Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Niedziela XXVIII
2
XXVIII Niedziela
Zwykła
*
Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu:
„Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść.
Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: «Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę: woły i tuczne zwierzęta pobite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę». Lecz oni zlekceważyli to i poszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa; a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy ich, pozabijali.
Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić.
Wtedy rzekł swoim sługom: «Uczta wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie». Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala zapełniła się biesiadnikami.
Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nie ubranego w strój weselny. Rzekł do niego: «Przyjacielu, jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?» Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: «Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz w ciemności. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów».
Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych”
Uczta o której mowa w omawianym fragmęcie jest tak na prawdę biesiadą koronacyjną.
W starożytności był zwyczaj, że po objęciu władzy i po akcie koronacji nowo wybrany król wydawał przyjęcie dla swych podwładnych. To był symbol jego szczodrości i łaskawości, ale także zapowiedź dobrobytu panującego w królestwie nowego władcy
Zamożny człowiek mógł na taką ucztę zaprosić całe miasto.
*
Już na kilka dni przed biesiadą pan wesela wysyłał swoje sługi do gości i prosił ich na ucztę. W dobrym tonie było nie przyjmować zaproszenia od razu, tylko pozwolić sługom, by kilka razy nakłaniali i zachęcali do przybycia.
Zamożny człowiek mógł na taką ucztę zaprosić całe miasto.
Przybycie na ucztę wymagało od gości poświęcenia cennego czasu. Uczta mogła trwać nawet siedem dni i król oczekiwał od gości, że pozostana do końca.
Zaszczyt wynikający z królewskiego zaproszenia - i obawa przed wywołaniem niezadowolenia władcy - skłoniłby do przybycia roztropnych ludzi.
Zignorowanie króla byłoby skandalicznym brakiem uprzejmości, przypuszczalnie nasunęłoby podejrzenie o bunt i z pewnością wywołałoby gniew władcy.
Pierwsi słuchacze przypowieści zapewne żachnęli się na niewiarygodną wprost głupotę owych poddanych.
Już na kilka dni przed biesiadą pan wesela wysyłał swo...
W zajmowaniu kolejnych miejsc obowiązywały zasady: honorowe miejsca należały się najznakomitszym gościom.
Były to miejsca po prawicy i po lewicy gospodarza.
W czasie biesiady spożywano posiłki w pozycji leżącej. W Biblii prorok Amos chyba jako pierwszy wspomina, że zaproszeni goście wylegiwali się na dywanach.
W zajmowaniu kolejnych miejsc obowiązywały zasa...
Obraz uczty użyty w przypowieści Jezusa jest bardzo zbliżony, do tego, który znajdujemy w pierwszym czytaniu
Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win. Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza, zdejmie hańbę ze swego ludu na całej ziemi, bo Pan przyrzekł. I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremu zaufaliśmy, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność; cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na tej górze
*
Mięso obfitujące w tłuszcz to symb...
Mięso obfitujące w tłuszcz to symbol dobrobytu. Tłuszcz składano także w ofiarach Panu, jako najlepszą część.
Oliwa służyła z kolei do namaszczenia w trakcie uczty, symbolizowała radość i atmosferę miłości.
Wino było symbolem szczęścia, radości i wesela. Ale nie każde wino nadawało się do tego, by podać je znakomitym gościom. Na stole szanującego się gospodarza pojawiały się tylko stare trunki, takie, które przeszły wystarczająco długi proces fermentacji. Takie wina określano mianem „wyborne”.
Wino było symbolem szczęścia, radości...
*
Zburzenie miasta i wytracenie zaproszonych
Postępowanie takie byłoby z pewnością sprzeczne z prawem, nawet gdyby słudzy nie należeli do króla. Jednakże słudzy królewscy mieli wyższą pozycję od większości ludzi wolnych, zaś jako posłańcy reprezentowali jego osobę.
Ludy starożytne powszechnie darzyły szacunkiem heroldów lub wysłanników. Oprócz tego, niewłaściwe potraktowanie królewskiego wysłannika było jawną zdradą, stanowiącą wyraz buntu.
Wzmianka o spaleniu miasta odnosi się przypuszczalnie do zniszczenia Jerozolimy, które nastąpiło w 70 r. po Chr. Spalenie miasta było ostatnim etapem jego całkowitego zniszczenia.
Przygotowania do wesela królewskiego syna musia...
Przygotowania do wesela królewskiego syna musiały być prowadzone na wielką skalę, dlatego byłoby dla niego ujmą, gdyby na ucztę nie przybyli goście. W ostateczności król zaprasza na ucztę ludzi przypadkowo napotkanych.
Godnymi sa ci, którzy odpowiedzieli na wezwanie.
Rozstaje dróg - Bramy i rynki wschodnich miast, na których gromadziły się tłumy. Ludzie ci byli marginesem Izraela, celnikami i ludźmi wykonującymi pogardzane zajęcia
Strój weselny
Strój weselny
W starożytności nie istniała specjalna szata weselna.
Co więcej, skąd miałby ją wziąć człowiek przychodzący prosto z drogi? Czym jest szata, której wymaga gospodarz?
• Niektórzy widzieli tu aluzję do sakramentu chrztu, który włącza nas we wspólnotę Kościoła, wspólnotę, która świętuje zwycięstwo Jezusa nad grzechem i śmiercią
• Od Augustyna upowszechnił się obraz szaty łaski, którą ofiaruje sam Bóg, a którą nieszczęsny zaproszony odrzuca. Szata, której Bóg wymaga od swoich gości, to innymi słowy przyjęcie usprawiedliwienia w Chrystusie, przyjęcie Jego dzieła zbawienia i nowego życia, które przynosi. Obie powyższe interpretacje są dobre.
• Przy interpretowaniu tej przypowieści w świetle innych podobnych przypowieści Mateuszowych szata, o której tu mowa, może oznaczać także dobre czyny. Na ślubie wymagano po prostu czystej, nie splamionej brudem szaty. Nie wystarczy wejść do Kościoła przez chrzest, nie wystarczy przyjąć łaskę, którą Bóg ofiaruje nam w Chrystusie. Trzeba jeszcze na tę łaskę odpowiedzieć swoim życiem.