1
CHOROBY KRWI
SKŁAD KRWI
ILE KRWI MA CZŁOWIEK?
UTLENOWANIE KRWI
CO TO JEST KREW?
Leczeniem chorób krwi zajmuję sie hematolog. Na podstawie charakterystycznych zmian w obrazie krwi można rozpoznać wiele chorób, a także określić ich zaawansowanie. Dlatego też krew jest najczęściej badanym laboratoryjnie płynem ustrojowym.
Jest to płyn ustrojowy, który za pośrednictwem układu krążenia pełni funkcję transportową oraz zapewnia komunikację pomiędzy poszczególnymi układami organizmu. Krew jest płynną tkanką łączną, krążącą w naczyniach krwionośnych lub w jamie ciała.
W skład krwi wchodzą składniki komórkowe i osocze. Dalsze składniki krwi to hormony, rozpuszczone gazy oraz substancje odżywcze (cukier, tłuszcze i witaminy), transportowane do komórek, a także produkty przemiany materii.
Krew ze względu na stopień utlenowania dzieli się na krew utlenowaną i odtlenowaną. Krew utlenowana płynie w tętnicach obiegu dużego i żyłach obiegu małego. Krew odtlenowana – krew, która jest słabiej wysycona tlenem. Płynie w tętnicach obiegu małego i żyłach obiegu dużego.
Układ krążenia dorosłego człowieka zawiera około 70–80 ml krwi na kilogram masy ciała, czyli człowiek o przeciętnej masie ciała ma w sobie 5 do 6 litrów krwi. U dzieci krew to ok. 1/10 do 1/9 wagi ciała. Część krwi mieści się w zbiornikach krwi i jest włączana do krążenia tylko w razie konieczności.
KREW
BUDOWA, FUNKCJE I CHOROBY
Projekt Gimnazjalny 2015/16
Gimnazjum nr 50 w Poznaniu
BIAŁACZKA
ELEMENTY KOMÓRKOWE
OSOCZE KRWI
LEUKOCYTY
ERYTROCYTY
HEMOFILIA
prawidłowy
białaczka
PROJEKT PRZYGOTOWALI
OBRAZ KRWI POD MIKROSKOPEM
Zestaw do samodzielnego podawania kocentratu rekombinowanego
Konrad Obst
Aniela Mazurek
Składniki krwi, będące albo żywymi komórkami, wyspecjalizowanymi komórkami, bądź fragmentami komórek. Elementy morfotyczne krwi są wytwarzane w układzie krwiotwórczym, który obejmuje głównie szpik kostny czerwony, a także węzły chłonne, śledzionę, migdałki, grasicę. Wyróżniamy leukocyty, erytrocyty i trombocyty.
OSOCZE - płynny składnik krwi, w którym są zawieszone elementy komórkowe. Stanowi ok. 55% objętości krwi. Białka osocza pełnią różne funkcje: odpowiadają za równowagę kwasowo-zasadową, ciśnienie onkotyczne, lepkość osocza, obronę organizmu, a w przypadku głodu są źródłem aminokwasów dla komórek.
Hemofilia jest chorobą genetyczną, której objawy wynikają z niedoborów czynników krzepnięcia. Hemofilia jest rzadką choroba na którą cierpi jedna na 10 tysięcy osób. Głównym objawem hemofilii jest krwawienie wewnętrzne, zewnętrzne i zagrażające życiu krwawienie pozaotrzewnowe. Dzięki rozwojowi medycyny nawet chorzy na ciężką postać hemofilii mogą prowadzić normalny tryb życia. Obecnie leczenie hemofilii stało się możliwe dzięki koncentratom rekombinowanym.
Leukocyty, czyli białe krwinki. Leukocyty wraz z narządami limfatycznymi i białkami tworzą układ immunologiczny. Cały układ odpowiada za odporność organizmu, czyli ochronę przed wszelkimi niebezpiecznymi substancjami i zarazkami. Duże zapasy ich są stale gromadzone w szpiku kostnym, śledzionie i węzłach chłonnych. Krwinki białe dzielą się pod względem wyglądu i budowy na kilka rodzajów: granulocyty, limfocyty i monocyty.
Choroba nowotworowa krwi. W szpiku kostnym zaczynają się mnożyć nieprawidłowe, zmienione nowotworowo krwinki. Są one na tyle agresywne, że zaczynają wypierać zdrowe, co więcej, krążąc po krwiobiegu, atakują rozmaite organy: węzły chłonne, wątrobę, śledzionę, nerki. Są dwa typy białaczek: ostra, która szybko atakuje i wyniszcza organizm oraz przewlekłą. W przypadkach ostrego charakteru choroby u pacjentów szybko, bo w ciągu kilku dni, niekiedy tygodni pojawia się złe samopoczucie. Początkowo białaczka przewlekła nie daje żadnych objawów. Chorzy mogą odczuwać zmęczenie czy osłabienie, pocenie się nocne. Częściej też atakują ich rozmaite infekcje. Zmniejsza się apetyt i spada waga ciała. Choroba się rozwija i dopiero w jej ostrej fazie pojawiają się typowe objawy białaczki. Leczenie białaczek jest długotrwałe, opiera się na chemioterapii, przeszczepu szpiku jednak nie zawsze przynosi to efekt.
Krwinki czerwone, inaczej zwane erytrocytami, odgrywają niezwykle istotną rolę w naszym organizmie. Ich głównym zadaniem jest transport tlenu do poszczególnych tkanek zlokalizowanych w obrębie organizmu. Są to krwinki wytwarzane w szpiku kostnym czerwonym. Erytrocyty żyją ok. 120 dni, przez ten okres przenoszą gazy do krwi, co możliwe jest dzięki zawartej w nich hemoglobinie.
ROZMAZ SZPIKU KOSTNEGO
ANEMIA
BADANIA KRWI
GRUPY KRWI
FUNKCJE KRWI
TROMBOCYTY
Podstawowym diagnostycznym badaniem krwi jest morfologia polegające na ilościowej i jakościowej ocenie występujących w niej elementów morfotycznych.
prawidłowy
niedokrwistość
Zestawy antygenów, obecnych na powierzchni krwinek czerwonych. W zależności od układu grupowego brane są pod uwagę różne zestawy antygenów. Niezgodność w obrębie układu grupowego wiąże się z reakcją odpornościową organizmu.
OBRAZ KRWI POD MIKROSKOPEM
Głównym zadaniem krwi jest transport tlenu i składników pokarmowych do komórek i transport powrotny produktów końcowych przemiany materii. Poza tym krew transportuje hormony i inne substancje pomiędzy komórkami. Krew zapewnia homeostazę, tzn. utrzymanie równowagi wodnej i elektrolitowej, regulację wartości pH oraz temperatury ciała. Jako część układu odpornościowego krew pełni funkcje obronne przeciwko ciałom obcym. Krew jest ważnym elementem przy reakcji na skaleczenia. Oprócz tego, poprzez stałe ciśnienie wywierane na ściany naczyń krwionośnych, krew spełnia także funkcje podporowe.
Anemia, zwana niedkrwistością, zespół objawów chorobowych, polegający na stwierdzeniu niższych od normy wartości hemoglobiny, erytrocytów i ich następstw. Objawy anemii są dość wyraźne, a jednak łatwo je zbagatelizować, bo przypominają stan przemęczenia towarzyszący niewyspaniu, przepracowaniu i życiu w silnym stresie. Wyróżniamy niedokrwistości pokrwotoczne, niedoborowe, makrocytarne i inne. Leczenie różni się w zależności od typu, ale, w niektórych przypadkach wystarczy odpowiednia dieta.
Trombocyty czyli płytki krwi. Pełnią one ważną rolę w procesie krzepnięcia krwi, a ich zbyt mała ilość prowadzi do krwawień. która obkurcza naczynia krwionośne. Krwinki te gromadzą się w miejscach uszkodzeń naczyń, gdzie "przyczepiają" się do uszkodzonej ściany naczyniowej, a następnie uwalniają serotoninę. Substancja ta powoduje lokalny skurcz ściany naczyniowej, co zmniejsza krwawienie i powoduję to powstanie tzw. strupa.