Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Sagnorð glósur, hluti II
90
Að greina persónu og tölu sagnorða
Stofn sagnorða
Þegar greina þarf persónu sagna þarf að horfa á gerandann. Ef sögnin er að hugsa þá þarf að spyrja hver hugsar.
Dæmi: Strákurinn hugsar.
Strákurinn getur farið út og hann kemur í staðinn, hann er er 3.p og því er sögnin í 3. p.
Finnst í nafnhætti. Ef nafnháttur endar á -a þá fellur það burt.
að fara - stofn er far
að gá - stofn er gá
að kveikja - stofn er kveikj
Tala gerandans
Strákurinn hugsar, í dæminu hér á undan, þar er strákurinn (gerandinn) í eintölu og því greinist sagnorðið í eintölu.
Persónur sagna
Sagnorð glósur, hluti II
Rifjum upp persónur.
1.p. Ég (e.t.) við (f.t.)
2. p. Þú (e.t.) þið (f.t.)
3.p. Hann (e.t.) þeir (f.t.)
Hún (e.t.) þær (f.t.)
Það (e.t.) þau (f.t.)
Persónulegar eða ópersónulegar sagnir
Helsti munurinn er að persónulegar sagnir laga sig að persónum og breytast en ópersónulegar sagnir breytast EKKI
Persóna og tala ópersónulegra sagna
Þegar um ópersónulegar sagnir er að ræða, þá greinum við þær í 3.p. e.t. - burtséð frá því hvort að gerandinn er einn eða fleiri.
Dæmi um persónulega sögn:
Ég hugsa - þú hugsar - hún hugsar
við hugsum- þið hugsið- þau hugsa.
Sögnin breytist eftir hver gerandinn er.
Dæmi um ópersónulega sögn:
mig langar - þig langar - það langar - okkur langar - ykkur langar - þá langar.
Hér tekur sögnin engum breytingum þrátt fyrir að skipt sé um gerendur.