Introducing 

Prezi AI.

Your new presentation assistant.

Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.

Loading…
Transcript

Klęska państw centralnych

Jan Siudak, Filip Gruber, Bartosz Wszelaki

Wojna na morzach

Od wybuchu Wielkiej Wojny oprócz

walk na lądzie trwały zmagania na

morzach. Dzięki rozbudowanej

i nowoczesnej flocie brytyjskiej

przewagę miała ententa. Aby

zmniejszyć przewagę ententy Niemcy wykorzystywali w walce łodzie podwodne zwane U-bootami. W marcu 1915 r. niemieckie dowództwo ogłosiło nieograniczoną wojnę podwodną. W maju tego samego roku doszło do zatopienia przez niemiecką łodź podwodną brytyjskiego statku pasażerskiego Lusitania. Wywołało to falę protestów, po których Niemcy zobowiązały się do zaprzestania ataków na flotę cywilną.

Bitwa jutlandzka

Największe starcie morskie z czasów I wojny światowej. Miało miejsce na przełomie maja i czerwca 1916 r. na Morzu Północnym. Walki między flotą brytyjską i niemiecką trwały dwa dni i wzięło w nich udział ok. 250 okrętów.

Parowiec Lusitania

Przystąpienie USA do wojny

Stany zjednoczone przystąpiły do I wojny światowej w 1917 na skutek storpedowania przez niemiecki okręt podwodny pasażerskiego statku "Lusitania". Mimo deklarowanej neutralności prezydent Stanów Zjednoczonych Woodrow Wilson chciał oficjalnie wciągnąć Stany Zjednoczone do wojny po stronie Ententy.

Woodrow Wilson

Thomas Woodrow Wilson - Ponieważ miał wysokie poparcie społeczne, Wilson stał się naturalnym kandydatem w wyborach prezydenckich w 1912 roku. Wilson był prezydentem USA przez dwie kadencje, jedna trwała od 1913-17 roku, natomiast druga trwała w latach 1917-21. W roku 1919 Wilson otrzymal pokojową nagrode Nobla.

World War II, also known as the Second World War, was a global war that lasted

Sytuacja państw centralnych

Państwa centralne już od 1916 roku szukały możliwości zakończenia wojny. W mediację pomiędzy walczącymi stronami próbowały się włączyć Stany Zjednoczone, lecz ostatecznie nie doszło do porozumienia. Braki w zaopatrzeniu i głód sprawiały, że w Niemczech zaczęły wybuchać strajki. Strajki w zakładach przemysłowych pogarszały dodatkowo i tak trudną sytuację niemieckiej armii na froncie. W monarchii austro-węgierskiej narastały narodowe ruchy niepodległościowe. Następca cesarza Franciszka Józefa, Karol I Habsburg nie był w stanie zapobiec postępującemu rozpadowi państwa. Pomimo niepokojów społecznych państwa centralne wciąż odnosiły sukcesy militarne. Pokój między państwami centralnymi a Rosją Sowiecką został zawarty 3 marca 1918 r. w Brześciu. W maju 1918 r. państwa centralne zawarły pokój z Rumunią, która musiała oddać Bułgarii i Austro-Węgrom część swoich ziem. Ponadto stała się uzależniona gospodarczo od Niemiec.

Po podpisaniu traktatu brzeskiego i pokoju z Rumunią Niemcy mogli skupić wszystkie swoje siły na froncie zachodnim. Większość wojsk niemieckich została przetransportowana na granice z Francja aby wziąć udział w wielkiej ofensywie. Plan zakładał przełamanie frontu i zajęcie Paryża zanim wojska amerykańskie osiągną pełną gotowość.

Klęska państw centralnych

Przebieg Bitwy

Druga Bitwa Nad Marną

Bitwa toczyła sie miedzy 15 lipca a 5 sierpnia 1918 roku na przedpolach Paryża, gdzie wojska francuskie którymi dowodził Ferdinand Foch powstrzymały ostatnią ofensywę niemiecką

pierwszej wojny światowej.

Ofensysywa niemiecka została powstrzymana przez doskonałe przygotowanie wojsk francuskich i amerykańskich. Podczas ofensywy doszło do wybrzuszenia co szybko wykorzystali alianci i ruszyli do kontrataku, dzięki któremu udało sie przełamać front. Duży wpływ mieli żołnierze amerykaścy którzy wspomogli zdemoralizowanych żołnierzy Ententy. Kontrofensywa zakończyła się rozejmem około sto dni później.

Kryzys Austro-Węgier

Sytuacja Austro-Węgier

W czasie Niemieckiej ofensywy Austro-Węgry były pogrążone w kryzysie gospodarczym. Władca Austro-Węgier Karol I próbował jeszcze ratować cesartstwo - w połowie października 1918 roku wydał manifest zapowiadający przekształcenie go w państwo związkowe. Jedank dezintegracja była tak duża ze nie dało się już nic zrobić. W tym samym miesiącu Polacy i Czesi ogłosili niezależność, Chorwaci zapowiedzieli utworzenie wspólnego państwa z Serbami i Słoweńcami oraz Austriaccy parlamentarzyści uchwalili 30 października powstanie niepodległej Austrii. W tym czasie na teren monarchii austro-węgierskiej wkorczyły armie włoska,serbska i rumuńska. W takiej sytuacji 3 listopada 1918 roku Austro-Węgry ogłosiły kapitulację.

Skutki Wielkiej Wojny

• Rozpad Austro-Węgier

• Powstanie nowych niepodłegłych państw

• Osłabienie Niemiec

• Inflacje

• Wzrost zadłużenia Wielkiej Brytanii i Francji wobec USA

• Obciążenie Niemiec ogromnymi reparacjami wojennymi na rzecz aliantów

• Ogromny wzrost produkcji broni i amunicji

• Emancypacja kobiet

• Wprowadzenie obowiązkowej służby wojskowej w wielu krajach.

Najważniejsze postacie

Erich Ludendorff

Wilhelm II

Karol I Habsburg

Generał Erich Ludendorff (1865-1937) był jednym z czołowych niemieckich dowódców w czasie pierwszej wojny światowej. W latach 1916-1918 jako generalny kwatermistrz armii niemieckiej koordynował wysiłek wojenny Rzeszy. Po klęsce należał do krytyków Republiki Weimarskiej i upowszechniał legendę o "zdradzieckim ciosie w plecy” zadanym armii niemieckiej przez rewolucyjną lewicę. Wspierał ruch narodowo-socjalistyczny Adolfa Hitlera, m.in. podczas nieudanego puczu w Monachium w 1923 roku. Ludendorff twierdzi, że "wszystko jest wojną”, a pokój stanowi jedynie krótki czas pomiędzy kolejnymi konfliktami zbrojnymi. Z tych powodów naród niemiecki i wszelkie aspekty życia społecznego powinny być podporządkowane potrzebom armii.

Wilhelm II był zdecydowanym zwolennikiem polityki wojennej prowadzonej w latach 1914–1918. Po zamachu na arcyksięcia Franciszka Ferdynanda w czerwcu 1914 r. zapewnił Austrii wszelką pomoc ze strony Niemiec w zwalczaniu "serbskiego barbarzyństwa”. W ciągu trwania wojny większość czasu spędził w Głównej Kwaterze wojsk niemieckich w Zamku w Pszczynie od kwietnia 1915 do lutego 1916 oraz od sierpnia do grudnia 1916. Wtedy Wilhelm II zaczął jednak powoli tracić wpływ na działania na teatrze wojennym,

gdyż de facto o wszystkich ważniejszych operacjach decydowali generałowie Erich Ludendorff i Paul von Hindenburg. Począwszy od 1915 r. Wilhelm II był praktycznie pozbawiony władzy.

Karol był ostatnim władcą Cesarsko-Królewskich Austro-Węgier. 11 listopada 1916 został wezwany do Wiednia, w związku ze złym stanem zdrowia cesarza, który zmarł dziesięć dni później. 30 grudnia 1916 został koronowany na króla Węgier. Podejmował nieskuteczne działania na rzecz zakończenia wojny i ocalenia monarchii austro-węgierskiej oraz przekształcenia jej w federację autonomicznych krajów narodowych. Wszystkie podejmowane wysiłki spełzły na niczym i los Austrii został ostatecznie związany z losem cesarstwa niemieckiego. Upadek tego ostatniego w 1918 pociągnął za sobą koniec Habsburgów (choć monarchia w Niemczech upadła kilka dni wcześniej niż w Austrii i na Węgrzech).

Dziękujemy za uwagę

-

Learn more about creating dynamic, engaging presentations with Prezi