Opera

Opera

Opera składa się z :

Najważniejsze ośrodki rozwoju opery:

Co to opera ?

Rzym

Ośrodek ten rozwijał się dzięki działalności rodziny Barberinich. Specjalnością opery rzymskiej, która pod względem nawiązań muzycznych przejęła wzory florenckie, było nadanie przedstawieniom wspaniałej scenografii. W Rzymie narodziła się tradycja przepychu wystawy teatralnej, bogactwa kostiumów i dekoracji, pojawiła się maszyneria teatralna. Autorem tego barokowego stylu był Gian Lorenzo Bernini.Głównym przedstawicielem dramatu rzymskiego był Stefano Landi, natomiast jego największym dziełem była opera Śmierć Orfeusza z 1619 roku.

-partii wokalnych:

-solowych,

-zespołowych,

-chóralnych.

- partii orkiestrowych:

-uwertura,

-intermezzo.

-wstawek baletowych,

-czasami z partii mówionych.

Anglia

Wenecja

W Anglii opera włoska nie znalazła również większego zainteresowania. Anglicy mieli świetny teatr dramatyczny, który reprezentował William Szekspir, stąd słaba pod względem dramaturgii opera włoska nie mogła liczyć na akceptację. Dopiero w II poł. XVII w. nastąpił rozkwit muzyki dramatycznej w Anglii dokonany przez największego angielskiego kompozytora barokowego – Henry'ego Purcella. Stworzył on angielską operę narodową. Jego najważniejszym dziełem jest opera Dydona i Eneasz.

W Wenecji w 1637 roku powstał pierwszy publiczny teatr operowy – Teatro San Cassiano. Otwarcie teatru publicznego w istotny sposób wpłynęło na formę i znaczenie opery. Gusta publiczności, jej umiłowanie pięknego śpiewu zdecydowały, że rozwój opery nie podążał w kierunku pogłębienia dramaturgii przedstawienia, ale koncentrował się na prezentacji bardzo trudnych do wykonania arii i duetów. Publiczność przybywająca tłumnie do teatrów nie interesowała się wciąż powracającymi wątkami mitów, przychodziła słuchać śpiewu swoich idoli.Gra aktorska zeszła na drugi plan.

Opera to sceniczne dzieło muzyczne wokalno-instrumentalne, w którym muzyka współdziała z akcją dramatyczną. Istotą tego gatunku muzycznego jest połączenie słowa, muzyki, plastyki, ruchu, gestu oraz gry aktorskiej.Wywodzi się z włoskich, renesansowych maskarad karnawałowych, które przerodziły się w widowiska dramatyczne. Opera składa się z aktów, które podzielone są na sceny.

Francja

Hiszpania

Neapol

Popularność opery weneckiej stała się inspiracją dla prób przeniesienia opery do innych krajów Europy. Do Paryża opera włoska dotarła u schyłku lat dwudziestych XVII wieku, ale nie podbiła lokalnej publiczności. Francuzi nie tylko mieli znakomity teatr dramatyczny, co nie pozwoliło im zaakceptować słabej pod względem dramatycznym opery włoskiej.Największy wpływ na rozwój opery we Francji miał Jean-Baptiste Lully. Stworzył on narodową operę francuską. Opera ta zbudowana była z partii śpiewanych, chóralnych, scen baletowych kończących każdy akt, fragmentów instrumentalnych oraz partii mówionych. Całość przedstawienia miała intensywny przebieg dramatyczny.

Tradycje Neapolu w muzyce operowej sięgają XVII wieku. Największy wpływ na rozwój opery miała szkoła neapolitańska, składająca się z kilku pokoleń kompozytorów. Założycielem tej szkoły był Francesco Provenzale. W twórczości jej kompozytorów, w pierwszej połowie XVIII wieku dokonał się podział na operę buffa i operę seria.

W II połowie XVII wieku głównym przedstawicielem szkoły był kompozytor Alessandro Scarlatti. Stał się on twórcą nowego stylu operowego, który zreformował ten gatunek. Konsekwentnie przeciwstawił się wpływom szkoły weneckiej. Odwołał się do idei syntezy sztuk i swoją reformą podporządkował muzykę dramaturgii teatralnej.

Opera włoska nie przyjęła się w tym kraju, choć na dworze królewskim sporadycznie pojawiały się przedstawienia. Powstała hiszpańska odmiana opery zwana zarzuelą. Składała się z partii mówionych, śpiewanych, tańczonych i instrumentalnych. Do XVII wieku stanowiła popularną formę muzycznego teatru hiszpańskiego. Zarzuele były teatrem dworskim.

Opery w Polsce

(budynki)

Rodzaje opery:

W Szczecinie

Opera w Polsce

W Bydgoszczy

• opera seria – poważna (wyłącznie śpiewana)
• opera buffa – komiczna
• opera semiseria – poważna z elementami komicznymi
• opera balladowa – inaczej śpiewogra
• opera wodewilowa – lekki muzyczny utwór sceniczny ze śpiewami, tańcami i pantomimą
• operetka – dzieło operowe o tematyce rozrywkowej

Pierwszą znaną operą wystawioną w Polsce jest Galatea. Została wystawiona w Polsce w 1628 roku, w trzy lata po powrocie z podróży po Europie Władysława IV Wazy na jego prywatny koszt i z jego inicjatywy. Przekaz o niej zawdzięczamy nuncjuszowi papieskiemu Antoniowi Santa Croce. Władysław zainicjował operę w Polsce tuż po jej narodzinach we Włoszech, zanim jeszcze poznała ją reszta Europy. Natomiast pierwszą znaną polską operą jest anonimowa jednoaktowa barokowa opera komiczna Heca albo polowanie na zająca datowana na przełom XVII/XVIII w. Najsławniejszą polską operą z muzyką Stanisława Moniuszki do libretta Włodzimierza Wolskiego jest Halka.

Opera Podlaska

W Warszawie

W Poznaniu