Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
WCZESNA DOROSŁOŚĆ
Wczesna dorosłość to zmiana struktury życia młodego człowieka, to także okres pełni sił fizycznych i sprawności intelektualnej, okres samodzielności życiowej i twórczej ekspansji, prowadzącej jednostkę do samorealizacji w pracy zawodowej, małżeństwie i wychowaniu dzieci. Jest ona zarazem okresem największej żywotności, jak i największym spiętrzeniem zadań, obowiązków i ambicji, które trudno zazwyczaj pogodzić.
#3
#1
#2
WCHODZENIE W ROLE
REDEFINICJA PEŁNIONYCH RÓL
USTAWIENIE SWOJEGO MIEJSCA
W ŚWIECIE DOROSŁYCH
W tym czasie młody dorosły napotyka na problem (wg Havighursta) jakim są następujące zadania rozwojowe:
Wejście w dorosłość jest procesem kontrolowanym, inicjowanym i sankcjonowanym społecznie. Wiąże się ono z zaistnieniem w życiu młodego człowieka określonych zmian.
Przed momentem rozpoczęcia wczesnego okresu dorosłości wzrost fizyczny jest w dużym stopniu zakończony,
a ciało człowieka jest w najwyższej formie. Tak funkcjonujący organizm ma większe możliwości regeneracyjne oraz adaptacyjne,
a ponadto jest efektywny immunologicznie, przede wszystkim wobec chorób przewlekłych.
Niezwykle ważne jest znaczenie odporności psychofizycznej w okresie wczesnej dorosłości, ponieważ doświadczenia życiowe młodych dorosłych związane są w tym czasie z podleganiem wielu dynamicznym zmianom.
Natomiast te z kolei stanowią źródło napięć,
a zatem stresu psychologicznego
i fizjologicznego. Maksymalna sprawność układu odpornościowego w tym okresie życia sprawia, iż młodych dorosłych – pomimo doświadczania sytuacji trudnych – cechuje niezwykła efektywność w radzeniu sobie
z zadaniami życiowymi.
Wczesna dorosłość jest okresem szczególnej wrażliwości
i niezwykłej gotowości do uczenia się, a więc zapewnia to człowiekowi optymalne funkcjonowanie poznawcze. Jednak jedynie zdrowy styl życia pozwala na pełne korzystanie z intelektu, pamięci i możliwość uczenia się oraz zwiększa prawdopodobieństwo utrzymania tych zdolności na wysokim poziomie przez wiele kolejnych lat.
W myśleniu ludzi dorosłych obserwuje się tak zwaną myśl dialektyczną, dzięki której młodzi dorośli nabywają umiejętność radzenia sobie z różnymi problemami. Właściwością myślenia niektórych dorosłych jest wyszukiwanie problemów. Dzięki tej specyficznej zdolności człowiek jest gotowy „stworzyć wiele rozwiązań problemu, który był źle sformułowany oraz spostrzegać dawne problemy w nowym świetle.
Rozwój społeczny i rozwój osobowości we wczesnym okresie dorosłości.
Rozwój społeczny człowieka obejmuje zmiany w aktywności, dążeniach i celach jednostki, ujawnionych w jej interakcjach ze środowiskiem społecznym. Jest on w znacznym stopniu uwarunkowany kulturowo, czyli wyznaczają go normy i wzorce akceptowane w grupach społecznych, w których jednostka wzrasta i które współtworzy.
Doświadczenia, o które wzbogaca się jednostka podejmując i wypełniając zadania właściwe dla okresu wczesnej dorosłości mogą sprzyjać jej dalszemu rozwojowi. Wypełnienie zadań rozwojowych człowieka gwarantuje jednostce poczucie spełnienia, sukcesu i zadowolenia.
Podstawową zmianą funkcjonowania społecznego w okresie wczesnej dorosłości jest wyprowadzka z domu rodzinnego, która nie jest tylko i wyłącznie związana ze znalezieniem innego miejsca zamieszkania, ale również wymaga zadziałania niezwykle istotnego procesu emancypacji psychologicznej, w wyniku którego młody człowiek przynajmniej do pewnego stopnia nabiera dystansu emocjonalnego do swoich rodziców. Proces ten jest konieczny po to, aby młodzi ludzie mogli założyć własną rodzinę bez poczucia, że odchodząc krzywdzą bliskich. Zadaniem młodych dorosłych jest zatem emocjonalne usamodzielnienie się od rodziców, przy jednoczesnym pozostaniu zaangażowanym w rolę córki
czy syna.
System rodzinny nie powstaje jednak od razu.
Do podstawowych zadań na pierwszym etapie dorosłości należy podjęcie pracy i intymnego związku czyli przygotowanie do utrzymania rodziny. Praca jako podstawa do określania miejsca młodego dorosłego w społeczeństwie powinna odzwierciedlać jego ambicje
i możliwości, być źródłem satysfakcji i spełnienia. Drugim obszarem aktywności jest rola partnera
i rodzica. Z tym związany jest najważniejszy, zdaniem Eriksona (1997), aspekt rozwoju we wczesnej dorosłości, mianowicie zdolność do tworzenia związków opartych na intymności: zaangażowaniu, akceptacji i trosce (Dylak, 2002, s. 89).
Zbyt wygórowana lub zaniżona ocena swoich możliwości nie pozwala na podjęcie ról i zadań, którym młody dorosły jest w stanie sprostać.
Dorosłość utożsamiana jest przez niektórych badaczy z podjęciem pracy zawodowej. Świadczy to bowiem o samodzielności jednostki i daje szanse uzyskania niezależności ekonomicznej, a także wymaga odpowiedzialnej postawy wobec obowiązków i działań wynikających z przyjętej roli zawodowej. Podjęcie aktywności zawodowej wiąże się też z poszerzeniem kręgów życia społecznego, wyjściem poza środowisko rodzinne czy najbliższych przyjaciół.
Zdaniem James Rosenbaum istnieje kilka prawidłowości w realizowaniu roli pracowniczej przez młodych dorosłych:
W miarę osiągnięcia stabilizacji zawodowej, rozpoczynającej się w okresie wczesnej dorosłości, jednostka pozostająca wcześniej pod wpływem wzorców pochodzących od mistrzów i osób dla niej znaczących, coraz częściej zdolna jest do podejmowania samodzielnych decyzji i dalszego kierowania własnym rozwojem zawodowym. Szczyt kariery zawodowej przypada na różne lata w zależności od wykonywanego zawodu. Najogólniej można stwierdzić, że wcześniej występuje u pracowników fizycznych niż umysłowych, a najpóźniej u tych, których praca wymaga wysokich kwalifikacji.
Nadmierna eksploatacja
W okresie wczesnej dorosłości człowiek osiąga maksimum swoich sił fizycznych; poziom energii, jakim dysponuje, i jaki jest w stanie zmobilizować, jest teraz najwyższy. W niektórych sytuacjach dochodzić może jednak do nadmiernej eksploatacji sił, zwłaszcza podczas realizacji roli zawodowej, kiedy wymaga się coraz częściej pełnej dyspozycyjności, poświęcania całego swojego czasu, sił fizycznych i psychicznych dla osiągania coraz lepszych wyników w pracy. Innym rodzajem eksploatacji, na który też jest społeczne przyzwolenie jest, mniej spektakularna i namacalna, eksploatacja wynikająca z całkowitego poświęcania się obowiązkom domowym i rodzicielskim, zwłaszcza przez kobiety.
Według Eriksona głównym zadaniem młodego dorosłego jest ustanowienie intymnej relacji, zarówno z związku partnerskim, jak i z kręgiem bliskich przyjaciół. Osoby, które nie są w stanie takiego związku zbudować, cierpią na lęk przed utratą tożsamości, która jest warunkiem zawiązania takich relacji.
Podstawowe style relacji międzyludzkich
Na tym etapie rozwojowym zdolność do intymnych relacji wyznacza szansę na powodzenie podczas pełnienia ról zarówno zawodowych (kiedy angażuję się w to co robię i chcę być coraz lepszy), jak i rodzinnym (kiedy umiem dbać o inną osobę i realizować swoje i jej potrzeby w związku). Jeśli ze względu na niewykształconą jeszcze tożsamość młodzi dorośli nie realizują intymności, podejmują związki charakterystyczne dla wieku dojrzewania (preintymne), pseudointymne lub pozostają w izolacji od jakichkolwiek bliższych relacji.
Ciekawostka
Uczeni z Virginia Tech w Blacksburg przeanalizowali preferencje seksualne młodych ludzi w trzeciej dekadzie życia. Okazało się, że w okresie wczesnej dorosłości preferencje seksualne mogą być płynne, a orientacja seksualna, zamiast na trzy kategorie, powinna być podzielona aż na dziewięć.7]
U młodych mężczyzn
orientacja heteroseksualna (87%),
orientacja głównie heteroseksualna lub biseksualna (3,8%),
orientacja homoseksualna (2,4%),
minimalna ekspresja seksualna (6,5%).
U młodych kobiet
orientacja heteroseksualna (73,8%),
orientacja heteroseksualna przerywana epizodami homoseksualnymi (10,1%),
orientacja biseksualna (7,5%),
orientacja homoseksualna (1,5%),
minimalna ekspresja seksualna (7%).