,,Syzyfowe Prace''

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski

Stefan Żeromski urodził się 10 października 1864 roku pod Kielcami, w patriotycznej, szlacheckiej rodzinie. Był jedynym dzieckiem państwa Żeromskich. W wieku dziesięciu lat został zapisany do klasy wstępnej w kieleckim gimnazjum, jednak miał wiele trudności z matematyką i łaciną przez co wielokrotnie powtarzał klasy. Trudności finansowe oraz początki gruźlicy sprawiły, że gimnazjum ukończył w 1886 roku bez uzyskania matury. W tym samym roku rozpoczął studia w Instytucie Weterynarii w Warszawie jednak to jego późniejsza praca guwernera utwierdziła go w powołaniu do pisania. W czasie udzielania korepetycji poznał swoją pierwszą żonę - Oktawię Rodkiewiczową, z która niedługo później wyjechał do Szwajcarii, gdzie zaczął pracę jako bibliotekarz w Muzeum Polskim w Rapperswilu. W bibliotece pracował również po powrocie do Polski. Kiedy w 1904 roku wydał powieść ,,popioły'' zaczął utrzymywać się tylko z pisania. W 1924 roku został nominowany do Literackiej Nagrody Nobla. W 1925 roku zmarł na serce.

Najsłynniejsze z jego utworów literackich to:

- ,,Siłaczka",

- ,,Przedwiośnie",

- ,,Rozdziobią nas kruki, wrony",

- ,,Syzyfowe prace",

- ,,Doktor Piotr",

- ,,Popioły",

- ,,Ludzie bezdomni".

Tytuł książki

Tytuł książki

Potoczne znaczenie ,, Syzyfowych Prac'' to bezowocna, bezsensowna i niekończąca się praca.

Zgodnie z najpopularniejszą interpretacją tytułu powieści Żeromskiego jej bohaterom przypisuje się następujące role:

Syzyf to nauczyciele - Rosjanie (i cały ówczesny system oświaty) próbujący wepchnąć ,,głaz'' którym jest polska młodzież, natomiast szczytem góry jest całkowita rusyfikacji. Wysiłek pedagogów, tak samo jest Syzyfa okazuje się daremny.

Streszczenie książki

Krótkie streszczenie książki

Książka opowiada o czasach rusyfikacji w Polsce. Stefan Żeromski pokazuje nam postać Marcina Borowicza, który czwartego stycznia opuszcza rodzinne Gawronki i zaczyna naukę w szkole w Owczarach. Uczy go tam pan Wiechowski, któremu państwo Borowiczowie za naukę płacą mąką, grochem, rybami i płótnami. Kiedy Marcin kończy edukacje w Owczarach jedzie z matką do Klerykowa gdzie ma zdawać egzaminy wstępne do gimnazjum. Chłopcu udaje się zdać je pozytywnie przez co zamieszkuje na stancji u Pani Przepiórowskiej. Niedługo potem umiera matka Marcina, a chłopiec załamuje się. Był on bowiem bardzo z nią związany. Stratę odczuwa jeszcze bardziej brzez brak zainteresowania ojca jego osobą. Życie toczy się jednak dalej, a z gimnazjum w Klerykowie wycofuje się język polski i na jego miejsce wchodzi aktywnie działające Koło Miłośników Literatury Rosyjskiej. Marcin nieświadomie poddaje się rusyfikacji. W szkole pojawia się nowy uczeń - Andrzej Radek, z którym Borowicz zaprzyjaźnia się. Przełomowym momentem w mentalności chłopca okazuje się lekcja prof. Szrettera kiedy to nowy uczeń z Warszawy Bernard Zygier recytuje ,, Redutę Ordona'' Adama Mickiewicza. Zygier staje się przez to symbolem odwagi i bohaterstwa dla Marcina. Równolegle do przełomowej lekcji chłopak przeżywa swoją pierwszą jak również nieszczęśliwą miłość do Anny Stogowskiej ,,Biruty''. Jest to zdecydowanie miłość niezwykła ponieważ pomiędzy Marcinem a Birutą nie pada ani jedno słowo nawet pomimo faktu, że oboje przygotowywując się do matury widzą się codziennie w parku. Po zdaniu matury Marcin wybiera się na wakacje do rodzinnych Gawronek, a kiedy wraca już jako dorosły mężczyzna popada w rozpacz. Okazuje się bowiem, że jego ukochana Biruta wyjechała wraz z resztą rodziny na stałe do Rosji. Borowicz ma jednak oparcie w Andrzeju Radku, który po całej sytuacji pomaga mu się pozbierać.

Charakterystyka

Charakterystyka Marcina Borowicza, Andrzeja Radka i Bernarda Zygiera

Charakterystyka

Dziękuję za uwagę

Prezentacje przygotowała Julia Czernek