkie Rzymianki westalkami, nakazując im aby nosiły długie szaty, szczelnie zakrywające nie tylko ich piersi, ale i twarze. Z czasem zarysowały się pewne różnice w ubiorze obydwóch płci.

-Togę nosiły jedynie prostytutki (toga muliebris), podczas gdy pozostałe obywatelki ubierały tunice.

STOLA, STOLE – rodzaj długiej tuniki, sukni noszonej przez bogate Rzymianki; zszyta lub spinana na ramionach agrafami, przewiązana jednym pasem pod biustem, drugim szerokim przy biodrach. Noszony przez mężatki.

W starożytnym Rzymie w okresie republiki nosiły ją starsze kobiety-matrony (strój oficjalny i zaszczytny). W późniejszych wiekach (III w.) zastąpiona przez togę i dalmatykę. Stola ozdobiona purpurowym haftem nosiła nazwę stola insita. Stolę noszono na tunice, pod płaszczem

TOGA PURA (czysta) lub TOGA VIRILIS, TOGA LIBERA(męska) – zwyczajny ubiór rzymskiego obywatela podczas oficjalnych czynności oraz wypoczynku (odkładana przy pracy fizycznej) Wykonana z prostego sukna, wełny o zabarwieniu kremowobiałym, była ok. 15 cm krótsza odm innych typów togi.

TOGA PRAETEXTA (obramowana) przysługiwała urzędnikom(konsulom, pretorom, cenzorom, dyktatorom), a także chłopcom do lat 15 lub 16 ( w tym wieku chłopiec był uroczyście odziewany w togę virilis) Cechą charakterystyczną togi praetexta był szlak purpurowy szerokości 5-8 cm, początkowo umieszczony wzdłuż dolnej zaokrąglonej krawędzi, potem wzdłuż brzegu sinusu.

-Od okresu wczesnej republiki kobiety nosiły pelerynę, przykrywająca ramiona (ricinium), którą za cesarstwa wyparła palla - długi pas materiału narzucany na suknię. Szata, dostępna dla wszystkich kobiet, rozróżniała status prawny niewiasty poprzez sposób jej zakładania. Obywatelki przerzucały jeden koniec materiału przez lewę ramię, okrywały nim plecy i prowadząc do przodu pod prawym ramieniem, zarzucały drugi koniec ponownie przez lewę ramię. Pozostałe kobiety odrzucały część materiału z góry, tak, że z przodu i z tyłu tworzyła się "odrzutka", którą spinały agrafkami. Ricinium używano jedynie do uroczystości religijnych. .

BIBLIOGRAFIA:

http://www.imperiumromanum.edu.pl/spoleczenstwo/ubior-starozytnych-rzymian/

http://ubioryhistoryczne.blox.pl/tagi_b/505237/stroje-rzymskie.html

Ewelina Dorobek, Izabella Michalska

Learn more about creating dynamic, engaging presentations with Prezi