Zjawisko Dopplera w ujęciu medycznym

Ultrasonografia może być stosowana do wykrycia ciąży już od 6 tygodnia jej trwania.

Ultrasonografia jest najczęściej stosowaną metodą do rejestracji czynności serca płodu oraz do rozpoznania obecności jaja płodowego i uwidocznienia jego struktur. W diagnostyce położniczej są stosowane ultradźwięki o częstotliwości od 0,5 do 25 MHz.

Fale ultradźwiękowe przechodząc przez ciała płynne, stałe i gazowe ulegają częściowemu odbiciu na granicy tkanek o różnych właściwościach akustycznych. Impulsy ultradźwiękowe, odbite od struktur anatomicznych, przetworzone na sygnały elektryczne, zostają wzmocnione, a następnie przedstawione na ekranie oscyloskopowym dając obraz badanych narządów.

JEŚLI ZROZUMIAŁEŚ TO KLIKNIJ DAlEJ

Załóżmy, że krwinka porusza się ze stałą prędkością . Gdy uwzględnimy kąt między

kierunkiem propagacji fali, a kierunkiem prędkości krwinki, częstotliwość fali odbieranej

przez krwinkę f ' wynosi:

gdzie:

f – częstotliwość fali wysyłanej przez głowicę,

c – prędkość ultradźwięków względem ośrodka.

Następnie krwinka staje się nadajnikiem, a głowica odbiornikiem, który odbiera falę o

częstotliwości f '':

Położnictwo jako zastosowanie badania Dopplera

W GINEKOLOGII

Wykorzystywanie zjawiska Dopplera w ginekologii pozwala na badanie macicy i określenie jej wielkości (długości, grubości i szerokości trzonu), położenia, stosunku wielkości trzonu do szyjki.

Wskazaniem do badania jest podejrzenie :

- różnicowanie guzów jajnika

- guzów macicy

- ocena zmian w błonie śluzowej trzonu macicy

Ultrasonografia Dopplera

Metoda ta opiera się na zjawisku odbicia sygnału od drgającej powierzchni. Sygnał po odbiciu wykazuję zmianę częstotliwości. Metodą tą uzyskuje się dane dotyczące przepływu krwi przez naczynia, przede wszystkim można wykazać różne stopnie niedrożności tętnic doprowadzających krew do ośrodkowego układu nerwowego.

Ultrasonografia Dopplera

Zjawisko Dopplera występuje, kiedy źródło i/lub odbiornik fali są w ruchu.

Zmiana częstotliwości odbieranej fali w stosunku do częstotliwości fali nadanej zależy od prędkości

poruszania się nadajnika i/lub odbiornika.

Efekt Dopplera wykorzystuje się do wyznaczania

prędkości przepływu krwi.

Krwinki posiadają rozmiary mniejsze niż stosowane w diagnostyce usg długości fal, co

powoduje efekt rozproszenia.

Każda krwinka jest niezależnym źródłem nowej fali o losowym

rozkładzie amplitudy i fazy. Pomimo gęstego upakowania krwinek we krwi przyjmuje się, że są rozproszone

(prawo Rayleigha).

W rozpatrywanej metodzie należy wziąć pod uwagę, że efekt Dopplera zachodzi

podwójnie. Najpierw głowica jest nieruchomym źródłem fali, a krwinki ruchomymi

odbiornikami, następnie krwinki stają się ruchomymi źródłami fali, a głowica nieruchomym

odbiornikiem.

Krwinki poruszają się w naczyniu krwionośnym z różną prędkością –

najszybciej wzdłuż osi naczynia, wolniej w pobliżu ścianek.

Suma rozproszonych we krwi fal

charakteryzuje się więc pewnym widmem o różnych częstotliwościach.

Za pomocą analizy

widmowej wyznaczany jest udział poszczególnych składowych w całkowitym sygnale powracającym do głowicy.

Źródła :

http://www.bbc.co.uk/schools/gcsebitesize/science/add_ocr_gateway/radiation/ultrasoundrev3.shtml

http://www.pogu.com.au/pelvic-ultrasound.php

http://www.medindia.net/patients/patientinfo/transvaginal-ultrasound.htm

http://www.uwm.edu.pl/kfib/dydaktyka/instrukcje%20medycyna/19-07-2011%20usg.pdf

Wykorzystanie efektu Dopplera do pomiaru prędkości przepływu krwi

MEDYCZNE UJĘCIE ZJAWISKA DOPPLERA

MEDYCZNE UJĘCIE ZJAWISKA DOPPLERA

Zuzanna i Nicole