Najpiękniejsze zjawiska fizyczne

Zjawiska fizyczne

Powstawanie

Zjawiska Fizyczne w TECHNICE

Zorza polarna powstaje w wyniku oddziaływania wiatru słonecznego na magnetosferę Ziemi. Pojawia się jako barwne (białe, żółte, zielone, czerwone, niebieskie, fioletowe) smugi, wstęgi lub zasłony, falujące lub pulsujące na niebie.

Zorza polarna

Powstawanie

Tarcie

Zjawisko świetlne występujące w górnych warstwach atmosfery na wysokości od 65 do 400 km nad powierzchnią Ziemi, najczęściej w odległości 20-25° od bieguna geomagnetycznego Ziemi.

Tarcie to zjawisko fizyczne towarzyszące przemieszczaniu się względem siebie dwóch ciał fizycznych nazywane tarciem zewnetrznym lub elementów tego samego ciała nazywane tarciem wewnętrznym i powodujące rozpraszanie energii podczas ruchu.

Zjawisko tarcia jest bardzo popularne. Większość wynalazków i maszyn codziennego użytku korzysta z tego zjawiska do poprawnego funkcjonowania.

Tęcza powstaje gdy świeci Słońce, a naprzeciwko z drugiej strony nieba pada deszcz. Wtedy promienie słoneczne padające zza pleców obserwatora załamują się i odbijają w kroplach wody znajdujących się w powietrzu. Przy powstawaniu tęczy głównej światło słoneczne najpierw załamuje się w kropli deszczu, a potem część wiązki odbija się od tylnej warstwy, a część załamuje się na niej, ale tej wiązki nie widzimy ponieważ ginie w blasku Słońca. Po odbiciu światło załamuje się powtórnie i wychodzi na zewnątrz w postaci pasma barw.

Powstawanie

Tęcza

Obłoki perłowe: Barwy obłoków powstają w wyniku dyfrakcji światła słonecznego na cząsteczkach lodu. Najczystsze występują wtedy, gdy wszystkie cząsteczki mają tę samą wielkość. Kolorowe obłoki perłowe powstają w wyniku ruchów powietrza prowadzących do gwałtownego zamarzania pary wodnej.

Obłoki perłowe i srebrzyste

Obłoki srebrzyste: Obłoki srebrzyste są bardzo cienkie i występują zazwyczaj jako faliste, włókniste warstwy, niemal niewidoczne, gdy znajdujemy się bezpośrednio pod nimi. Oddalony obserwator dostrzega jaśniejsze fragmenty obłoków, gdyż promień widzenia przebiega przez większą liczbę cząsteczek obłoków. Nie jest do końca wyjaśniony mechanizm powstawania obłoków srebrzystych.

Prąd Elektryczny

Obłoki perłowe, zwane nocnymi obłokami świecącymi w stratosferze, znajdują się na wysokości 15-20 km. Można je podziwiać na szerokościach geograficznych 45° obu półkul. Oświetla je światło słoneczne dobrze po zachodzie lub długo przed wschodem Słońca, gdy niżej leżące chmury ogarnia jeszcze ciemność.

Powstawanie

Prąd elektryczny według definicji to uporządkowany ruch ładunków elektrycznych.

W naturze przykładami są wyładowania atmosferyczne, wiatr słoneczny czy czynność komórek nerwowych, którym również towarzyszy przepływ prądu. W technice prad pełni niezwykle ważna role. Obwody pradu elektrycznego sa masowo wykorzystywane w elektrotechcnice i elektronice.

Zjawisko optyczne, łuk na niebie składający się z siedmiu kolorów spektrum ( widma optycznego) w postaci wstęg. Powstaje na skutek załamania się, odbicia i rozszczepienia promieni słonecznych w kroplach deszczu lub mgły.

Pioruny w przyrodzie powstają w wyniku nagromadzenia się ładunków elektrycznych w chmurach.

Następuje gromadzenie się ładunków w dolnej części chmury na skutek zderzeń kryształków lodu znajdujących się wewnątrz chmury. Może to być wyładowanie pomiędzy różnymi chmurami, między różnymi obszarami jednej chmury, ziemią lub wodą.

Obłoki srebrzyste leżą na dużych wysokościach wynoszących 80-85km nad powierzchnią Ziemi, w warstwie atmosfery zwanej mezosferą. Można je dostrzec między 45° a 60° szerokości geograficznej. Obłoki te mają srebrzystobiały lub lekko żółtawy kolor i są najlepiej widoczne o północy, gdy wznoszą się nad zorzą wieczorną, rozciągając się ku biegunowi. Przypominają leżące niżej cirrusy, ale podobnie jak obłoki perłowe powstają jako efekt ruchów w najwyższych warstwach atmosfery.

Izochronizm Zegarka

Izochronizm – właściwość wszystkich harmonicznych układów drgających polegająca na niezależności okresu drgań od ich amplitudy. Rzeczywiste układy drgające wykonują z dobrym przybliżeniem drgania harmoniczne i pozostają izochroniczne wówczas, gdy amplituda drgań jest stosunkowo mała.

Piorun

Rodzaje piorunów

Zjawisko fizyczne – przemiana, na skutek której zmieniają się właściwości fizyczne ciała lub obiektu fizycznego.

Zjawisko fizyczne to zmiany i procesy zachodzące w przyrodzie, np. topnienie lodu. Aby zjawiska fizyczne mogły zajść, potrzebna jest siła. Siłami są różne oddziaływania, np. oddziaływania podstawowe jak oddziaływanie elektryczne, magnetyczne, grawitacyjne lub oddziaływania pochodne, np. międzycząsteczkowe czy tarcie.

Piorun liniowy jest najpowszechniej występującym piorunem w przyrodzie. Występuje w postaci świecącej linii prostej, która może się rozgałęziać. Piorunowi towarzyszy powstanie fali akustycznej (tzw. grzmotu) i elektromagnetycznej (tzw. błyskawicy)

Piorun kulisty, piorun przypominający kształtem kulę niewielkich rozmiarów. Zjawisko to występuje bardzo rzadko. Piorun tego rodzaju porusza się w różnych kierunkach i wydaje syczący lub warczący dźwięk. Zjawisko to trwa kilka, kilkanaście sekund.

Sam w sobie jest przepływem energii elektrycznej. Elektrostatyczny przeskok iskry pomiędzy dwoma ciałami na mniejszą skalę obserwujemy na co dzień.

Trzecim rodzajem piorunów jest piorun paciorkowy najmniej znamy wyglądem przypomina łańcuszek składający się z oddzielnych punktów świetlnych.

Indukcja Elektromagnetyczna

Indukcja elektromagnetyczna - zjawisko powstawania siły elektromotorycznej w przewodniku na skutek zmian strumienia pola magnetycznego. Zmiana ta może być spowodowana zmianami pola magnetycznego lub względnym ruchem przewodnika i źródła pola magnetycznego. Zjawisko to zostało odkryte w 1831 roku przez angielskiego fizyka Michaela Faradaya.

np.W elektrowni wodnej, spadająca woda obraca łopatki turbiny, połączonej z układem wielu ramek, wykonanych z przewodnika i obracających się między biegunami magnesów. W ramkach powstaje prąd elektryczny.