Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
strajk/stan wojenny
Strajk w Polsce w 1988
Stan wojenny 1981 - 1983
Strajk w Polsce (1988)
STRAJK
Latem 1988 r. Polskę ogarnęła kolejna fala strajków. Rozpoczął ją 15 sierpnia strajk w Kopalni Węgla Kamiennego „Manifest Lipcowy” w Jastrzębiu, gdzie górnicy obok postulatów ekonomicznych postawili żądanie legalizacji „Solidarność” i utworzyli Międzyzakładowy Komitet Strajkowy.
20 sierpnia, w trakcie narastającej fali strajków, doszło do spotkania pomiędzy sekretarzem Józefem Czyrkiem a przewodniczącym warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej Andrzejem Stelmachowskim, występującym z upoważnienia Episkopatu i Lecha Wałęsy. Rozmowy ze strony władz miały charakter sondażowy i dotyczyły „nawiązania dialogu” z umiarkowaną opozycją.
Następnego dnia gen. Jaruzelski na posiedzeniu zwołanego w nadzwyczajnym trybie Biura Politycznego przedstawił propozycję rozpoczęcia rozmów z Lechem Wałęsą.
Przebieg (II)
25 sierpnia Lech Wałęsa skierował do władz komunistycznych oświadczenie zawierające propozycje zagadnień, które miałyby być omawiane w trakcie rozmów. Wśród nich znalazła się sprawa legalizacji „Solidarności”.
28 sierpnia BP KC PZPR podjęło decyzję, iż oświadczenie Lecha Wałęsy może być uznane jako wstęp do podjęcia rozmów.
Działania Lecha Wałęsy doprowadziły do tego, iż w ciągu kilku dni strajki przerwano. „Po zakończeniu strajku w stoczni Gdańskiej – wspomina Wałęsa - musiałem jeszcze odwiedzić Śląsk. Nasłuchałem się wtedy soczystych komentarzy od rozgoryczonych górników, ale 3 września 1988 protesty w kopalniach zostały wygaszone. Tego samego dnia przerwał także strajk ostatni bastion — Huta Stalowa Wola…”.
STRAJKI WIOSENNE
25 kwietnia 1988 rozpoczął się strajk załogi MPK w Bydgoszczy i Inowrocławiu.
26 kwietnia stanęła Huta im. Lenina w Krakowie, strajkujący domagali się podwyżek płac i przywrócenia do pracy działaczy Solidarności wyrzuconych w stanie wojennym.
29–30 kwietnia trwał strajk w Hucie Stalowa Wola, funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa próbowali rozbić komitet strajkowy, strajk zakończono w wyniku demonstracji ZOMO i groźby użycia jednostek LWP.
1 maja miały miejsce pokojowe demonstracje uliczne opozycji w Bielsku-Białej, Dąbrowie Górniczej, Gdańsku, Krakowie, Łodzi, Płocku, Poznaniu, Warszawie i Wrocławiu na skalę niespotykaną od czasu zniesienia stanu wojennego w 1983 r.
ZDJĘCIA
2 maja wybuchł strajk w Stoczni Gdańskiej, Komitet Strajkowy zażądał rejestracji Solidarności. Nazajutrz do stoczni z pełnomocnikiem Episkopatu do podjęcia mediacji przyjechali Tadeusz Mazowiecki i Andrzej Wielowieyski. Ich rozmowy z dyrekcją nie dały żadnych rezultatów. Protest stoczniowców poparli strajkiem okupacyjnym studenci Trójmiasta Uniwersytetu Gdańskiego, Politechniki Gdańskiej, PWSSP. 227. Konferencja Episkopatu Polski wezwała władze do umiaru i podjęła się mediacji ze strajkującymi
W nocy z 4 na 5 maja Hutę im. Lenina w Nowej Hucie zaatakowała brygada antyterrorystyczna, dokonując brutalnej pacyfikacji.
STRAJKI LETNIE
14 lipca w Warszawie rozpoczął obrady Doradczy Komitet Polityczny Państw-Stron Układu Warszawskiego.
Strajki letnie
13 lipca strajk w Hucie Stalowa Wola – Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Maszyn Ziemnych i Transportowych.
26 lipca rzecznik rządu Jerzy Urban stwierdził, że ruch Solidarność..., trwale należy do przeszłości[1].
15 sierpnia stanęła Kopalnia Manifest Lipcowy w Jastrzębiu-Zdroju, strajki objęły w sumie 14 kopalń węgla kamiennego. W Jastrzębiu-Zdroju powstał Międzyzakładowy Komitet Strajkowy
17 sierpnia strajk objął port w Szczecinie.
20 sierpnia stanął Port Północny.
22 sierpnia wybuchł strajk w Stoczni Gdańskiej, na czele MKS stanął Jacek Merkel, głównym postulatem strajkujących była legalizacja Solidarności. Gen. Czesław Kiszczak wezwał do natychmiastowego wygaszenia strajków i zagroził wprowadzeniem godziny milicyjnej i użyciem wojska.
22 sierpnia strajk okupacyjny w Hucie Stalowa Wola, na jego czele stanął Wiesław Wojtas, głównym postulatem była relegalizacja „Solidarności”.
22–26 sierpnia ZOMO weszło do kilku zakładów w Szczecinie i kopalń na Górnym Śląsku. Jerzy Urban oświadczył, że władza nie będzie prowadziła rozmów politycznych pod strajkowym pistoletem.
26 sierpnia miało miejsce przemówienie telewizyjne gen. Czesława Kiszczaka, w którym wezwał do rozmów z opozycją, oferując spotkanie okrągłego stołu z przedstawicielami różnych środowisk społecznych. Rozpoczęły się zakulisowe rozmowy, w których stronę rządową reprezentowali gen. Czesław Kiszczak i Józef Czyrek, a stronę opozycji prezes warszawskiego KIK-u Andrzej Stelmachowski i Władysław Siła-Nowicki. Mediowali przedstawiciele Kościoła biskup Jerzy Dąbrowski (tajny współpracownik SB) i ks. Alojzy Orszulik.
28 sierpnia obradowało VIII Plenum KC Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, które wyraziło zgodę na wstępne rozmowy z opozycją.
31 sierpnia doszło do pierwszej rozmowy Lecha Wałęsy z gen. Czesławem Kiszczakiem w obecności biskupa Jerzego Dąbrowskiego, jego efektem było wezwanie Wałęsy do strajkujących o zaprzestanie akcji, co spotkało się z ostrym sprzeciwem ze strony tych ostatnich.
1 września zakończył się strajk w Hucie Stalowa Wola.
3 września zaprzestała strajku załoga portu szczecińskiego, wygaszono strajk w kopalni Manifest Lipcowy w Jastrzębiu-Zdroju. Wbrew zapewnieniom władze rozpoczęły represje wobec strajkujących.
Przebieg
- 17 sierpnia strajk rozpoczął się również w Porcie Szczecińskim, w którym następnego dnia powstał MKS.
- 18 sierpnia protest rozpoczęli pracownicy szczecińskich zakładów komunikacyjnych.
- Dwa dni później zastrajkował Port Północny w Gdańsku, a 22 sierpnia Stocznia im. Lenina i Stocznia Północna, a także Huta Stalowa Wola.
ŹRÓDŁA:
- https://dzieje.pl/aktualnosci/sierpien-1988-r-nowa-fala-strajkow
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Strajki_w_Polsce_1988