Fizyka a sport

Fizyka w kolarstwie

Fizyka w sporcie

Każdy rower w ruchu sam utrzymuje równowagę ponieważ dysponuje stabilnością własną, powoduje ona to że rower jadący prosto, z właściwą szybkością, potrafi pokonać kilka metrów bez pasażera. Drugą ważną rzeczą jest siła odśrodkowa, która głównie odpowiada za równowagę roweru - gdy pochylamy się na zakręcie do wewnątrz - działa w przeciwną stronę, przywracając nam pozycję pionową. Ważnym parametrem jest “ślad” roweru, to odległość między punktem styku przedłużonej osi kierownicy z ziemią, a punktem, w którym przednie koło dotyka gruntu.

Fizyka w formule 1

Jak wiemy fizyka obecna jest w naszym życiu na co dzień, choć często nie zdajemy sobie z tego sprawę. Towarzyszy nam w każdym momencie i w każdej dziedzinie, również w sporcie. To tutaj najwyraźniej widać jak bezwzględna siła grawitacji zderza się z siłą tarcia i odwrotnie. Również opór nie tylko powietrza, ale także wody odgrywa istotną role w sporcie, umożliwiając uprawienie takich sportów jak lekkoatletyka czy pływanie. W zasadzie gdyby nie fizyka i prawa nią rządzące, prawdopodobnie uprawienie jakiegokolwiek sportu byłoby rzeczą niemożliwą i niewykonalną.

Fizyka w formule 1– objawia się wieloma złożonymi zjawiskami, których naukowe podłoże wyjaśnia aerodynamika. Główną rolę w tym sporcie odgrywa bowiem samochód, nie zaś człowiek, jak w przypadku innych dyscyplin. Obecnie samochody F1 mają kluczowe znaczenie w odniesieniu sukcesu w tym trudnym i niebezpiecznym sporcie.

Fizyka w piłce nożnej

Fizyka w grze w nogę daje o sobie znać dopiero, gdy na boisku piłka zostanie wprawiona w ruch. Piłka wirując wokół własnej osi, powoduje, że prędkość powietrza (względem piłki), które ją opływa, nie jest jednakowa po każdej stronie. Powietrze przepływa szybciej po tej stronie, po której ruch powierzchni piłki jest zgodny z ruchem powietrza. Piłka w locie musi mieć odpowiednią prędkość.

Fizyka w bieganiu

Fizyka w narciarstwie

Bieganie to sport zużywający bardzo dużo energii, a fizyka umożliwia osiągać takie same rezultaty, lecz z mniejszym nakładem energii. Kolejnym przykładem zastosowania fizyki są wymachy rąk. Załóżmy że ręka jest wahadłem jeśli jest wyprostowana (długa) aby nią poruszyć potrzebujesz więcej siły. Zginając rękę w łokciach skracamy wahadło dzięki czemu możemy zwiększać częstotliwość zużywając mniej energii.

Fizyka w narciarstwie – objawia się przede wszystkim w zjawisku tarcia występującym podczas rozbiegu i przy zatrzymaniu, a także zjawisku oporu powietrza i grawitacji. Zjawisko tarcia być może i zmniejsza prędkość, doprowadzając w końcu do całkowitego zatrzymania, ale za to pozwala na realny i rzetelny pomiar odległości skoku. Opór powietrza również jest istotny, gdyż dzięki niemu skok kiedyś się kończy, a ponadto koniec ten jest łatwy do przewidzenia. Łatwo zatem wykluczyć skrajne rozbieżności między odległościami osiąganymi przez zawodników. I chociaż mogłoby się wydawać, że opór powietrza utrudnia skok, bo spowalnia skoczka, to przecież gdyby go wcale nie było, unoszenie się w powietrzu, chociażby przez moment byłoby niemożliwe. To powietrze, które znajduje się pod nartami, unosi je w powietrze – zjawisko to nazywane zostało siłą nośną. Ostatnie już zjawisko oddziałujące na skoczka to grawitacja. Jest prawem, które nakazuje skoczkowi wrócić z powrotem na ziemie.