Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
U ravnici između Tigra i Eufrata razvijale su se kulture Sumera, Asiraca i Vavilonaca. Društvene osnove razvoja ovih naroda slične su onima u Egiptu. Najznačajnija od ove tri kulture bila je kultura Sumera, a na njenim temeljima se razvija Asirsko-Vavilonska kultura. Kod Sumera, muzika je isključivo bila povezana sa crkvenim obredima. Crkveni napevi pevali su se prema utrvđenom rasporedu koji niko nije smeo da menja. Raskošni dvorski život i profesionalni muzički ansambli karakterišu muziku Mespotamije. Instrumenti koji su bili korišćeni su prvenstveno harfe i lire, a onda i čegrtaljke, zvečke, kao i različiti oblici bubnjeva. Ponekad su čitavi oltari bili napravljeni u obliku ogromnog bubnja koji je imao veliku zvučnu snagu, a postojali su bubnjevi toliko veliki da su plesači na njima plesali. Postojali su i sistruimi, duguljaste flaute, duvački instrumenti sa jezičkom, rogovi i laute. Postoje i neki podaci o zajedničkom muziciranju nesrodnih instrumenata (udaraljki, duvačkih i žičanih instrumenata). Ovako bogat mesopotamijski instrumentarijum bio je osnova na kojoj se izgrađivalo bogatstvo instrumenata čitave mediteranske civilizacije.
Muzika Indije ima posebnu fizionomiju. Indijski napev karakteriše lestvica širokog opsega, hromatika, kao i slobodniji ritmički i formalni tok. Indijska muzička teorija deli oktavu na 22 dela, nazvana sruti (intervali od otprilike 1/4 tona). Sruti predstavlja najmanju akustičku jedinicu koju sluh može da razlikuje. U Indiji je postojala i lestvica od 7 tonova, od kojih svaki ima svoje ime. Ovakvih lestvica je bilo 28.
Indijci su pravili veliku razliku između duhovne i svetovne muzike. Duhovni napevi (saman - smirenost) bili su zasnovani na tekstovima 4 knjige Veda i bili su mirni, spori i dostojanstveni. Osnova svetovnih napeva (raga - strastvenost, uzbuđenost) bili su stalni melodijski obrasci, koje je umetnik varirao i obogaćivao ornamentiranjem. Ovi napevi pevali su se u uvek unapred određeno vreme.
Instrumentarijum koji su Indijci koristili takođe je bio bogat. Koristili su udaraljke (koje su bile slične kastanjetama), bubnjeve, gong, zvonca, timpane, a posebno je interesantna nagara - vrsta timpana od gline. Od duvačkih instrumenata koristile su se razne vrste frula, oboe, gajde, trube i rogovi. Međutim, najbitniji i najbrojniji bili su žičani instrumenti. Najznačajniji žičani instrument je vina, koja se sastoji od duguljaste cevi, sarangi, koja je sa oba kraja pričvršćena uz prazne bundeve – rezonatore. Duž cevi je razapeto nekoliko žica, koje se pritiskom prstiju (kao na gitari) skraćuju i produžuju, čime nastaju dublji i viši tonovi. Početkom XI veka n.e. u Indiji se pojavljuju i gudački instrumenti: ravanastra, koji je danas zaboravljen, i sarangi, koji je i danas široko rasprostranjen, a koji predstavlja prauzor evropske viole d`amore.
I u Palestini je muzika imala značajnu ulogu, prvenstveno pri bogosluženju, a zatim i na raznim svečanostima i u ratovima. Dok je na snazi bilo rodovsko uređenje, nisu postojali profesionalni sveštenici, a ni muzičari.To se promenilo tek oko 1000. godine pre n.e., kada je Palestina postala klasna država, a kraljevi su postali vrhovni sveštenici. Tada se izgradio i veličanstveni obrednik, uz učešće velikog broja profesionalnih muzičara: 4000 levita činilo je muzičko telo. Oni su se delili u 24 grupe, pod vođstvom 12 upravljača. Tada su nastali i značajniji instrumentalni sastavi.
Instrumentarijum starih Jevreja se naročito obogatio kada se kralj Solomon venčao ćerkom jednog egipatskog faraona. Tada je i mnogo egipatskih instrumenata donešeno u Palestrinu. Interesantno je da likovni umetnici nisu smeli da slikaju instrumente, jer su oni pripadali bogosluženju.
Karakteristike starojevrejske muzike su strogo jednoglasje vokalnog tipa i poštovanje melodijskih prauzora (koji se zatim obogaćuju improvizacijom i dodavanjem ornamenata), kao i podela na psalmodijsko recitovanje i ritmički slobodnije napeve. Melodije se kreću u okviru tetrahorda (ili u granicama 2 povezana tetrahorda). Najstariji napevi izgrađeni su na pentatonici.
U muzici bogosluženja ističe se tehnika tzv. responzorijalnog pevanja, koje je kasnije preuzela i katolička liturgija. Ova vrsta pevanja sastoji se u naizmeničnom pevanju soliste i hora, koji ponavlja ceo napev soliste ili samo njegov završni deo.
Drevna muzika se razvila kod naroda koji su se služili pismom, zamenjujući praistorijsku muziku. Drevna muzika se odnosi na različite muzičke sisteme koji su se razvili na različitim mestima kao što su Mesopotamija, Egipat, Persija, Indija, Kina, Grčka i Rim.
Društveno stanje koje je vladalo u zemljama je znatno uticalo na razvoj muzike i muzičko stvaralaštvo. Nastaje veliki jaz između dvorske muzike i muzike masa. Socijalna funkcija muzike takođe se menja - muzika sada veliča vladara i postaje sastavni deo kulta; muzičke svečanosti nisu više namenjene celokupnom društvu, već samo vladajućem sloju. Muzičko izvođenje poverava se profesionalcima - pevačima, sviračima, što muzičku praksu podiše na viši nivo. Podaci koji postoje o muzici iz tog perioda najčešće se odnose na muzičku kulturu vladajuće klase, jer su jedino pripadnici više klase imali mogućnost da ukrašavaju dvorce i grobnice crtežima na kojima su mogle da se vide razne muzičke manifestacije. Muzika širokih narodnih slojeva i dalje je povezana sa radnim i proizvodnim procesima. Muzika se najčešće javlja u kombinaciji sa tekstom ili pokretom (plesom) i postaje sve samostalnija.
Muzika je bila sastavni deo egipatske kulture. Imala je toliko značajnu ulogu da su se muzičari smatrali faraonovim rođacima. Drevni Egipćani su nastanak muzike povezivali sa moćnim bogom Hatorom. Najraniji dokazni materijal egipatskih instrumenata datira još od perioda Starog kraljevstva na kojima se sviraju harfe, flaute (koje su se držale dijagonalno) i jednocevni ili dvocevni instrumenti klarinetskog tipa. Udarački instrumenti i laute pojavljuju se u Srednjem kraljevstvu. Činele su bile ukombinovane sa muzikom i plesom, kao što je to i danas u Egiptu.
Kineska civilizacija pojavljuje se oko 1500. godine pre n.e. U društvenom životu stare Kine muzika je igrala posebnu ulogu. Osnovna obeležja kineske muzike su oštra melodijska linija i stroga simetrija u ritmičkom i melodijskom smislu. Pentatonika se učvršćuje ne samo u duhovnoj, već i u svetovnoj muzici (korišćenje pentatonike je simbolično u vezi sa gledanjem Kineza na život i smrt, i najavljuje njihovu statičnost i pasivnost). Međutim, pentatonska lestvica nije jedina koju Kinezi poznaju – uvedena je bila i lestvica sa 7 tonova: C, D, E, Fis, G, A, H.
Što se tiče instrumentarijuma, postoje podaci za više od 40 vrsti bubnjeva (udaraljki). King je instrument sastavljen od niza kamenih pločica, po kojima se udara čekićem. Poznati instrument je i gong, nazvan još i tam-tam, koji je oblika okrugle bronzane ploče. Od drvenih duvačkih instrumenata, interesantne su panove frule (svirale tipa oboe), a postoje i limeni duvački instrumenti. Posebna vrsta duvačkog instrumenta je šeng – kombinacija Panove frule i orgulja. Od instrumenata sa žicama, važan je kin, koji je srodan citri (sa 5 do 7 žica) i pip – nalik gitari. Što se tiče instrumentalnih sastava, uz dvorske i crkvene ansamble postojali su i vojni orkestri.
Najbogatije razdoblje kineske kulture vezano je doba Tang (VII-IX vek pre n.e.). Tada i žene počinju da učestvuju u izvođenju muzike. U razdoblju Song (X-XII vek) teži se izgrađivanju specifično kineskog stila. U XII veku javlja se scenska vrsta uz pevanje i instrumentalni sastav, a kasnije (XIV-XVII vek) će se razviti i kineska opera.
Nakon osnivanja vojnih jedinica, pojavili su se i vojni orkestri sa tipičnim vojnim instrumentima - trubama i bubnjevima.
Najinteresantniji instrument iz tog doba su hidraulične orgulje u kojima je težina vode stvarala pritisak potreban za pokretanje vazduha u cevima.
Što se teorije tiče, pretpostavlja se da su Egipćani poznavali pentatoniku i hromatsku lestvicu. Glavni intervali bili su oktava, kvinta i kvarta, a što se notacije tiče, smatra se da nije ni postojala.