Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
,,Pieśń o Rolandzie" - informacje
213
prezentacja wykonana przez: Annę Druciarek
,,Pieśń o Rolandzie" -informacje
Stanowi uosobienie ideału średniowiecznego rycerza. W utworze przedstawiony jest po raz pierwszy w pieśni VIII natomiast umiera w pieśni CLXXVII w dziele znajduje się też opis jego pogrzebu. Później bohater jest wspominany prawie do końca utworu. Najwięcej o postaci dowiadujemy się, kiedy dowodzi tylną strażą armii Karola Wielkiego.
Informacje podstawowe
Pieśń o Rolandzie to najstarszy i najsłynniejszy epos francuski, rycerski.
Hrabia Roland to postać historyczna, wywodził się z bogatego i szlachetnego rodu jest to główny bohater napisanej w XI wieku przez nieznanego autora Pieśni o Rolandzie. Jest siostrzeńcem cesarza Karola Wielkiego, posiadaczem licznych ziem i wzorowym poddanym. Był rycerzem bardzo mężnym, odważnym, i wiernym wobec króla, Boga i ojczyzny .Walczył szlachetnie i do końca oraz nie używał podstępu, lecz honoru.
Pieśń o Rolandzie nawiązuje do wydarzeń z VI wieku. Karol Wielki wracając z wojny z arabami został zaatakowany przez basków. W bitwie ginie cały odział franków. Wśród poległych rycerzy ginie też hrabia Roland.
Charakterystyka zewnętrzna
W Pieśni o Rolandzie nie ma bezpośredniego opisu głównego bohatera. Nie znajdujemy w utworze charakterystyki zewnętrznej Rolanda przed bitwą w wąwozie Roncevaux. Najwięcej wiemy o wyglądzie bohatera, kiedy walczy.
Charakterystyka zewnętrzna
Charakterystyka zewnętrzna
Jedzie na swoim koniu, Wejlantyfie. Odziany jest w pięknie zdobiącą go zbroję, na nogach ma szczerozłote ostrogi, pomagające popędzać wierzchowca, a na głowie hełm ozdobiony złotem i klejnotami. Początkowo walczy przy pomocy włóczni, do której przypięty jest biały proporzec z frędzlami. Kiedy roztrzaskuje włócznię na wrogach, dobywa swojego miecza, Durendala. Poza tym Roland ma przy sobie róg. Być może ma również łuk, który dostał od Karola Wielkiego jako dowódca tylnej straży. Kiedy Roland walczy, jest rozpoznawany nawet przez Saracenów, którzy nigdy wcześniej go nie spotkali. Twarz bohatera jest jasna oraz roześmiana i jednocześnie harda, ciało prezentuje się szlachetnie, a spojrzenie i postawa są piękne. Im dłużej Roland potyka się z nieprzyjaciółmi, tym bardziej ostrze jego miecza i zbroja są zabryzgane krwią. Ciało natomiast jest mokre od potu i rozpalone. Kiedy bohater dmie w róg, aby wezwać cesarza wraz z główną armią, robi to tak mocno, że jego wezwanie słychać na odległość trzydziestu mil. Jednocześnie jednak odczuwa wielką mękę, lęk i ból. Pęka mu skroń, a z ust tryska krew. Gdy Roland umiera, jego twarz traci barwę i bohater czuje, że mózg wylewa mu się uszami. Kładzie się na zielonej trawie. Pod ciałem umieszcza miecz i róg, a twarz obraca w kierunku Hiszpanii.
Charakterystyka wewnętrzna
Opis cech charakteru Rolanda jest w utworze pełniejszy niż opis jego wyglądu. Bohater to wierny poddany Karola Wielkiego, dzielny wojownik i oddany Bogu chrześcijanin. Określany jest jako: „mężny”, „dzielny”, „wspaniałego serca”, „wódz”, „szlachetny rycerz”, „tęgi rycerz”, „zacny hrabia”, „potężny hrabia”, „dobry wasal”, „pyszny”, „pyszniejszy od lwa lub leoparda”. O oddaniu Rolanda wobec cesarza świadczy to, że zgadza się on podjąć niebezpieczną misję dowodzenia tylną strażą. Walczy też w imieniu Karola Wielkiego, zdobywając dla niego nowe ziemie i bogactwa. Jako wojownika Rolanda cechuje odwaga, waleczność i pycha. Przywiązany jest on do swoich atrybutów rycerskości – miecza i konia.
Charakterystyka wewnętrzna
Dba o honor rycerski i nie wzywa pomocy, chcąc sam walczyć z wrogami i okryć się z tego powodu chwałą.
Roland jest tak sławnym rycerzem, że jego poddani go kochają i szanują, wrogowie podziwiają, a ojczym, Ganelon nienawidzi.
Bohater dba o swoich towarzyszy broni. Po zabitym Olivierze płacze, układa zwłoki poległych i modli się za ich dusze.
Będąc chrześcijaninem, hrabia Roland walczy z poganami w imieniu Boga. Modli się i odmawia pokutę. Wierzy, że prawo boskie jest po stronie jego i jego oddziałów. Umierając odwołuje się do Boga – swojego najwyższego suwerena. Jego dama serca – Oda pada nieżywa na wieść o jego śmierci. Bohater Pieśni o Rolandzie jest średniowiecznym wzorem rycerza. Uosabiał cnotę, a jego postępowanie było warte naśladowania.
Topos średniowiecznego rycerza
Topos
RYCERZ, KTÓRY WĘDRUJE WCIĄŻ W POSZUKIWANIU PRZYGÓD, WALCZY Z POTWORAMI, BRONI WDÓW I SIEROT, SŁUŻY SWOJEJ UKOCHANEJ. SENSEM RYCERSKIEGO ŻYCIA JEST CIĄGŁE SPRAWDZANIE SIĘ, WYSTAWIANIE NA PRÓBĘ SWOJEGO MĘSTWA I SZLACHETNOŚCI
Symbolika
Miecz Durendal- najcenniejszy atrybut rycerza, obok konia. Często w starożytności nadawano mu imię. Roland swój miecz otrzymał na pasowaniu, od Karola Wielkiego. Symbolizuje rycerskość Rolanda, który w chwili śmierci stara się go zniszczyć aby nie został zhańbiony.
Róg Olifant - symbol władzy dowódcy. Jego dźwięki wyznaczały moment rozpoczęcia walki i pory posiłków. Roland przed bitwą nie zadął w róg, duma mu na to nie pozwoliła. Dopiero widząc klęskę wzywa pomocy.