Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
A cantiga nº 77, "Dá que Deus mamou", forma parte dunha das maiores coleccións de cancións monofónicas da literatura medieval en occidente, e un dos documentos máis importantes da música medieval española: As Cantigas de Santa María.
Hai 418 cantigas distintas máis unha introdución en homenaxe a Alfonso X e un prólogo, recompiladas en catro manuscritos, divídense en dous grupos:
O primeiro fórmao As Cantigas da nosa Señora, e o segundo máis reducido son as Cantigas de Loor, que son poemas máis profundos nos que se reflexiona sobre a Virxe.
As Cantigas de Santa María son un conxunto de catrocentas vinte e sete composicións en galego-portugués, que no século XIII era a lingua fundamental da lírica culta en Castela. Atópanse repartidas en catro manuscritos. A colección mariana data de entre os anos 1270 e 1283. A obra conxuga o marioloxio, é dicir, o devezo de configurar unha auténtica compilación dos milagres marianos, coa proxección político-cultural. O rei procurou tanto o carácter enciclopédico da súa obra como que esta se convertese nun traballo de referencia.
Conforma unha das obras artísticas máis destacadas da Europa medieval, á vez que un dos fitos fundamentais de toda a peninsular. Foi un proxecto de Alfonso X, leste fomentou a relación entre distintas relixións, e defendeu a tolerancia e o progreso cultural. O desexo do rei foi presentar composicións poético-musicais nas que se encomiase á Virxe. E narrásense diferentes milagres. María presentábase a un tempo como intercesora ante Deus e como dama ideal.
As Cantigas galego-portuguesas están recollidas nos cancioneiros, que reunian gran número de trovas.
Son composicións en honra á Virxe María. A maioría son cantigas que contan milagres sucedidos coa intervención de María; integran tamén a obra as Cantigas dás Cinco Festas de Santa María, as Cinco Cantigas dás Cinco Festas do Nostro Señor, ou Cantar dous Sete Pesares que víu Santa María do seu fillo e unha maia.
A devoción mariana estaba en auxe nese século e frades, clérigos e cabaleiros en xeral participaban nela. O rei alentaba nas súas cantigas a poetas e xograres para que dedicasen os seus esforzos e inspiracións á «Santa Dama».