Islam

Muzułmanie uznają swą religię za kontynuację wcześniejszych religii monoteistycznych, judaizmu i chrześcijaństwa. Utrzymują, że ich wiara naprawia zniekształcenia, jakie do pierwotnej wiary w jedynego Boga objawionej Abrahamowi wprowadzili Żydzi i chrześcijanie. Głównym ich błędem ma być odejście od ścisłego monoteizmu: w judaizmie to nadmierna antropomorfizacja Boga a w chrześcijaństwie koncepcja Trójcy Świętej.

ALLAH

Podstawowym dogmatem islamu jest wiara w jedynego Boga, zwanego Allahem. Jest on Stwórcą świata. Nie ma początku ani końca, stworzył świat z niczego i nadal go stwarza. Szatan skusił pierwszych ludzi do grzechu, czego konsekwencją jest wypędzenie ich z raju. Bóg zawarł jednak przymierze z ludźmi dla ich zbawienia. Na sądzie ostatecznym w Dniu Rozstrzygnięcia wszyscy żyjący i zmarli zostaną podzieleni na wiernych, których czeka nagroda w raju, i niewierzących, skazanych na ogień piekielny.

Każdy dom modlitwy, niezależnie od rozmiarów, może służyć jako masdżid. Natomiast dżami’, czyli – najogólniej mówiąc – „meczet piątkowy” gromadzi wiernych nie tylko na modlitwę, ale także na wysłuchanie szczególnego piątkowego kazania (chutby). W przekonaniu wielu muzułmanów ten rodzaj meczetu powinien istnieć w każdym mieście, z racji jego symbolicznej (i często politycznej) funkcji. Współcześnie różnica pomiędzy obydwoma typami nie jest już tak wyraźna jak w przeszłości.

Świętą księgą islamu jest Koran (oznacza dokładnie czytanie, recytację), Allah miał ją objawiać przez kilkanaście lat Mahometowi za pośrednictwem archanioła Gabriela (Dżibril).

Ponieważ Mahomet nie umiał pisać dokonał tego jego osobisty skryptor i towarzysz licznych podróży Zajd ibn Habit, za panowania Abu Bakra. Ostateczne spisanie świętej księgi nastąpiło w VII wieku (prawdopodobnie około 651- 656 roku). Pierwsze wydanie Koranu jako pojedynczej księgi nastąpiło za panowania Uthmana ibn Afgana.

Koran składa się z recytacji w formie wierszowanej, jest podzielony na 114 rozdziałów, zwanych surami, które z kolei dzielą się na aje (wersety) jest ich 6226. Sury ułożone są od najdłuższej do najkrótszej z wyjątkiem pierwszej – otwierającej (Al - Fatima).Sury ułożone są chronologicznie zaczynając od mekkańskiej (sprzed hidży), do medyńskiej. Sury mekkańskie, są bardziej poetyckie, a z kolei medyńskie zawierają wiele praktycznych wskazań dotyczących m.in. modlitwy, postu i pielgrzymki oraz zakazów np. spożywania wieprzowiny, czy spożywania napojów alkoholowych.

Uzupełnieniem Koranu jest Sunna (arab. tradycja), składająca się z opowieści o czynach

i nauczaniu Mahometa (hadisy), które mają pomóc w interpretowaniu religijnych i prawnych przepisów oraz Koranu. Sunna jest źródłem wiary i prawa islamskiego.

• Święta księga Koran zawiera :
• zasady i prawdy wiary,
• obowiązki wiernych,
• przepisy dotyczące religii i obyczajów,
• reguły życia społecznego,
• prawo karne, cywilne, rodzinne, a nawet spadkowe.
• Przedstawione reguły i zasady islamu zawarte w Koranie są jasne i precyzyjne, dlatego łatwo było je zrozumieć przez Arabów, ale również inne ludy , które nie mogły się sprzeciwić ekspansji nowej religii.

Święta

Święta w islamie

Każdy tydzień posiada specjalny dzień świąteczny, którym jest piątek. Jego znaczenie wywodzi się z południowej modlitwy zgromadzeniowej (Dżuma), w której powinnien uczestniczyć każdy muzułmanin, jeśli jest do tego zdolny.

Istnieją wyróżniające się okazje, które powinny być celebrowane i obchodzone:

1. Ramadan, miesiąc Postu (Saum), miesiąc objawienia Koranu.

2. Iid-ul-Fitr, trzydniowe Święto Zakończenia Postu Ramadanu.

3. Iid-ul-Adha, czterodniowe Święto Ofiarowania przypadające na ok. 10 tygodni po zakończeniu Postu.

Ceremonia Świąt: Iid-ul-Fitr oraz Iid-ul-Adha

Iid-ul-Fitr obchodzone jest na końcu miesiąca Postu. W tym dniu muzułmanie radują się za danie im siły do wypełnienie obowiązku Postu.

Iid-ul-Adha obchodzone dla upamiętnienia okazania posłuszeństwa Bogu przez Proroka Abrahama i jego syna Izmaela, pokój niech będzie z nimi. Bóg przyjął poddanie i posłuszeństwo ich obu i nakazał aby została poświęcona owca. Muzułmanie zbierający się w Mekce na Pielgrzymce idą za przykładem Proroka Abrahama (as), składają swe ofiary z okazji Iid-ul-Adha. Czyn poświęcenia zwierzęcia naśladowany jest przez muzułmanów na całym świecie.

W czasie obu świąt wszyscy muzułmanie łączą się, w modlitwie zgromadzeniowej w meczecie, którą można również celebrować na wolnym powietrzu, na wsi lub w mieście.

Symbole

„Bismillah” w języku arabskim oznacza dosłownie „w imię Boga”. Zdanie jest bardzo ważne w islamie. Formuła bi-ismi Allāhi ar-rahmāni ar-rahīm (tłum. w imię Boga (Allaha) miłosiernego, litościwego) rozpoczyna prawie każdą surę Koranu.

„Bismillah” jest używany jako gest szacunku i uznania przed podjęciem szeregu działań, takich jak modlitwa, jedzenie czy praca.

Symbol ten stosuje się także jako jeden z głównych elementów w kaligrafii arabskiej i ornamentyki, głównie w budowlach sakralnych.

Istnieje wiele pięknych kaligraficznych przykładów w których użyta jest ta formuła.

Hamsa to stary symbol który poprzedza chrześcijaństwo i islam – obecnie popularny na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej. Znak ten przedstawia otwartą prawą dłoń, używany najczęściej jako znak ochronny – hamsa ma w swoim celu zapewniać obronę przed „złym okiem”. Dzięki swoim właściwością Hamsa często wykorzystywana jest w Biżuterii.

Symbol ten nazywany jest także ręką Miriam, ręką Marii lub ręką Fatimy. Dlaczego ten znak ma kilka odmiennych nazw? Ponieważ każda religia nadała mu inną nazwę. W Islamie Hamsa nazywana jest ręką Fatimy aby upamiętnić córkę Muhammada Fatimę Zahrę (ok. 605 lub 615 – 633). Chrześcijanie nazywają ten znak ręką Marii, zaś Żydzi nazwali ten symbol ręką Miriam na pamiątkę biblijnej Miriam, siostry Aarona.

Gwiazda i Półksiężyc – stanowią symbol religii muzułmańskiej od XIX wieku.

Sama gwiazda i półksiężyc jest bardzo starym symbolem, sięgającym nawet wczesnej cywilizacji sumeryjskiej, gdzie był związany z kultem słońca i księżyca, a później, boginią Tanit.

Symbol ten pozostał niemal w ciągłym użyciu, a ostatecznie został przyjęty przez dynastie Osmanów, którzy są odpowiedzialni za związek tego znaku z islamem. Gwiazda i Półksiężyc, zaczęła się pojawiać na monetach oraz sztandarach Imperium Osmańskiego.

Należy zauważyć, że nie ma żadnej wzmianki o takim symbolem w Koranie, świętej księgi islamu, ani też nie istnieje związek między półksiężycem i gwiazdą a Prorokiem.

Obecnie znajduje się na flagach państwowych szczególnie tych które znajdują się na terenie dawnego państwa Osmańskiego m.in. Algerii, Azerbejdżanu, Libii, Pakistanu, Turcji, Tunezji.

Szahada jest wyznaniem wiary muzułmańskiej – Należy także do pięciu obowiązków każdego wiernego (Pięć filarów islamu).

Szahada Brzmi: La ilaha illa Llah wa Muhammad rasul Allah, co oznacza „Nie ma Boga prócz Allaha, a Mahomet jest jego wysłannikiem”.

Trzykrotne publiczne wypowiedzenie tej formuły w obecności dwóch świadków jest warunkiem przyjęcia islamu. W szahadzie zawarte są dwa najważniejsze dogmaty wiary muzułmańskiej: jedność Boga i posłannictwo Muhammada (Mahometa).

Szahada jest szeptana do ucha noworodkowi oraz wypowiadana nad grobem zmarłego muzułmanina. Szachade w postaci napisu często znajdziemy na amuletach. Jako symbol religijny szahada jest zapisywana czarnymi literami na białym tle lub białymi literami na czarnym tle. Napis ten możemy dostrzec np na fladze Arabii Saudyjskiej.

1 Gwiazdka2 Gwiazdki3 Gwiazdki4 Gwiazdki5 Gwiazdek (Na razie nie oddano żadnego głosu - Bądź Pierwszy!)

Rub el Hizb – jest muzułmańskim symbolem reprezentowanym przez dwa nakładające się kwadraty. Symbol jest używany w arabskiej kaligrafii, aby zaznaczyć koniec rozdziału. W języku arabskim słowo „Rub” oznacza jedną czwartą (ćwiartkę), a słowo „Hizb” oznacza grupę lub też partię. Początkowo znak ten był używany w Koranie, który jest podzielony na 60 Hizb (60 części, mniej więcej równej długości). Znak Rub el Hizb dzieli każdą ‚Hizbe’ na cztery części i pojawia się na końcach każdego kwartału. Głównym celem tego systemu jest ułatwienie recytacji Koranu.

Symbol ten jest często wykorzystywany jest jako emblemat organizacji czy też część logotypu. Rub el Hizb jest widoczny w herbie Turkmenistanu i Uzbekistanu.

Ciekawostki

Koran kategorycznie nakazuje unikać wina. Napój ten był nieodłącznym towarzyszem Beduinów, przeciwko obyczajowości których sprzeciwiał się islam. Sam Mahomet był krytycznie nastawiony do ich trybu życia. Nie chodziło więc o wrogość wobec wina jako wina, ale wobec koczowników. Warto zauważyć, że w raju na muzułmanina mają czekać strumyki tego szlachetnego trunku.

Koran mówi wyłącznie o trzech modlitwach: o zmierzchu, w nocy i o świcie. Jednak zgodnie z tradycją muzułmańską, Allah miał nakazać, by modlono się pięćdziesiąt (!) razy dziennie, ale Mahomet wytargował zmniejszenie tej liczby do zaledwie pięciu. Badacze islamu przypuszczają, że pięć modlitw to tak naprawdę skutek konfliktu z żydami, którzy modlili się trzy razy dziennie. Aby odróżnić się od nich, Mahomet dołożył jeszcze dwie modlitwy.

Zanim na na Półwyspie Arabskim zatriumfował islam, Arabowie byli politeistami. Każde plemię miało własnych bogów, chociaż zdarzały się bóstwa wspólne dla wszystkich plemion. Wiele elementów tych wierzeń przeniknęło do islamu, np. Al-Kaba - budowla z Czarnym Kamieniem, która jest obecnie świętym miejscem dla muzułmanów i celem ich pielgrzymek. Przedmuzułmańskie bóstwa i duchy utożsamiano z samotnymi drzewami lub kamieniami o dziwnej barwie i kształcie.

Koran z Empiku to nie Koran

Koran miał zostać objawiony w języku arabskim i według islamu człowiek nie jest w stanie naśladować cudowności tego doskonałego boskiego dzieła. Jedynie arabska wersja jest dopuszczalna, a więc tłumaczenia Księgi na inne języki nie są Koranem.

Przerażające fakty

2. Muzułmanin ma obowiązek okłamywania niewiernych, by zniszczyć ich i zabrać ich mienie

W Islamie Allah nazywany jest największym zwodzicielem, z czego dumny był zarówno Mahomet jak i dumni są inni muzułmanie. W systemie tym nie obowiązuje żadna zasada prawdomówności, ponieważ całe życie muzułmanina podporządkowane jest rozprzestrzenianiu się Islamu i wprowadzaniu go w nowe miejsca świata.

4. W islamie nie ma obowiązku czynienia dobra, jest za to nakaz niszczenia i przejmowania wszystkiego, co obce

Cały świat ma przyjąć Islam – takie było i jest założenie tego systemu. Kafirowie, czyli innowiercy, przeszkadzają w realizacji tego celu i konieczne jest ich unieszkodliwienie. Nie ma żadnej równości, która nakazywałaby miłować ludzi innych wyznań, wobec czego muzułmanin działający na korzyść tolerancji lub wspomagający kafirów łamie prawo i zasługuje na karę.

Kafirowie, czyli najpewniej Ty i ja, według Islamu nie są godni życia. „Święte” księgi tej religii wyjaśniają to bardzo precyzyjnie i nie ma tu mowy o metaforach, czy “głębszym sensie”.

1. Islam jest przede wszystkim systemem politycznym

Nieprawdą jest stwierdzenie, że Islam to głównie religia. Każdy, kto zapozna się ze „świętymi” księgami Islamu zrozumie, że religia ta nie miałaby szans na przetrwanie, gdyby nie działania polityczne i dżihad Mahometa. Nie miałaby także sensu, bowiem celem jej jest podbój, a nie kult, czy dobro wiernych.

Do momentu, w którym Mahomet rozpoczął działania polityczne i masowe morderstwa niewiernych, na Islam przeszło tylko kilkaset osób. W momencie śmierci proroka, czyli po 23 latach politycznych i dżihadystycznych działań, muzułmanów było już około 100 000. Całe prawo szariatu opiera się o politykę i system społeczny, obrzędom i wierze poświęcając niewiele uwagi.

3. Prawo szariatu jest sprzeczne z cywilizowanym prawem każdego państwa zachodu

Szariat nie przewiduje wolności słowa, wyznania, równości kobiet i mężczyzn, zakazu pedofilii, równości ras i wyrażanych poglądów. Żadna cywilizowana konstytucja i system prawny nie są możliwe do pogodzenia z islamskim prawem i według muzułmanów muszą zostać one zniesione.

5. Muzułmanie, zgodnie z nauką Mahometa, tworzą zakazane dla „niewiernych” strefy

Wbrew panicznym próbom zatuszowania muzułmańskich rozbojów w krajach Unii Europejskiej, odcięte od niewiernych dzielnice i regularne patrole muzułmańskie nie są ani mitem, ani też nowością. Przykładem może być choćby tzw. Shariah Project, który zajmuje się promocją szariatu, Islamu i „patrolami skromności” znęcającymi się nad niewiernymi, którzy poruszają się w patrolowanych strefach nie stosując się do prawa szariatu (np. nad pijącymi alkohol).