Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Lew Wygotski - teoria rozwojowa
368
Lew Wygotski - teoria rozwojowa
Lew Wygotski
- Lew Siemionowicz Wygotski ur. 17.11.1896, Orsza; zm. 11.06.1934, Moskwa.
- Psycholog i pedagog, profesor w Moskiewskim Instytucie Psychologii Eksperymentalnej.
- Twórca kultorowo-społecznej teorii rozwoju człowieka.
"Nauczanie winno wyprzedzać rozwój"
Kulturowo-społeczna koncepcja rozwoju
Osią opracowanej przez Lwa Wygotskiego teorii jest założenie, że w toku edukacji dziecka, najważniejsza jest nie zdobywana wiedza a sposób jej przyswajania. Według naukowca rozwój człowieka determinowany jest w dużej mierze przez interakcje społeczne. To właśnie poprzez nie, dziecko przyswaja dorobek kulturowy pokoleń, dzięki czemu kształtuje kształtuje tzw. wyższe funkcje psychiczne mające niebagatelny wpływ na rozwój. Za szczególne "narzędzie" uznany zostaje język, którego coraz to lepsze opanowywanie determinuje rozwój takich funkcji jak pamięć, kreatywne myślenie, planowanie czy komunikacja zewnętrzna oraz wewnętrzna. Lew Wygotski za niebagatelną uznawał także rolę innych ludzi w rozwoju dziecka (relacje dorosły-dziecko, uczeń-nauczyciel).
Niebagatelną rolę w teorii Wygotskiego pełnią także pojęcia interioryzacji oraz eksterioryzacji. Pierwsze z nich odnosi się do "uwewnętrzniania" odbieranych z zewnątrz bodźców oraz przetwarzanie i analizowanie ich w obrębie własnego umyśłu. W miarę rozwoju, człowiek staje się zdolny do eksterioryzowania, czyli przeniesienia przeniesienia odebranych uprzednio bodźców z wewnątrz siebie na zewnątrz. Naukowiec przy okazji tego procesu zwraca także uwagę na wzajemne powiązanie myśli i języka (przełożenie wewnętrznej analizy na słowo mówione).
Interioryzajca i eksterioryzacja
Strefa najbliższego rozwoju
Lew Wygotski mając na uwadze rolę jaką odgrywają inni ludzie w kierowaniu rozwojem dziecka wysnuł koncepcję strefy najbliższego rozwoju. Zakładała ona rozróżnienie dwóch stref rozwoju dziecka - strefy aktualnego rozwoju i strefy najbliższego rozwoju. Do pierwszej z nich należy zaliczyć działania, które dziecko potrafi poprawnie wykonać samodzielnie a do drugiej te, które opanuje z pomocą dorosłego. Natomiast działania, których dziecko nie jest w stanie opanować nawet z pomocą dorosłego, Wygotski umieścił poza strefą najbliższego rozwoju.
Szczególne cechy procesu rozwoju
- jedności i stałość rozwijającej się psychiki.
- wewnętrzne związki pomiędzy stadiami rozwojowymi.
- determinowanie rozwoju poprzez oddziaływanie zewnętrzne, wewnętrzne jak i poprzez naturalne procesy dojrzewania.
- zmiany w rozwoju dokonują się gwałtownymi przeskokakmi.
- interioryzacja i eksterioryzacja jako zasadnicze mechanizmy rozwoju.
- ukierunkowany z wewnątrz na zewnątrz przebieg rozwoju.
- Szczebel pierwszy - polega na tworzeniu przez dziecko nieukształtowanego i nieuporządkowanego zbioru przedmiotów.
- Szczebel drugi - opiera się o myślenie kompleksowe oraz budowanie pseudopojęć.
- Szczebel trzeci - opiera się o procesy analizy, syntezy i abstrahowania, które prowadzą do tworzenia pojęć potencjalnych.