Biologia - kręgowce stałocieplne

Przystosowanie ptaków do lotu

Przystosowania ptaków do lotu

1. Aerodynamiczny kształt ciała

2. Przekształcenie kończyn przednich w skrzydła.

3. Pokrycie ciała piórami

4. Sztywny i lekki szkielet

5. Kości pneumatyczne wypełnione powietrzem

6. Lekka czaszka

7. Brak uzębienia

Gniazdowniki i zagwiazdowniki

Gniazdowniki

i zagwiazdowniki

Gniazdowniki – określenie gatunków zwierząt, których młode po urodzeniu nie są zdolne do samodzielnego życia i wymagają opieki rodziców, w związku z czym dłuższy czas spędzają w gnieździe. Gniazdowniki najczęściej rodzą się nagie (bez upierzenia lub sierści) i ślepe, czasami są pokryte rzadkim puchem lub włosem. Nie potrafią same zdobywać pożywienia i są całkowicie uzależnione od pomocy dorosłych, które je ogrzewają i karmią.

Zagniazdownik – określenie gatunków ptaków, których pisklęta bardzo szybko po wykluciu z jaja są zdolne do samodzielnego życia i nie przebywają w gnieździe. Są one pokryte gęstym puchem, sprawnie chodzą, biegają (niektóre także pływają), potrafią utrzymać stałą temperaturę ciała. Opuszczają gniazdo w trakcie pierwszego dnia od wyklucia i samodzielnie zbierają pokarm (wskazywany przez rodziców). Rodzice przez pewien czas prowadzą je, chronią przed napastnikami i ogrzewają pod skrzydłami.

Cechy wspólne wszystkich ptaków:

Cechy wspólne wszystkich ptaków

- oddychanie za pomocą płuc

- pióra

- zdolność do lotu

- jajorodność

- przekształcenie przednich kończyn w skrzydła

Pot

Pocenie się schładza skórę, która dążąc do podniesienia swojej temperatury odbiera ciepło z wnętrza organizmu. To z kolei pobudza układy krążenia krwi i limfy, odpowiedzialne za „ogrzewanie”. Gruczoły potowe skóry pełnią ważną rolę w usuwaniu toksyn z organizmu.

Pot

Zęby

Uzębienie u ptaków

Charakterystycznę cechą ssaków mięsożernych są duże, ostre i lekko zakrzywione kły przystosowane do przytrzymywania i uśmiercania ofiary. Zęby te z łatwością przebijają skórę i rozszarpują mięso na mniejsze kawałki. Razem z zaopatrzonymi w ostre krawędzie zębami policzkowymi (do których zaliczamy przedtrzonowce i trzonowce) tworzą śmiercionośną broń dostosowaną do cięcia, rozcinania, miażdżenia, rozcierania i łamania.

Także zwierzęta pożywiające się wyłącznie pokarmem roślinnym dysponują wyspecjalizowanymi zębami. Na przykład bydło i konie mają spłaszczone trzonowce do rozcierania pokarmu i dobrze rozwinięte siekacze do ścinania trawy. Wyjątek wśród roślinożerców stanowią przeżuwacze, których pokarm jest na tyle jednolity, że nie wymaga funkcjonalnego podziału uzębienia. Zęby tych zwierząt są duże, o płaskich powierzchniach, a górne siekacze nigdy się nie rozwijają, ponieważ przeżuwacze ścinają trawę przez przyciskanie jej powierzchnią języka i górnej wargi do dolnych siekaczy.

Natomiast kły – tak imponujące u mięsożerców – są u zwierząt odżywiających się pokarmem roślinnym zazwyczaj bardzo zredukowane.

Łożysko

Łożysko (łac. placenta) – przejściowy narząd płodowy występujący u ssaków łożyskowych, który tworzy się z kosmówki i błony śluzowej macicy. Kosmki kosmówki zagłębiają się i łączą z błoną macicy. Łożysko powstaje z tkanki łącznej, błony śluzowej macicy (część matczyna) oraz z zewnętrznej warstwy komórek otaczających zarodek. Od strony matczynej łożysko składa się z wielu zrazików, od strony płodowej jest gładkie.

Za pomocą łożyska zarodek otrzymuje z krwi matki pokarm i tlen, a oddaje dwutlenek węgla i zbędne produkty przemiany materii. Krew matki i płodu nie miesza się, ale do krwi płodu mogą się przedostać dzięki łożysku (za pomocą splotu naczyń krwionośnych - pępowiny) składniki odżywcze, witaminy i przeciwciała, a także niektóre wirusy, antybiotyki i inne.

Płetwal błękity

Pierwsze miejsce pod względem wielkości zajmuje płetwal błękitny, który jest największym zwierzęciem wszechczasów. Jest ssakiem morskim. Jego ciało osiąga długość ok. 30 m, a waga wynosi zazwyczaj 150-180 ton.

Największy ssak

Dziobak

Dziobak, dziobak australijski (Ornithorhynchus anatinus) jest jedynym przedstawicielem rodziny dziobaków z rzędu stekowców. To australijski ssak jajorodny. Ma spłaszczone ciało grzbietowo-brzusznie. Futro ma kolor brązowy. Ma szeroki ogon, również pokryty futrem, nieco ciemniejszym.

Pióra

Rodzaje piór i ich funkcje

1.Pióra puchowe- Chronią ciało przed utratą ciepła.

2.Pióra pokrywowe-Dają one opływowy kształt i gładką powierzchnie ciała.

3.Sterówki-Umożliwiają utrzymywanie równowagi podczas lotu i kierowanie lotem.

4.Lotki-Tworzą powierchnie lotną.

Budowa pióra

Elementy budowy pióra

Pióro składa się z :

- chorągiewki

- stosiny

- dudki

Funkcje

gruczołu kuprowego

Funkcję gruczołu kuprowego

Gruczoł kuprowy – dwupłatowy gruczoł łojowy u ptaków, położony pod nasadą ogona (kuprem), wydzielający tłustą wydzielinę służącą ptakom do natłuszczania dziobem piór w celu ochrony przed zawilgoceniem, oraz do produkcji prowitaminy D, która pod wpływem światła zamienia się w witaminę D (ptaki czyszcząc pióra zjadają ją).

Budowa płuc u ptaków

elementy budowy jajka

Elementy budowy jajka