Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Lekkoatletyka
inaczej lekka atletyka – jedna z najstarszych dyscyplin sportu, oparta na naturalnym ruchu tzn. chodzie, biegu, skoku.
Podstawowe konkurencje lekkoatletyczne: biegi, skoki, rzuty, pchnięcia i chód mają swój początek w zachowaniach pradawnych ludzi. Były one w naturalny sposób uprawiane i trenowane przez człowieka, który musiał biegać, skakać przez przeszkody terenowe oraz rzucać oszczepem czy kamieniem. Z biegiem lat, dla rozrywki, człowiek zaczął stosować różne formy rywalizacji i wtedy obok sportów walki pojawiły się konkurencje lekkoatletyczne.
W starożytności zakładano, że naturalny ruch na świeżym powietrzu sprzyja poprawianiu kondycji, pozwala na długi czas zachować odpowiedni poziom ducha i ciała.
Starożytni Grecy podczas swoich igrzysk wprowadzili konkurencje rzutu dyskiem i biegi na krótkim dystansie, nieco później skok w dal z miejsca. Bieg maratoński jest konkurencją olimpijską od czasów pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich, wprowadzono ją dla upamiętnienia wyczynu Filippidesa, który po zwycięstwie Greków nad Persami w bitwie pod Maratonem pobiegł do Aten zanieść tę nowinę.
Biegi średnie to biegi obejmujące takie dystanse jak 800 m, 1500 m oraz 1 milę. Okazyjnie rozgrywa się także biegi na dystansach 600, 1000 oraz na 2000 m.
Sprint to bieg na krótkich dystansach: 60 metrów (hala), 100 m, 200 m, 400 m, sztafety 4 × 100 metrów i 4 × 400 m. Zawodnicy startują na sygnał (strzał) startera z bloków startowych. Każdy zawodnik biegnie po swoim torze. Przed zawodami odbywa się losowanie torów albo też numer toru przydzielonego zawodnikowi wynika z miejsca, które zajął on w biegu eliminacyjnym. O kolejności na mecie decyduje pierś zawodnika.
Biegi długie biegi lekkoatletyczne obejmujące w swój skład dystanse dłuższe od biegu na 3000 m.
Bieg maratoński jest konkurencją olimpijską od czasów pierwszych nowożytnych igrzysk olimpijskich, wprowadzono ją dla upamiętnienia wyczynu Filippidesa, który po zwycięstwie Greków nad Persami w bitwie pod Maratonem pobiegł do Aten zanieść tę nowinę. Pokonał wtedy dystans zbliżony do 42 km. Po przekazaniu tej wiadomości padł martwy.
Biegi przez płotki to rodzaj biegowych konkurencji lekkoatletycznych, w którym zawodnicy podczas biegu pokonują równomiernie rozstawione płotki.
Rzuty
Rzut młotem to konkurencja polegająca na rzucie kulą, do której przymocowana jest stalowa linka zakończona uchwytem. Zawodnik wykonuje rzut z koła o średnicy 2,135 m, otoczonego siatką ochronną. Kobiety rzucają młotem o wadze 4 kg (juniorki młodsze 3 kg), młodzicy (do 15 lat) - 5 kg, juniorzy młodsi (16-17 lat) - 5 kg, juniorzy starsi (18-19 lat) - 6 kg i seniorzy - 7,26 kg.
Pchnięcie kulą polega na wypchnięciu kuli jednorącz z koła o średnicy 2,135 m. Kobiety pchają kulą o masie 4 kg (juniorki młodsze 3 kg, młodzicy 5 kg, juniorzy młodsi (16-17 lat) – 5 kg, juniorzy starsi (18-19 lat) – 6 kg, seniorzy – 7,26 kg. Kula przed wypchnięciem musi mieć kontakt z szyją zawodnika. Po wykonaniu pchnięcia zawodnik musi opuścić koło jego tylną częścią, w przeciwnym wypadku pchnięcie nie zostanie uznane. Ponadto kula musi paść w obszar wycinka koła o kącie 34.92 stopni.
Rzut dyskiem to jedna z technicznych konkurencji polegająca na wyrzuceniu siłą ramienia (jedną ręką) dysku, na jak największą odległość. Rzut odbywa się z koła o średnicy 2,5 m otoczonego siatką ochronną o wysokości 4 m i wylotem z przodu 6 m. Aby rzut był ważny dysk musi upaść w wycinku koła o kącie 40 stopni. Dysk ma wagę dwóch kilogramów dla mężczyzn i jednego kilograma dla kobiet.
Rzut oszczepem - należy do konkurencji technicznych. Zawodnicy i zawodniczki rywalizują w rzucie oszczepem podczas igrzysk olimpijskich (mężczyźni od 1908 r., a kobiety od 1932 r.), mistrzostw Europy, mistrzostw świata oraz licznych mityngów lekkoatletycznych.Rzut oszczepem jest także rozgrywany w ramach rywalizacji w siedmioboju i dziesięcioboju.
Pchnięcie kulą
Rzut dyskiem
Rzut młotem
Skoki
Skok wzwyż to konkurencja polegająca na odbiciu się (po wykonaniu rozbiegu) i przeniesieniu całego ciała ponad poprzeczką zawieszoną na pionowych stojakach. Zawodnicy mają trzy próby na pokonanie danej wysokości. Po strąceniu poprzeczki istnieje możliwość przeniesienia pozostałych prób na następną wysokość. Trzy kolejne nieudane próby eliminują z konkursu.
Skok o tyczce to skok odbywa się na takich zasadach jak w skoku wzwyż, z tą różnicą, że zawodnik do pokonania poprzeczki używa tyczki. Dawniej tyczkarze używali tyczek sztywnych, wykonanych z drewna, bambusu, aluminiowych rur (do końca lat 60.), dziś skaczą na tyczkach elastycznych wykonanych z wysokiej jakości tworzyw sztucznych. Tyczki te sprzyjają uzyskiwaniu lepszych rezultatów.
Skoki
Skok w dal to konkurencja lekkoatletyczna, w której zawodnicy wykonują rozbieg, odbijają się z jednej nogi z belki i lądują na piaszczystej części skoczni. Na krawędzi belki znajduje się listwa z plasteliną. Jeśli zawodnik podczas odbicia dotknie butem plasteliny, skok jest nieważny (decyduje ślad na plastelinie). Wynik skoku jest mierzony od linii między plasteliną a belką do ostatniego (najbliższego belce) śladu pozostawionego na piasku pod kątem prostym. Aktualny rekord świata należy do Mike'a Powella 8,95 m, choć Iván Pedroso skoczył 8,96 m, lecz podczas zawodów wystąpiły wątpliwości do pomiaru siły wiatru, zatem tego rezultatu nie można było uznać za rekord świata.
Trójskok to konkurencja, w której zawodnik musi wykonać trzy następujące po sobie skoki:
Zasady rozbiegu, odbicia, lądowania i mierzenia są identyczne jak w skoku w dal. Dwa pierwsze skoki odbywają się na twardej bieżni, trzeci skok kończy się na piasku
Czwórbój lekkoatletyczny to zawody rozgrywane wśród uczniów klas szkoły podstawowej. Szkołę reprezentuje 6 zawodników lub 6 zawodniczek, obowiązkowo startujących we wszystkich konkurencjach.
Rozgrywki w wieloboju polegają na przeprowadzeniu 4 konkurencji lekkoatletycznych:
Po zakończeniu wszystkich konkurencji wyniki każdego zawodnika przeliczane są na punkty według tabel lekkoatletycznych. Wyniki poszczególnych zawodników są dodawane do siebie. Na wynik zespołu składa się 5 najwyższych wyników.
Pięciobój lekkoatletyczny (pentathlon) to dyscyplina sportowa składająca się z 5 konkurencji, rozgrywana zarówno przez mężczyzn jak i przez kobiety. Do 1980 r. włącznie pięciobój był podstawową wielobojową konkurencją lekkoatletyczną wśród kobiet, rozgrywaną podczas igrzysk olimpijskich. W 1981 zastąpiony został siedmiobojem.
Konkurencje w pięcioboju męskim:
Konkurencje w pięcioboju kobiecym:
Dziesięciobój
Konkurencja lekkoatletyczna na otwartym stadionie, rozgrywana tylko przez mężczyzn, w skład której wchodzi 10 konkurencji. W hali mężczyźni rozgrywają siedmiobój.
Dziesięciobój rozgrywany jest w ciągu 2 kolejnych dni:
Konkurencje biegowe odbywają się seriami na czas, w konkurencjach technicznych przeprowadza się trzy kolejki. Skok wzwyż i o tyczce rozgrywany jest na normalnych zasadach. Wyniki uzyskane przez zawodników przeliczane są na podstawie tabel wielobojowych na punkty i sumowane. Suma punktów decyduje o zajętym miejscu.
Dziesięciobój został włączony do programu olimpijskiego w 1912 roku. W olimpijskiej historii tej konkurencji znajdujemy także polski akcent – w 1972 r. w Monachium Ryszard Katus zdobył brązowy medal.
Siedmiobój kobiet na otwartym stadionie rozgrywane są w ciągu 2 dni w następującej kolejności:
Konkurencje siedmioboju mężczyzn w hali rozgrywane są w następującej kolejności:
Konkurencje biegowe odbywają się seriami na czas. W konkurencjach technicznych przeprowadza się trzy kolejki, natomiast skok wzwyż (oraz skok o tyczce wśród mężczyzn) rozgrywany jest na normalnych zasadach. Wyniki uzyskane przez zawodniczki, przeliczane są na podstawie tabel wielobojowych na punkty i sumowane. Suma punktów decyduje o zajętym miejscu.
Siedmiobój lekkoatletyczny pojawił się na igrzyskach olimpijskich dopiero w 1984, wcześniej (1964-1980) wśród kobiet rozgrywany był pięciobój.
Polscy siłacze
NAJLEPSI Z NAJLEPSZYCH
Niesamowite
sztafety Polaków
Polski lekkoatleta, złoty medalista olimpijski z Los Angeles w biegu na 10 000 m, srebrny medalista pierwszych mistrzostw Europy na dystansie 5000 m. Wielokrotny mistrz oraz rekordzista Polski w biegach średnich i długich. Opracował własną metodę treningu długodystansowego tzw. interwałową. Jako kapral z cenzusem ochotniczo zgłosił się w kampanii wrześniowej do wojska i został wcielony do kompanii karabinów maszynowych II batalionu 360 Pułku Piechoty. Walczył w obronie stolicy, dwukrotnie ranny, odznaczony Krzyżem Walecznych z rozkazu gen. Juliusza Rómmla. W czasie okupacji pracował jako kelner w barze „Pod kogutem” przy ul. Jasnej, zwanej Gospodą Sportowców. Zaangażował się wówczas w działalność niepodległościową. Gościom lokalu, w którym pracował dostarczał tajną podziemną prasę. Był członkiem podziemnej Organizacji Wojskowej „Wilki” (działał pod pseudonimem Prawdzic). Po jej dekonspiracji 26 marca 1940 został aresztowany przez Gestapo w bramie domu przy ul. Noakowskiego 16, w którym mieszkał. Uwięziony początkowo w więzieniu mokotowskim, następnie w siedzibie Gestapo przy al. Szucha 25. W czasie przesłuchań był torturowany w celu wymuszenia zeznań.
Został rozstrzelany przez Niemców w pobliżu Palmir.
Polska lekkoatletka specjalizująca się w biegach sprinterskich i skoku w dal, a po zakończeniu kariery działaczka krajowych i międzynarodowych organizacji sportowych; dama Orderu Orła Białego. Należała do najbardziej utytułowanych polskich sportowców i najwybitniejszych lekkoatletek w historii: stawała na podium na czterech kolejnych igrzyskach olimpijskich. Siedmiokrotna medalistka igrzysk olimpijskich (3 medale złote, 2 srebrne i 2 brązowe) oraz dziesięciokrotna medalistka mistrzostw Europy (10 medali na otwartym stadionie i 3 w hali)[3]. Wielokrotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych i Pucharze Europy[4]. W latach 1965–1979 zdobyła 24 medale mistrzostw Polski w biegu na 100 metrów, 200 metrów, 400 metrów, w sztafecie 4 × 100 metrów oraz w skoku w dal[5]. Czterokrotnie była wybierana na najlepszego sportowca Polski w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” i czterokrotnie zajmowała drugie miejsce. W 1974 agencja prasowa United Press International wybrała ją najlepszą sportsmenką na świecie.
Po zakończeniu w 1980 kariery sportowej rozpoczęła działalność w szeregu organizacji. Od 1980 do 2009 zasiadała w Zarządzie Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Była wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego, a od 1998 również członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Jako przedstawiciel Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego była członkiem Komisji Koordynacyjnej sprawdzającej stan przygotowań do igrzysk olimpijskich w Atenach (2004), Londynie (2012) oraz Tokio (2020).
Polska lekkoatletka uprawiająca rzut młotem, złota medalistka igrzysk olimpijskich w 2000 r. w Sydney, policjantka w stopniu sierżanta. Swoją przygodę ze sportem zaczęła od wioślarstwa (medal mistrzostw Polski juniorów) i podnoszenia ciężarów. W wieku niespełna 14 lat zdobyła złoty medal seniorskich mistrzostw kraju ustanawiając zarazem rekord Polski.Startując w wieku niespełna osiemnastu lat na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney dość nieoczekiwanie została mistrzynią olimpijską z wynikiem 71,16 m. Kamila Skolimowska zmarła niespodziewanie 18 lutego 2009r. w czasie zgrupowania polskich lekkoatletów w Portugalii. Pośmiertnie oznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – 2009r., pośmiertnie
Złotym Krzyżem Zasługi – 2000r.. Corocznie organizowane są zawody poświęcone są pamięci zmarłej: Memoriał Kamili Skolimowskiej – międzynarodowy mityng lekkoatletyczny organizowany przez Fundację Kamili Skolimowskiej. Jej rękawicą rzuca jej koleżanka Anita Włodarczyk - wielokrotna mistrzyni w rzucie młotem.
Polski lekkoatleta, chodziarz, czterokrotny mistrz olimpijski, trzykrotny mistrz świata i dwukrotny mistrz Europy, były rekordzista świata w chodzie sportowym, najbardziej utytułowany polski sportowiec pod względem zdobytych tytułów mistrza olimpijskiego. Jest pierwszym zawodnikiem w historii chodu światowego i jedynym polskim sportowcem, który zdobył złote medale na trzech igrzyskach z rzędu, a także pierwszym który wygrał rywalizację na 20 i 50 km podczas jednych igrzysk. Członek Komitetu Chodu IAAF i Komisji Międzynarodowej PKOL. Dwukrotnie zwyciężył w Plebiscycie Przeglądu Sportowego (1998, 2000). W latach 1997–2004 pełnił honorową funkcję Ambasadora ds. Tolerancji i Fair Play przy Radzie Europy. Dwukrotny laureat Nagrody Miasta Krakowa (1997, 2001).
Za wybitne osiągnięcia sportowe został odznaczony przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego kolejno Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1996r., Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 2000r., tarnobrzeskim Sigillum Civis Virtuti w 2001r. i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski w 2004r. oraz złotym medalem francuskiego ministerstwa Jeunesse et Sport.
MŁOCIARZE:
Paweł Fajtek i Wojtek Nowicki
KULOMIOCI:
Michał Haratyk i Konrad Bukowiecki
KULOMIOTKA: Paulina Guba
MŁOCIARKA: Anita Włodarczyk
OSZCZEPNICY: Maria Andrejczyk i Marcin Krukowski
DYSKOBOLE:
Piotr Małachowski , Robert Urbanek i Żaneta Glanc
TERAZ:
KIEDYŚ FANTASTYCZNE:
Anna Rogowska i Monika Pyrek
Kamila Lićwinko
Paweł Lisek i Paweł Wojciechowski
Angelika Cichocka- 800m
Sofia Ennaoui - 1500m
Adam Kszczot - 800 m
Marcin Lewandowski - 800m i 1500m
Joanna Jóźwik - 800m
Ewa Swoboda - 100m
Rafał Omelko - 400m
Justyna Święty- Ersetic - 400m
Iga Baumgart - Witan - 400m
Krystian Zalewski - 3000m z przeszkodami
Karol Zalewski - 400m
Największe emocje dla kibica to oczywiście sztafety
Wojownicy -
sztafeta męska 4x400m
Aniołki Matusińskiego - sztafeta damska 4x400m
Diamentowa Liga – cykl najbardziej prestiżowych mityngów lekkoatletycznych, który rozgrywany jest od 2010 i zastąpił Golden League. Diamentowa Liga składa się z co najmniej 12 mityngów. Odbywają się one w Chinach, USA, w Europie oraz na Bliskim Wschodzie. Zawodnicy, którzy zdobędą najwięcej punktów w klasyfikacji generalnej swojej konkurencji otrzymają diament o wartości 80 tys. dolarów. Lekkoatleci i lekkoatletki rywalizują w 32 konkurencjach.
Międzynarodowe Stowarzyszenie Federacji Lekkoatletycznych, IAAF teraz World Athletics czyli Światowa Lekkoatletyka
Pierwszą siedzibą IAAFu była Szwecja, a od 1946 do 1993 roku główna siedziba organizacji znajdowała się w Londynie. W następstwie decyzji podjętej w sierpniu 1993 roku podczas mistrzostw świata w Stuttgarcie siedziba IAAF-u została przeniesiona do Monako, gdzie znajduje się do dzi
IAAF zrzesza obecnie w sumie 214 federacji co sprawia, że ma więcej członków niż Organizacja Narodów Zjednoczonych. Obecnym przewodniczącym IAAFu jest Brytyjczyk Sebastian Coe. Do zadań IAAF-u należy dbanie o rozwój lekkoatletyki na świecie, również poprzez standaryzację konkurencji i metod ich pomiaru, zatwierdzanie rekordów świata oraz organizacja zawodów lekkoatletycznych o zasięgu światowym.
Najlepsi z najlepszych !
Shelly-Ann Fraser-Pryce - jamajska sprinterka w biegach indywidualnych i w sztafetach na 100m. Aktualna Mistrzyni Świata. Wielokrotna złota i srebrna medalistka Świata.
Usain Bolt jamajski lekkoatleta, piłkarz, sprinter, ośmiokrotny mistrz olimpijski z Pekinu, Londynu oraz Rio de Janeiro, jedenastokrotny mistrz, dwukrotny wicemistrz oraz brązowy medalista Mistrzostw świata. Obecny rekordzista świata w sprincie na dystansie 100 i 200 m. Mierzy 195 cm wzrostu, waży około 94 kg. Dzięki swoim osiągnięciom i dominacji w rywalizacji sprinterskiej jest powszechnie uważany za najlepszego sprintera w historii.
Sifan Hassan- etiopska lekkoatletka specjalizująca się w biegach średnich i długich. Mistrzyni świata z Dohy w biegu na 10000 m w 2019. W 2008 wyemigrowała z Etiopii do Holandii, a od listopada 2013 jest jej reprezentantką.
Mo Farah-brytyjski lekkoatleta, specjalizujący się w biegach przełajowych i w długodystansowych. Najważniejszymi jego osiągnięciami są: dwukrotne mistrzostwo świata (2011 oraz 2013), pięciokrotne mistrzostwo Europy, mistrzostwo Europy w biegach przełajowych (2006), halowe mistrzostwo Europy w biegu na 3000 metrów i cztery złote medale olimpijskie, z Londynu na 5000m i 10 000m (2012) oraz z Rio de Janeiro na 5000 m i 10 000 m (2016)
Genzebe Dibaba etiopska lekkoatletka specjalizująca się w biegach średnich i długich. Rekordziska, multimedalistka, Mistrzyni Świata. Złota medalistka mistrzostw świata w Pekinie na dystansie 1500 metrów oraz brązowa na 5000 metrów (2015). W marcu 2016 zdobyła swój trzeci złoty medal halowych mistrzostw świata. Wicemistrzyni olimpijska na 1500 metrów (Rio de Janeiro 2016).W marcu 2018 zdobyła dwa złote medale na halowych mistrzostwach świata
10 najlepszych lekkoatletów na świecie
Do zawodów lekkoatletycznych dla osób niepełnosprawnych dopuszczeni są zawodnicy, spełniający kryterium minimalnej niepełnosprawności w jednym z 10. jej rodzajów. Osiem dotyczy narządu ruch, pozostałe dwie – wzroku oraz intelektu.
Podobnie jak w lekkoatletyce sprawnych sportowców rzucać można oszczepem, dyskiem oraz, tylko w przypadku niepełnosprawnych, maczugą. Także konkurencje związane ze skokami są identyczne – skoki w dal i wzwyż. Oczywiście najbardziej znaną rywalizację stanowią biegi na różnych dystansach, począwszy od stu metrów, przez biegi średnie i długie, aż do maratonu. Oryginalną i różniącą od klasycznej lekkoatletyki konkurencją są wyścigi na wózkach.
Polscy paralekkoatleci na mistrzostwach Europy i świata odnoszą bardzo duże sukcesy. Te imprezy doskonale podprowadzają do igrzysk paraolimpijskich. Podczas ostatniego czempionatu Starego Kontynentu w Berlinie w 2018 roku Polska była najlepsza w klasyfikacji medalowej, zdobywając 61 medali (26 złotych, 15 srebrnych i 20 brązowych).
Wasze zadanie na ten tydzień to znaleźć czas na spacer, rower, rolki a może jogging. Wykorzystaj pogodę i warunki terenowe by dotlenić organizm i poprawić kondycję. Pamiętaj o rozgrzewce oraz wygodnym stroju sportowym. Zaproś do aktywności koleżankę albo rodziców.
Pozdrawiam gorąco.
Beata Słaby