Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
383
Rozwój praw człowieka
Prawa człowieka
"Każdy człowiek ma prawo, by szanowane było jego życie i godność, które stanowią dobra nienaruszalne. "
Jan Paweł II
Czym są prawa człowieka?
Cechy praw człowieka
Generacje praw człowieka
Prawa człowieka to podstawowe normy przysługujące każdemu z nas wynikające z samego faktu bycia człowiekiem np.: prawo do życia, wolność słowa, zrzeszania się, czy prawo do edukacji. Źródłem wszystkich praw i wolności jest godność każdego człowieka.
Prawa człowieka mają charakter powszechny
Obejrzyj film.
Prawa człowieka mają charakter przyrodzony
Prawa człowieka mają charakterprzyrodzony (istnieją niezależnie od woli władzy czy przepisów prawa, państwo jedynie tworzy system ich ochrony)
Prawa człowieka mają charakter: powszechny (są takie same dla każdego człowieka niezależnie od wyznawanych wartości, poglądów czy religii);
Prawa człowieka mają charakter niezbywalny (żadna władza nie może nam ich odebrać, nie można się ich zrzec);
Prawa człowieka mają charakter nienaruszalny
Prawa człowieka mają charakter niezbywalny
Prawa człowieka mają charakter nienaruszalny (istnieją niezależnie od władzy i nie mogą być przez nią dowolnie regulowane);
Prawa człowieka mają charakter naturalny (posiadamy je z racji godności osobowej, człowieczeństwa, a nie z powodu czyjejś decyzji czy nadania)
Prawa człowieka mają charakter naturalny
Prawa człowieka mają charakter niepodzielne
Prawa człowieka mają charakter niepodzielny (wszystkie stanowią integralną i współzależną całość).
Funkcje praw człowieka
Funkcje praw człowieka :
1. Chronią jednostkę przed działaniami państwa naruszającymi jej wolność.
2. Zobowiązują państwo do stworzenia warunków umożliwiających realizację praw jednostki.
3. Nakładają na państwo obowiązek dbania o to, aby prawa wolności jednostki były nienaruszone przez innych ludzi.
Rozwój praw człowieka
1. 1215r- Wielka Karta Swobód
2. 1679r- Habeas Corpus Act
3. 1689r.- Bill of Rights
4. 1776r. – Deklaracja Niepodległości USA
5. 1789 r. – Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela
6. 1948r.- Powszechna Deklaracja Praw Człowieka
7. 1989 r. Deklaracja Praw Dziecka
Magna Charta Libertatum, czyli Wielka Karta Swobód lub Wielka Karta Wolności – akt wydany w Anglii 15 czerwca 1215 przez króla Jana bez Ziemi pod naciskiem możnowładztwa, wzburzonego królewską samowolą i uciskiem podatkowym. Formalnie była przywilejem mającym równocześnie znamiona umowy między królem a jego wasalami.
Habeas Corpus Act - ustawa angielska w dana w 1679 r. za rządów Karola II, zakazująca organom państwa aresztowanie obywatela bez zezwolenia sądu; ustawa nakazywała również, żeby skazany odbywał karę w hrabstwie, w którym został osądzony.
Deklaracja praw – petycja do króla Anglii z 13 lutego 1689. Zaprzysiągł ją Wilhelm III Orański. Została zaakceptowana przez parlament i 16 grudnia 1689 przyjęła kształt ustawy o prawach. W trzynastu punktach wyliczała podstawowe nadużycia władzy, popełnione przez dynastię Stuartów.
Deklaracja Niepodległości Stanów Zjednoczonych – akt prawny autorstwa m.in. Thomasa Jeffersona, uzasadniający prawo Trzynastu Kolonii brytyjskich w Ameryce Północnej do wolności i niezależności od króla Wielkiej Brytanii, Jerzego III. Ogłoszona 4 lipca 1776 w Filadelfii podczas II Kongresu Kontynentalnego.
Deklaracja praw człowieka i obywatela,
programowy dokument rewolucji francuskiej 1789–99, uchwalony 26 VIII 1789 przez Konstytuantę na wniosek M.J. La Fayette’a;
Deklaracja praw człowieka i obywatela głosiła zasady równości wobec prawa, suwerenności narodów, podziału władz, niedopuszczalności oskarżenia i aresztowania poza wypadkami określonymi ustawą, wolności wyznania i słowa, żądała zgody obywateli na wprowadzenie podatków; ogłaszała prawo własności, jako nienaruszalne i święte; uznawała katalog przyjętych przez nią praw za wynikający z prawa natury; Deklaracja praw człowieka i obywatela dała początek pojęciu podmiotowych praw publicznych, jej postanowienia były zamieszczane w późniejszych konstytucjach francuskich i stały się wzorem dla konstytucji innych państw.