Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
-Polska muzyka na przełomie XIX i XX wieku starała się wpisać w główny nurt muzyki zachodnioeuropejskiej.
- Nasza muzyka końca XIX wieku wykazywała duże opóźnienie w stosunku do Europy.
- Przyczyny : brak sal koncertowych i stałych orkiestr.
-Ożywienie ruchu nastąpiło po otwarciu filharmonii warszawskiej, która gościła wielu kompozytorów z kraju i zagranicy.
-Polska kultura muzyczna wiele zawdzięcza działalności Emila Młynarskiego (1870-1935) - wybitnego dyrygenta, kompozytora i skrzypka.
Główne formy muzyki polskiej:
poemat symfoniczny
pieśń deklamacyjna
Muzycy poszukiwali nowych środków harmonicznych i nowej instrumantacji. Traktowali przy tym muzykę jako wartość najwyzsza (,,sztuka dla sztuki"). Obok tych tendencji instniały poglady, aby tworzyć nowe dzieła nawiazjace do romantyzmu. Dlatego okres Młodej Polski jest nazywany także neoromantyzmem lub postromantyzmem czyli kieruniem w muzyce uznawanym za jego ostatnia faze.
Ludomir Różycki ( XIX-XX w.)
Apolinary Szeluto (XIX - XX w.)
Karol Szymanowski (XIX - XX w.)
Grzegorz Fitelberg (XIX - XX w.)
Mieczysław Karłowicz (XIX - XX w.)
W muzyce dążono do zerwania z panującymi dotychczas schematami. Dlatego też twórczość kompozytorów przełomu XIX i XX wieku często określana jest mianem impresjonizmu lub ekspresjonizmu. W muzyce polskiej narodził się termin ,,Młoda Polska", przejęty z literatury i plastyki. Określał on grupę artystów tworzących w latach 1890-1918.