Dysforia płciowa

Dziękuję za uwagę.

m.kosinska@beztabu.org

tel. 691 564 323

ICD-11: Gender Incongruence

(Conditions related to sexual health)

...is characterized by a marked and persistent incongruence between an individual´s experienced gender and the assigned sex, which often leads to a desire to ‘transition’, in order to live and be accepted as a person of the experienced gender, through hormonal treatment, surgery or other health care services to make the individual´s body align, as much as desired and to the extent possible, with the experienced gender.

The diagnosis cannot be assigned prior the onset of puberty. Gender variant behaviour and preferences alone are not a basis for assigning the diagnosis.

Warto pamiętać :)

1. O poczuciu płci decyduje to, co mamy między uszami, a nie to, co między nogami.

2. Warto zwracać się do pacjenta w odpowiedniej formie leksykalnej (odpowiedni rodzaj to zawsze ten, z którym dana osoba się utożsamia, nawet jeśli jej obecny wygląd jest z tym rodzajem całkowicie sprzeczny).

Po korekcie prawnej

Dopiero po zmianie dokumentów osoba transseksualna może legalnie dokonać operacji na narządach płciowych.

• usunięcie gonad
• rekonstrukcja penisa lub pochwy

Transmężczyźni przeważnie przechodzą te dwie operacje oddzielnie, u transkobiet zabiegi są przeprowadzane równolegle i funkcjonują pod nazwą SRS (Sex Reassignment Surgery).

Etap przejściowy: rok, dwa... pięć?

Leczenie

+

(b) wspieranie zdolności adaptacji do otoczenia

poprzez psychoterapię/poradnictwo psychologiczne/uczestnictwo w grupach wsparcia itp.

(a) obniżanie dyskomfortu pacjenta wynikającego z dezaprobaty jego płci metrykalnej

poprzez terapię hormonalną, korektę chirurgiczną i prawną w kierunku płci zgodnej z odczuwaną tożsamością.

Diagnoza różnicowa

Real-life test

Dysforia płciowa - proces diagnozy i leczenia w Polsce.

Funkcją testu jest umożliwienie eksploracji tożsamości, sprawdzenie wpływu funcjonowania w danej roli na zdrowie psychiczne pacjenta i – w efekcie – rozwój pozytywnej tożsamości.

Każdej osobie znajdującej się w procesie diagnozy transsekssualizmu należy sprzyjać w toku realizacji "testu realnego życia", to jest traktować ją z szacunkiem, uznawać poczucie jej tożsamości płciowej, na przykład zwracając się do niej w odpowiedniej formie leksykalnej.

The Standards of Care (SOC) for the Health of Transsexual, Transgender, and Gender Nonconforming People wydanym przez World Professional Association for Transgender Health (WPATH)

Brak akceptacji najbliższego otoczenia podczas procesu diagnozy i leczenia transseksualizmu skutkuje pogorszeniem się stanu zdrowia pacjenta i jest niebezpieczny dla jego życia.

Transseksualizm należy odróżnić od następujących zaburzeń:

• Zaburzenia psychotyczne, którym towarzyszą urojenia zmiany płci;
• Fetyszyzm transwestytyczny;
• Transwestytyzm o typie podwójnej roli;
• Interseksualizm;
• Dysmorfofobia (Body Dysmorphic Disorder, BDD).
• Homoseksualność egodystoniczna (nieakceptacja swojej homoseksualności);
• Autoginefilia;
• Niektóre przypadki padaczki;
• Osobowość mnoga (Multiple Personality Disorder);
• Neurotyzm przebiegający z agresywnym nastawieniem wobec własnych narządów płciowych;

41% ogółu osób transpłciowych w USA ma za sobą próby samobójcze (w porównaniu do 4,6% ogólnej populacji USA).

Ryzyko próby samobójczej rośnie do:

• 54% w przypadku transpłciowych nastolatków doświadczających emocjonalnej przemocy rówieśniczej w szkole,

• 57% u osób nieakceptowanych przez rodzinę,

• 78% w przypadku osób doświadczających przemocy fizycznej w szkole.

Proces diagnozy transseksualizmu

lekarz seksuolog + psychiatra + psycholog-seksuolog

A także:

• konieczność odbycia szeregu konsultacji: ginekologicznej/urologicznej, endokrynologicznej, neurologicznej;

• wykonanie wielu badań: kariotypu i chromatyny płciowej, EEG...

Nie istnieje jedna skuteczna metoda diagnozowania transseksualizmu – można co najwyżej wykluczyć występowanie innych zaburzeń mających podobne objawy.

Transseksualizm (F 64.0. w ICD-10)

"W Polsce płeć zmienia się na dziko".

Marta Kosińska

m.kosinska@beztabu.org

Kryteria:

A. Pragnienie życia i akceptacji w roli osoby o przeciwnej płci, zwykle związane z żądaniem doprowadzenia ciała za pomocą zabiegów chirurgicznych lub leczenia hormonalnego do postaci tak zbieżnej z preferowaną płcią, jak to tylko możliwe.

B. Tożsamość transseksualna występuje trwale od co najmniej 2 lat.

C. Zaburzenie nie jest objawem innego zaburzenia psychicznego (np. schizofrenii) ani nie wiąże się z nieprawidłowościami chromosomalnymi.

Etiologia

Większość aktualnych hipotez na temat przyczyny transseksualizmu zakłada połączenie

podłoża genetycznego

(modyfikacje receptora androgenowego)

i

wczesnego wpływu hormonów płciowych (zaburzenie metabolizmu hormonów w obrębie podwzgórza)

w krytycznym dla rozwijającego się mózgu okresie.