Zagrożone wyginięciem gatunki zwierząt i roślin w Polsce

Zagrożone wyginięciem gatunki zwierząt

w Polsce

Polska Czerwona Księga Zwierząt

Kozica

Kategorie zagrożenia gatunków

Tur

Norka Europejska

Tur- przodek niektórych ras bydła domowego, występował na terenie całej Europy. Tury posiadały bardzo charakterystyczne rogi (podobne jak u dużych ras bydła, osiągały rozpiętość 70-80 cm). W lato ich sierść miała kolor rdzawo-brunatny, ale w zimę szarzała.

Jak wyginęły? W miarę rozwoju rolnictwa powierzchnia puszcz kurczyła się, a wraz z nią środowisko życia tura. Tury zniknęły najpierw z Europy Zachodniej, Ostatni żyjący w Bawarii tur padł w Lesie Neuburskim koło Pasawy w 1470 r. Jednym z bardzo nielicznych miejsc, w którym w XIV wieku żyły tury było Mazowsze, gdzie przywilej polowania na nie był jedynie w rękach książąt. Od początku XV wieku główna ostoja turów, Puszcza Jaktorowska była specjalnie chroniona na mocy traktatów książęcych.. Ostatnia samica padła z przyczyn naturalnych w 1627 roku.

Norka europejska –dawniej spotykana w całej Europie. Poluje Norka europejska została wytępiona w większej części Europy jeszcze przed sprowadzeniem jej amerykańskiej, większej oraz sprawniejszej krewniaczki. W Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt gatunek ma status zanikłego na terenie Polski. Wyginął na początku XX wieku (ostatnio widziano norkę europejską w Warmii w 1926 r.). Norki europejskie żyją nad zarośniętymi zbiornikami wodnymi, w górach można je spotkać nawet na wysokości 1500 m. Norki wyglądają jak mniejsze tchórze. Dorosłe Norki Europejskie ważą w zależności od 0,5 do 1 kilograma, natomiast ich amerykańskie kuzynki nawet do 1,5 kg. Ich futro ma kolor od ciemno brązowego do czarnego z białą łatką na szyi. Norka Europejska poluje na ptactwo (NAWET DRÓB!), żaby, małę ssaki, ryby oraz owady. Prowadzi samotniczy tryb życia.

Polska Czerwona Księga Zwierząt- jest to rejestr zagrożonych gatunków zwierząt na terenie Polski. Została ona stworzona na wzór międzynarodowej Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych. Dla Polski PCKZ jest opracowywana przez Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie.

Co zawiera?

Złożona jest z 2 tomów:

- Polska Czerwona Księga Zwierząt. Kręgowce

- Polska Czerwona Księga Zwierząt. Bezkręgowce

W nich zawarte są listy ginących gatunków (podzielone według kategorii) wraz z dokładnymi opisami i mapami rozmieszczenia.

Określa także stopień zagrożenia poszczególnych gatunków, rzadkość ich występowania oraz stosowane i proponowane sposoby ochrony.

W najnowszym wydaniu wymieniono 2769 gatunków na około 33-47 tys. gatunków występujących na terenie naszego kraju

Kozica (Kozica Północna)- zamieszkuje wysokie góry np.: Alpy, Karpaty czy Kaukaz. Mają brunatne ubarwienie z ciemniejszą smugą wzdłuż grzbietu. Dorosłe osobniki osiągają wysokość w kłębie do 90 cm. Żyją aż 18 do 25 lat! Są specjalnie przystosowane do życia w górach, mają dłuższe tylnie nogi, co pomaga im się wspinać po stromych zboczach oraz w przeskakiwaniu ze skały na skałę. Największym zagrożeniem naturalnym dla dorosłych kozic są rysie i wilki, a nie jak wiele osób sądzi niedźwiedzie (one żywią się raczej padliną kozic). Lisy oraz Orły przednie polują natomiast na koźlęta. Ciekawe jest również to, że bardzo dużo kozic ginie w zimę, gdy stoki są oblodzone (powodują upadki ze skał). Lawiny również śnieżne powoduję, że w Alpach ginie 12% pogłowia. Kozice cierpią na różne choroby. W Austrii w latach 1913- 20 z powodu epidemii parchu zmarło aż 80% pogłowia. Ludzie polowali na kozice z powodu ich delikatnej, jasnej skóry, która była używana do wyrobu giemzy (zamsz dawniej używany do wyrobu luksusowej galanterii czyli rękawiczek i obuwia). Cały gatunek nie jest zagrożony wyginięciem, a jedynie jego podgatunki na przykład nasza kozica tatrzańska czy kozica kartuska (jedynie 150 osobników.

1. EX- gatunki wymarłe (2 gatunki)

2. EXP- gatunki zanikłe (kręgowce - 14 gat., bezkręgowce - 22 gat.)

3. CR- gatunki skrajnie zagrożone (kręgowce- 22 gat., bezkręgowce- 67 gat.)

4. EN- gatunki bardzo wysokiego ryzyka, silnie zagrożone (kręgowce- 23 gat., bezkręgowce- 80 gat.)

5. VU- gatunki wysokiego ryzyka, narażone na wyginięcie (kręgowce- 15 gat., bezkręgowce- 54 gat.)

6. NT- gatunki niższego ryzyka, ale bliżskie zagrożenia (kręgowce- 30 gat., bezkręgowce- 14 gat.)

7. LC- gatunki narazie nie zagrożone wymarciem (kręgowce- 20 gat., bezkręgowce- 1 gat.)

Rzęsorek Mniejszy

Żbik

Niedźwiedź Brunatny

Gniewosz Plamisty

WWF- organizacja chroniąca zagrożone gatunki zwierząt

Rzęsorek mniejszy- jest gatunkiem ssaka z rodziny ryjkowatych. Występuje w Azji Zachodniej i Europie. W Polsce występuje w Sudetach, Pieninach, na Podkarpaciu, i w Puszczy Białowieskiej. Ma ciemne ubarwienie grzbietu, jego spodnia część ciała jest biała, na nogach i ogonie ma włosy przypominające szczecinę. Ślina Rzęsorków zawiera jad. Żyją nad wodami w samotności, żywiąc się mięczakami, owadami, wodnymi ślimakami i drobnymi kręgowcami. Są aktywne w dzień

i w nocy. W Polsce Rzęsorek mniejszy znajduje się pod ochroną, ponieważ to bardzo rzadki gatunek.

Żbik- drapieżny ssak z rodziny kotowatych, po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1758 r. Naturalnie występuje na terenie całej Europy, Kaukazu oraz Azji Mniejszej. Żbiki zamieszkują gęste lasy obszarów górskich ( w Polsce mieszkają głównie we wschodniej części Karpat). Głównym pożywieniem żbików są ptaki, ryby, żaby, małe sarny, jelonki i jagnięta, gryzonie, a czasem polują również na owady. Ich sierść jest gęsta i długa, zółtawoszara w ciemne pręgi. Powyżej opuszków, na tylnych kończynach mają czarne plamy. Naturalnymi wrogami młodych są łasice i gronostaje. Kocięta mimo niewielkich rozmiarów i miłego wyglądu potrafią używać swoich pazurów oraz zębów. Z powodu kojarzenia się żbików z kotami domowymi naukowcy uważają, że duża część europejskich drapieżników to mieszańce, tzw. kotożbiki; według części naukowców, nie istnieją już (przynajmniej w Polsce) żbiki czystej krwi, ponieważ zostały wymieszane z dachowcami

WWF (World Wide Fund for Nature- dawniej World Wildlife Fund) - “Światowy Fundusz na rzecz Przyrody”, organizacja pozarządowa o charakterze międzynarodowym. Jej misją jest powstrzymanie degradacji środowiska naturalnego Ziemi i stworzenie przyszłości, w którejludzie będą żyli w harmonii z przyrodą. W Polsce WWF podejmuje działania na rzecz ochrony przyrodniczo cennych rzek i lasów, jak również ochrony największych drapieżników: wilków, rysi i niedźwiedzi, a także ssaków bałtyckich: morświnów i fok szarych. Organizacja stara się przeciwdziałać zmianom klimatu i podejmuje walkę z nielegalnym handlem ginącymi gatunkami roślin i zwierząt.

Strony internetowe:

Międzynarodowa strona: http://wwf.panda.org/

Polska strona: http://www.wwf.pl/

Program ochrony rysiów w Polsce: http://pomagam.wwf.pl/rys/

Gniewosz plamisty- gatunek niejadowitego węża występującego w wielu miejscach w Europie i zachodniej Azji, często mylony ze żmiją zygzakowatą. Gniewosze mają drobną budowę, długie na 60-75 cm, choć dorosłe samice mogą osiągnąć nawet 87 cm długości. Barwa ciała samców jest rdzawobrązowa lub po prostu brązowa, a samic jest szara lub gliniastoszara. Na głowie oraz częściowo na karku widnieje plama w kształcie serca lub podkowy w kolorze ciemnobrązowym, po bokach od nozdrzy przebiega ciemnobrązowy pasek, który przechodzi następnie w przedłużający się przedni odcinek ciała. Na grzbiecie wzdłuż środkowej linii występują 2 lub 4 rzędy plam. Ułożone są na przemian wzdłuż lub wszerz, czasami u niektórych osobników połączone są ze sobą przypominając zygzak żmii zygzakowatej. Zamieszkuje miejsca silnie nasłonecznione oraz suche, tereny kamieniste, w zaroślach i trawach, unika lasów. Jego prawie wyłączny pokarm stanowią jaszczurki, w tym m.in. padalce, czasami konsumuje również osobniki ze swojego własnego gatunku.

Niedźwiedź brunatny- drapieżny ssak z rodziny niedźwiedziowatych. Zamieszkuje Amerykę Północną, Azję oraz Europę Północną. Póki co jest niezagrożony wyginięciem, ale objęty ochroną. Jego sierść ma ciemnobrązową barwę, choć futra niektórych podgatunków mogą być jaśniejsze. Na stojąco mogą mierzyć od 1,8 do nawet 3 m! Ich masa ciała waha się pomiędzy 200, a 780 kg. Niedźwiedzie brunatne żyją średnio 20-25 lat, a w niewoli do 40 lat. Są wszystkożerne, jedzą ślimaki, jaja ptaków, miód, grzyby, dżdżownice, nasiona czy ryby. Z braku produktów naturalnych może wyrządzać znaczne szkody wśród bydła i zwierzyny leśnej. Zamieszkują tajgę, puszcze oraz zalesione rejony górzyste.

a teraz przedstawię kilka różnych gatunków :)

POMAGAJMY ZWIERZĘTOM!

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ :D