Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Genetyka jest nauką o zmienności
i dziedziczności u istot żywych. Dziedzicznie ma charakter cząsteczkowy, oznacza to, że cechy dziedziczne są określane przez pary dziedzicznych elementów. Dobór pary genów jest niezależny, czyli człony różnych par genów dobierają się w gametach w sposób niezależny.
Kod genetyczny jest metodą zapisu informacji genetycznej, jest on uniwersalny, czyli taki sam dla wszystkich organizmów żyjących na Ziemi. Istotą kodu genetycznego jest to, że sekwensja neukletydów określa rodzaj i kolejność aminokwasów. Jeden aminokwas jest kodowany przez 3 nukleotydy. Jest, zatem trójkowy. Ta trójka nukleotydów to kodon, inaczej triplet. Kod genetyczny został przedstawiony, jako zespół wszystkich możliwości występowania trójek mRNA. Pamiętając, że mamy 4 rodzaje zasad azotowych RNA (A, G, C i U), można obliczyć liczbę możliwości powstania takich trójek. Jest ich 64 (43). Więc taka jest liczba kodonów w kodzie genetycznym organizmu.
Kod jest zdegenerowany, co oznacza, że jeden aminokwas może być kodowany przez kilka kodonów.
Kod genetyczny jest jednoznaczny, czyli jedna trójka może kodować tylko jeden aminokwas.
Trzy kolejne nukleotydy, zwane kodomami,
w nici DNA wyznaczają odpowiedni
aminokwas w białku.
Budowa kodu genetycznego u wszystkich organizmów jest oparta na tych samych zasadach. Kodony w większości oznaczają te samy aminokwasy.
Pomiędzy kodonami mRNA nie występują żadne przerwy w zapisie. Rybosom nie pomija żadnego kodonu odczytując mRNA w translacji. Oznacza to również, że nie istnieje kodon oznaczający przerwę w kodzie.
Jeden aminokwas może być
wyznaczany przez więcej niż jeden
kodon, ale maksymalnie przez 6.
Kolejność ułożenia danych aminokwasów w białku jest wiernym odzwierciedleniem ułożenia odpowiednich kodonów na mRNA.
DNA składa się z czterech rodzajów nukleotydów (oznaczanych A, C, T, G). Nukleotydy zaś zbudowane są z trzech składników: zasady azotowej, cukru - deoksyrybozy i reszty fosforanowej. W łańcuchu polinukleotydowym nukleotydy łączą się wiązaniami fosfodiestrowymi, natomiast w helisie dwa łańcuchy połączone są wiązaniami wodorowymi powstającymi między leżącymi naprzeciwko siebie zasadami azotowymi, należącymi do odpowiednich nukleotydów. Zgodnie z regułą komplementarności, adenina zawsze łączy się dwoma wiązaniami z tyminą, a guanina trzema wiązaniami z cytozyną.
Image by Tom Mooring