Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Podboje Rzymu
Zosia Kopyto i Marysia Długosz
-Obowiązkiem rzymskiego obywatela była służba w armii
-Powoływany był do niej każdy kto ukończył 17 rok życia
-Wojsko składało się z legionów piechoty
Legion czyli wielka jednostka armii rzymskiej składała sie z:
- 4200 pieszych (lekko- i ciężkozbrojnych)
- 300 jazdy
legion składał się z 30 manipułów po reformie Mariusza liczył 6000 żołnierzy pieszych znakiem legionu był srebrny orzeł na drzewcu z numerem legionu na płacie sukna.
1.Welici to lekkozbrojni piesi wojownicy, których uzbrojenie składało się z hełmu, miecza, oszczepu i okrągłej tarczy
2.Hastaci byli najmniej doświadczonymi wo- jownikami. Walczyli w pierwszej linii za pomocą miecza oraz dwóch oszczepów
Wysłano
3.Principes, bardziej doświadczeni od hastatów, walczyli w drugiej linii. Byli uzbrojeni podobnie do hastatów, nosili jednak kolczugi
4.Triarii to najbardziej doświadczeni w walce. Stanowili ostatnią linię obrony. W walce zamiast oszczepu posługiwali się włócznią
Wysłano
5.Ekwici, czyli jeźdźc wspierali znacznie liczniejsze oddziały piechoty
W V i IV w. p.n.e. Rzymianie podporządkowali sobie Latynów, Etrusków i inne ludy zamieszkujące Italię
Kolejne lata to nowe zdobycze terytorialne
Ostatnim wrogiem Rzymian byli Grecy, którzy zostali pokonani przez legionistów
król Epiru z w latach 307-302 p.n.e. i od 297 p.n.e. do swe
j śmierci, król Macedonii w latach 288-285 p.n.e., król Sycyli
i w latach 278-276 p.n.e. Syn króla Epiru Ajakidesa i królowej
Ftii II. Znany z powiedzenia pyrrusowe zwycięstwo, które
powstało od jego imienia z powodu zwycięskich bitew
okupionych ogromnymi stratami wojennymi. Autor
niezachowanych Pamiętników i licznych dzieł
o sztuce wojennej.
Rzymianie po zwycięskich wojnach, które toczyli, by opanować Italię
, w następnej kolejności podjęli walkę z Kartaginą. Ta według tradycji
została w 814 r. p.n.e. założona przez Fenicjan (po łacinie fenicki to
punicus, stąd wojny punickie) z Tyru. Ok. 600 r. p.n.e. była już
najznaczniejszą osadą fenicką w północnej Afryce. Z czasem udało
jej się opanować handel w zachodniej części Morza Śródziemnego.
Stała się przez to głównym przeciwnikiem Rzymu, który w
przeciwieństwie do Kartaginy bogacił się głównie na podatkach
ściąganych ze swoich obywateli. Dodatkowo ich gospodarkę
napędzały zdobyte łupy. Toteż konflikt obu państw był
nieunikniony i związany był z ekspansyjną polityką tych państw.
Podczas I wojny punickiej flota rzymska musiała zmierzyć się z potężnymi i doświadczonymi siłami morskimi Kartaginy. Aby wyrównać szanse, Rzymianie starali się doprowadzić do abordażu, czyli przedostania się na pokład okrętów wroga i do walki wręcz. Umożliwić to miały ruchome pomosty, tzw. kruki
Pantera
Kolumna Rostrata
Świat śródziemnomorski
Rzymianie opanowali cały Półwysep Apeniński i rozpoczęli podbój Basenu Śródziemnomorskiego atakiem na Sycylię. W ówczesnym świecie w tym rejonie istniała tylko jedna potęga, która mogła przeciwstawić się Rzymowi - była nią Kartagina - a ponieważ ekspansywna polityka Rzymu stawała się faktem, konfrontacja tych dwóch sił była tylko kwestią czasu.
Rozpoczęli oni więc budowę swojej własnej floty, doprowadzając ją do perfekcji i budując w ten sposób jej konkurencyjność wobec kartagińskiej floty. Zaciekłe walki przynosiły różne rezultaty, ale zwycięzca mógł być tylko jeden. I wojna punicka zakończyła się klęską Kartaginy, która utraciła Sycylię. II wojnę punicką (218- 202 r. p.n.e.) wywołała obawa Rzymu wobec rosnącej siły Kartaginy, która zdobyła dosyć liczne tereny obecnej Hiszpanii. Rzym czuł się zagrożony rosnącą potęgą swojego odwiecznego wroga, przygotował więc plan ataku na Kartaginę. Czas działał na niekorzyść Hannibala, który z dnia na dzień słabł błąkając się po Italii. W odpowiedzi na działania Kartaginy Rzymianie pod wodzą Scypiona Starszego wyruszyli na tereny punickie w Afryce i zadali Hannibalowi ostateczny cios pod Zamą (202 r. p.n.e.). Efektem tego była klęska Kartaginy, która utraciła wszystkie posiadłości leżące poza Afryką.