Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Francuski chemik i fizyk Paul Villard odkrył promieniowanie gamma w 1900. Villard badał promieniowanie emitowane przez element radu . Podczas Villard obserwowano promieniowanie radu bardziej energiczny niż promieniowanie alfa opisanych Rutherford w 1899 lub promieniowania beta stwierdzone przez Becquerel’em w 1896 nie stwierdzono promieniowanie gamma w nowej postaci promieniowania.
Rozwijając słowa VILLARD w Ernest Rutherford nazwany energetyczne promieniowanie „promienie gamma” w 1903 roku nazwa odzwierciedla poziom przenikania promieniowania w materię z alfa wynoszące przynajmniej penetrujące, beta jest bardziej penetrujące i promieniowanie gamma, przechodząc przez materię najłatwiej.
Gamma to promieniowanie najsilniejsze z trzech (alfa, beta, gamma. W laboratorium używa się betonu żelaza i ołowiu, bay nie przedostały się fale.
Promieniowanie gamma nazywamy promieniowaniem
elektromagnetycznym o długości fal w próżni mniejszych od
0,1nm, które jest emitowane przez wzbudzone w reakcjach
jądrowych i przemiennych promieniotwórczych jądra
atomowe, lub powstaje podczas rozpadu cząsteczek,
anihilacji par ”cząsteczka- antycząstka” i w innych
procesach.
Promieniowanie gamma powstaje w wyniku zderzeń szybkich elektronów z elektronami powłok atomowych. Źródłem promieniowania gamma są jądra promieniotwórcze ulegające rozpadowi. Oblicz częstotliwość i długość fali promieniowania gamma o energii fotonu E = 1 MeV (megaelektronowolt).
Jeśli zostawimy sprawy matce naturze, skażenie w czarnobylskiej strefy wykluczenia zniknie dopiero po ponad 20 tys. latach. Wydaje się jednak, że już dzisiaj dysponujemy technologią, która może drastycznie skrócić czas potrzebny na odkażenie tego miejsca.
W wyniku reakcji rozszczepienia w rdzeniu reaktora jądrowego wytwarza się promieniowanie jądrowe (głównie neutrony i promieniowanie gamma) oraz ciepło. Podczas tej reakcji zostaje utworzonych także wiele nuklidów. Ciepło powstałe z rozczepienia atomu jest używane do produkcji energii.
Gdyby człowiek mógł widzieć promienie gamma, Księżyc byłby dla nas jaśniejszy od Słońca. Promienie kosmiczne uderzają w powierzchnię Księżyca oddziałując z jego pyłową powierzchnią i tym samym emitując promienie gamma.
Astronomowie przeglądając Drogę Mleczną zarejestrowali ponad 70 źródeł wysokoenergetycznych promieni gamma.
Promieniowanie gamma towarzyszy reakcjom jądrowym, powstaje w wyniku anihilacji – zderzenie cząstki i antycząstki, oraz rozpadów cząstek elementarnych. Otrzymywane w cyklotronach promieniowanie hamowania i synchrotronowe również leży w zakresie długości fali promieniowania gamma, choć niekiedy bywa nazywane wysokoenergetycznym promieniowaniem rentgenowskim.
Cechą wybuchu jądrowego jest to, że oprócz widzialnego promieniowania cieplnego powstaje niewidzialne promieniowanie jonizujące, złożone głównie z promieni gamma, neutronów i fragmentów rozszczepienia.
Wyróżnia się dwa rodzaje promieniowania jądrowego tj. promieniowanie początkowe i resztkowe. Jako umowną granicę podziału między wyżej wymienionymi rodzajami promieniowania przyjmuje się okres 1 minuty po wybuchu. W przypadku wybuchów podwodnych i podziemnych promieniowanie początkowe przechodzi bezpośrednio w promieniowanie resztkowe i w związku z tym rozróżnianie obu rodzajów promieniowania ma mniejsze znaczenie. Początkowe promieniowanie jądrowe, emitowane w przybliżeniu w ciągu pierwszej minuty po wybuchu, składa się głównie z neutronów i promieni gamma, powstałych w procesie rozszczepienia. Samorzutna emisja cząstek beta i promieni gamma z substancji radioaktywnych będących produktami rozszczepienia jest przyczyną promieniowania resztkowego.
Według naukowych odkryć, każda burzowa chmura emituje promieniowanie gamma. Dane z samolotów pokazały, że podczas burzy przy pojawieniu się błyskawic blisko samolotu odnotowane zostały promienie rentgenowskie i gamma. Pasażerowie samolotów nie muszą się martwić, takie wybuchy promieniowania mierzone są w tysięcznych częściach sekundy. Ciemna błyskawica to tak naprawdę wybuch promieniowania gamma, który powstaje w wyniku zderzenia wysokoenergetycznych elektronów z cząstkami powietrza, np. podczas burzy. Naukowcy określają je także jako ziemskie błyski gamma.
Najszybsze z fal mózgowych. Zakres ich częstotliwości to ok. 30–70 Hz. Aktywność gamma związana jest z wyższymi procesami poznawczymi, m.in. percepcją sensoryczną, pamięcią. Domniemywa się, że rytm gamma o częstotliwości ok. 40 Hz ma związek ze świadomością percepcyjną (dotyczącą wrażeń zmysłowych i ich postrzegania) oraz związany jest z tzw. wiązaniem jakości sensorycznych, tj. integracją poszczególnych modalności zmysłowych (tj. dotyk, słuch, smak, wzrok, zapach) w jeden spostrzegany obiekt (np. widzimy i słyszymy mówiącą do nas osobę jako spójną całość).
Sterylizacja promieniowaniem jonizującym przebiega zarówno w sposób bezpośredni, jak i pośredni, przez produkty radiolizy wody. Źródłem tego promieniowania mogą być na przykład izotopy emitujące promieniowanie gamma – zwykle używa się izotopu kobaltu 60Co.
Do wyjaławiania wyrobów medycznych jednorazowego użytku, kosmetyków, produktów leczniczych, materiałów transplantacyjnych stosuje się niekiedy (obok sterylizacji tlenkiem etylenu) promieniowanie jonizujące.
Jego działanie ma zdolność wytwarzania jonów. Polega na oderwaniu jednego elektronu od atomu lub cząsteczki albo wybicie go ze struktury krystalicznej.
Fotony promieniowania jonizującego mają energię większą od energii fotonów światła widzialnego.
Do promieniowania jonizującego wykorzystuje się promieniowanie elektromagnetyczne (γ [gamma], X [X-ray]) lub cząstkowe (korpuskularne, np. α, β).
Technologia radioterapii stereotaktycznej za pomocą noża Gamma Knife stosowana jest z powodzeniem w leczeniu neurochirurgicznym guzów mózgu jako alternatywa dla klasycznej operacji chirurgicznej.
Gamma Knife (nóż gamma) to wyjątkowo specjalistyczne urządzenie zarezerwowane tylko dla neurochirurgii i ograniczone do oddziaływania na mózg oraz górne części kręgosłupa szyjnego do czwartego poziomu C4. Jest formą leczenia chirurgicznego za pomocą promieni kobaltowych.
Nóż Gamma – gamma knife – składa się z jednostki zawierającej źródło promieniowania, stołu terapeutycznego, zestawu kolimatorów oraz konsoli sterującej. Rama stereotaktyczna przytwierdzona do czaszki pacjenta łączy się ze stołem terapeutycznym. Stół ustawiany jest w izocentru. W tych warunkach wykonywany jest rezonans magnetyczny i samo leczenie. Ruch pacjenta jest wyeliminowany niemal całkowicie. Dzięki temu skuteczność i precyzja zabiegu jest większa niż 0,2 -0,3 mm. W jego trakcie w precyzyjnie zaplanowane miejsce płyną 192 wiązki terapeutyczne promieniowania kobaltowego. Każda z nich niesie indywidualnie niską dawkę energii, dopiero skrzyżowane w określonym miejscu dają dużą energię. Średnica wiązek może być zróżnicowana od 4 do 16 mm. Dzięki temu planujący zabieg neurochirurg może każdą bryłę guza czy innej patologii precyzyjnie opisać w formę operacyjnego leczenia i za pomocą jednego guzika uruchomić procedurę terapii.
Pomieniowanie jonizujące to promieniowanie elektromagnetyczne (γ, X) lub cząstkowe (korpuskularne, np. α, β), które w czasie przenikania przez materię ma zdolność wytwarzania, bezpośrednio lub pośrednio, jonów (z wyłączeniem fotonów promieniowania ultrafioletowego). Pojęcie promieniowania wiąże się z wysyłaniem i przekazywaniem energii. Gdy więc mówi się, że ciało promieniuje, to znaczy, że wysyła (emituje) energię.
Początkiem zmian popromiennych w materiale biologicznym jest pochłonięcie przez żywą tkankę energii promieniowania, która między innymi powoduje jonizację lub wzbudzenia atomów i cząsteczek, wyzwalających następnie łańcuch wtórnych reakcji biologicznych. Jonizacja i wzbudzenia atomów wchodzących w skład żywej materii stanowią pierwsze ogniwo łańcucha przemian prowadzących do biologicznego efektu działania promieniowania. Można wyróżnić, w skali czasu, kilka faz (stadiów), następujących kolejno jedna po drugiej, oddziaływania promieniowania jonizującego na organizm żywy, np. oddziaływania fizycznego, fizyko-chemicznego, odpowiedzi biologicznej, efektów medycz
Najbardziej wrażliwą na promieniowanie częścią komórki jest jej materiał genetyczny DNA. Uszkodzenia DNA, o ile nie zostaną bezbłędnie naprawione, mogą prowadzić do transformacji nowotworowej lub śmierci komórki.
Wpływ promieniowania na żywą tkankę zależy od wielu czynników i z tego względu ma bardzo skomplikowany charakter. Reakcja organizmu po napromienieniu jest przede wszystkim uwarunkowana dwoma parametrami, a mianowicie przenikalnością promieniowania oraz względną skutecznością biologiczną. Kolejne parametry to: wielkość dawki i jej natężenie, rodzaj ekspozycji (jednorazowa czy frakcjonowana, tj. rozłożona w czasie) oraz właściwości związane bezpośrednio z napromienionym obiektem, takie jak: obszar ciała poddany ekspozycji, wiek i płeć, wrażliwość osobnicza i gatunkowa, temperatura, czynności metabolizmu i równowaga hormonalna oraz nawodnienie i utlenienie napromienionego materiału biologicznego. Wrażliwość komórek na promieniowanie jest tym większa, im większa jest aktywność proliferacyjna i im mniejsze jest zróżnicowanie tkanki.
Napromieniowany organizm może nie wykazywać żadnych wykrywalnych objawów przez bardzo długi okres czasu po ekspozycji. Wiadomo, że skutki tego rodzaju napromieniowań mogą istnieć w formie utajonej i rozwijać się stopniowo. Mogą ujawniać się nawet po kilkudziesięciu latach.
Biologiczne następstwa działania promieniowania jonizującego dzieli się na dwie kategorie:
– skutki deterministyczne (niestochastyczne), czyli takie, których zarówno częstość, jak i stopień ciężkości ulegają wzrostowi wraz z dawką promieniowania. Można określić dla nich dawkę progową. Należą do nich np. wszystkie dobrze znane powikłania w radioterapii
– skutki stochastyczne, czyli te, których częstość występowania ulega jedynie zwiększeniu wraz ze wzrostem dawki. Są to zjawiska probabilistyczne. Nie istnieje dla nich dawka progowa. Należą do nich np. nowotwory złośliwe.