Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
jest położona w północno-zachodniej części Ameryki Południowej, zajmuje powierzchnię lądową 1 141 748 km² i powierzchnię morską 928 660 km²
Kolumbia jest republiką z prezydentem jako głową państwa. Leży w północno-zachodniej części Ameryki Południowej nad Morzem Karaibskim i Oceanem Spokojnym. Zajmuje fragment puszczy amazońskiej, a osią państwa jest łańcuch Andów.
Kolumbia jest jedynym państwem południowoamerykańskim, które leży nad dwoma oceanami. Graniczy z Panamą, Wenezuelą, Brazylią, Peru i Ekwadorem i jest ok. dwa razy większa od Francji.
Stolicą państwa jest Bogota. Liczy ponad 7 mln mieszkańców i jest trzecim pod względem populacji miastem w Ameryce Południowej. Leży w północnych Andach na wysokości na wysokości 2640 m n.p.m. Miasto jest od setek lat centrum przemysłowym, handlowym, naukowo-kulturalnym kraju. Bogotę nazywa się Atenami Ameryki Południowej.
Słowa do hymnu zostały napisane w 1887 roku przez Rafaela Wenceslao Núñez Moleda (1825–1894) – pisarza i czterokrotnego prezydenta Kolumbii.
Kolumbijska kuchnia jest jedną z największych atrakcji Kolumbii. Jest ona rezultatem fuzji trzech kultur: indiańskiej, afrykańskiej i hiszpańskiej, która rozpoczęła się w XVI wieku w okresie hiszpańskiej kolonii na terenach Ameryki Łacińskiej i ulepszana była przez wieki.
Aijaco
Tradycyjna zupa wywodząca się jeszcze z czasów prekolumbijskich, charakterystyczna dla chłodnych, andyjskich regionów Kolumbii, w szczególności dla okolic stolicy – Bogoty. Jest to coś w rodzaju drobiowego rosołu, z tym, że gotowanego z trzema gatunkami ziemniaków: białymi, czerwonymi i kreolskimi.
Pierwotnie było to danie spożywane przez rolników ciężko pracujących na plantacjach kawy, którzy potrzebowali kalorycznego i sycącego posiłku. Obecnie jednak stało się popularne także wśród mieszkańców pozostałych regionów, w tym zagorzałych mieszczuchów i uchodzi za narodowe danie Kolumbii.
to okrągłe, płaskie placuszki z mąki kukurydzianej, podawane jako dodatek do dań mięsnych lub samodzielny posiłek. Mogą być podawane z serem, mięsem, jajkami, sałatą lub bez dodatków. Każdy region w Kolumbii ma swój tradycyjny sposób ich wytwarzania oraz charakterystyczne dla siebie nadzienia. Arepas mogą być smażone na patelni lub pieczone na ruszcie.
Obszar obecnej Kolumbii w okresie prekolumbijskim zamieszkiwali Indianie: Czibczowie (na zachodzie) i Arawakowie (na wschodzie). W 1. połowie XVI w. został on opanowany prz Hiszpanów i włączony do wicekrólestwa Peru; od 1717 należał do wicekrólestwa Nowej Granady. Rządy hiszpańskie doprowadziły 1781 do powstania comuneros. W 1810 wybuchło kolejne powstanie antyhiszpańskie i została powołana junta, która uniezależniła się od władz kolonialnych. W 1811 niepodległość ogłosiła republika Cundinamarca (Bogota) i Cartagena; ruchy te uśmierzył hiszpański gen. P. Morilla. Dopiero S. Bolívar wyzwolił 1819 Nową Granadę i włączył ją do Wielkiej Kolumbii, której był prezydentem. W Nowej Granadzie w jego imieniu rządził F. de Paula Santander. Od 1830 Kolumbia była odrębną republiką (do 1903 obejmowała też Panamę) p.n. Nowa Granada (do 1861)
Podczas I wojny światowej Kolumbia zachowała neutralność. Po wojnie nadal była krajem głównie rolniczym (kawa), słabo rozwiniętym (brak kapitału, słaba komunikacja). W latach 20. Kolumbia stała się ważnym światowym producentem platyny. Zapoczątkowano wówczas wydobycie ropy naftowej i przeobrażenia gospodarcze-społeczne, m.in. przy udziale USA, jednocześnie następował rozpad obozu konserwatystów. Przejęcie 1930 władzy przez liberałów (do 1946) zbiegło się z wielkim światowym kryzysem gospodarczym, który silnie dotknął Kolumbię.
W 2010 w wyborach zwyciężył J. M. Santos ze Społ. Partii Jedności Nar. (69,%), który zapowiedział skupienie się na tworzeniu miejsc pracy, walki z ubóstwem i podjęcia wysiłków na rzez zapewnienia bezpieczeństwa kraju.
Nowy prezydent. A. Uribe (od 2002), wobec niepowodzenia polityki kompromisu, rozpoczął wojnę z komunistyczna partyzantką i wprowadził stan wyjątkowy.
1997 kilku z przywódców kartelu (kontrolującego niemal 70% świat. rynku kokainowego) poddało się dobrowolnie policji; jednak od 1998 sytuacja stale się pogarszała, stosunki z USA ulegały ochłodzeniu. Wybrany 1998 prezydent A. Pastrana, konserwatysta, podjął starania o poprawę stosunków z USA i powrócił do rozmów z partyzantami
Z pomocą międzynarodową (gł. USA) 1993 rozbito kartel z Medellín