Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Zacznijmy od tego czym tak właściwie jest otyłość ? Wiele osób ( głównie dziewczyn ) zmaga się z tym problemem. Jednak czy wiedzą one co tak naprawdę znaczy być otyłym ?
Otyłość to choroba przewlekła o złożonej etiologii spowodowana stanem zapalnym tkanki tłuszczowej o niskim natężeniu skutkująca nadmiernym rozwojem podściółki tłuszczowej[1] i zwiększeniem masy ciała powyżej zalecanej[2][3]. Za otyłość uważa się stan, w którym tkanka tłuszczowa stanowi więcej niż 25% całkowitej masy ciała u mężczyzn oraz 30% u kobiet.
-Dieta i wysiłek fizyczny
Podstawą leczenia otyłości jest dieta i wysiłek fizyczny. W celu zmniejszenia masy ciała konieczne jest spowodowanie ujemnego bilansu energetycznego, czyli zmniejszenie ilości przyjmowanego pożywienia oraz zwiększenie zużycia energii. Leczenie dietetyczne polega na spożywaniu posiłków o energetyczności zmniejszonej o około 500-1000 kcal dziennie w stosunku do dotychczasowej diety.
-
Parafarmaceutyki
Pomocniczo w czasie odchudzania można stosować pewne parafarmaceutyki, o różnym mechanizmie działania. Liczne środki odchudzające, zawierające błonnik lub włókna roślinne przyspieszają wystąpienie uczucia sytości poprzez zwiększenie wypełnienia żołądka. Inną grupą preparatów wspomagających odchudzanie są środki przyspieszające przemianę materii lub zmniejszające łaknienie, składnikami tych preparatów jest najczęściej chrom lub wyciągi roślinne, np. z grapefruta.
Leczenie chirurgiczne
Jeżeli otyłość nie poddaje się leczeniu dietetycznemu i farmakologicznemu, a BMI jest wyższe od 40 i równocześnie występują powikłania metaboliczne, oddechowe czy psychiczne, które stanowią zagrożenie życia, można zastosować leczenie chirurgiczne.
Polega ono na zabiegowym ograniczaniu pojemności żołądka.
W okresie chudnięcia ulega obniżeniu przemiana materii, co ma działać ochronnie na organizm, a skutkuje wystąpieniem efektu „jo-jo”, czyli gwałtownego przybytku masy ciała po powrocie do normalnej diety. Po zakończeniu diety organizm potrzebuje mniej energii, a tymczasem normalne posiłki dostarczają jej więcej niż wynosi zapotrzebowanie. Im dieta bardziej restrykcyjna, tym większe ryzyko, że po niej nastąpi znaczny przyrost masy ciała. By uniknąć efektu „jo-jo” nie należy ograniczać drastycznie liczby zjadanych kalorii. Proces chudnięcia powinien zachodzić powoli, nie więcej niż kilogram tygodniowo. W trakcie stosowania diety należy jadać mało, ale częściej, wówczas organizm nie potraktuje tego jak klęski głodu i po zakończeniu diety odchudzającej nie będzie chciał magazynować tłuszczu na zapas.
Bulimia jest zaburzeniem przyjmowania posiłków, polegającym na kompulsywnym jedzeniu w krótkim odcinku czasu po którym zachodzi zachowanie kompensacyjne polegające na zwracaniu przyjętego pokarmu, bądz narzucenie sobie surowej diety.
-stres
- złość
- smutek
nie ma jednej udowodnionej przyczyny bulimi
przyczynami może być zła sytuacja rodzinna, drastyczne zmiany w życiu, narażenie na stres, niska samoocena oraz uwarunkowanie genetyczne
-uczucie zmęczenia i ospałości.
bóle i zawroty głowy.
-arytmia i nadmierna kurczliwość serca.
-zmienny nastrój, niepokój, lęki.
-zaburzeniami miesiączkowania.
-nadmierna suchość skóry.
-zaparcia, bóle brzucha.
-uszkodzenie szkliwa zębów powodowane wymiotami kwaśnej treści żołądka.
Aby przerwać cykl kompulsywnego jedzenia i przeczyszczania, konieczna może się okazać wizyta u dietetyka i psychologa.
Szczególnie skuteczna w toku badań nad walką z bulimią okazała się kognitywna terapia behawioralna (opiera się ona na założeniu, że wzorzec błędnego myślenia o swoim ciele, który jest podstawą bulimii, może być rozpoznany i zmieniony) oraz leki, takie jak antydepresant fluoksetyna. W połączeniu ze sobą eliminują mechaniczne nawyki sięgania po jedzenie oraz poprawiają ogólny stan psychiczny chorego, w przyczynie którego najczęściej leży źródło całego problemu.
Anoreksja, określana terminem medycznym jako jadłowstręt psychiczny. To zaburzenie w przyjmowaniu pokarmów skutkujące niską wagą pacjenta, lękiem przed przybraniem na wadze oraz świadomym odmawianiem posiłków. Wiele osób dotkniętych anoreksją uważa, że pomimo widocznej niedowagi, w rzeczywistości nadal są otyli.
Najczęstszymi przyczynami jest :
- obsesja
-kompulsje
- lęk
- depresja
- wygórowane ambicje
- zaburzenia osobowości
- alkoholizm z rodzinie
- problemy z odżywianiem na etapie dzieciństwa
- kompleksy i niezadowolenie ze swojego wyglądu
- nieustanne ważenie się
- spożywanie niewielkiej ilości posiłków
- regorystyczna selekcja składników diety
- zmuszanie się do intensywnego wysiłku fizycznego
- zażywanie środków przeczyszczających
- powodowanie wymiotów
Leczenie anoreksji wiąże się ze stopniowym podwyższaniem wagi osoby chorej. Terapia u psychiastry oraz psychologa, który przepisuje leki i lokalizuje czynniki behawioralne, wzmacniające tendencje do odmawiania przyjmowania posiłków.