Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
1
GRUPA SKAMANDER
Presented by PERSON for COMPANY
Skamander grupa literacka
Skamander – grupa poetycka, którą zaczęli formować około roku 1916 Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński oraz Jan Lechoń. Wzorem dla skamandrytów była przede wszystkim twórczość Leopolda Staffa. Skamander istniał niemal do 1939 roku.
Skamander grupa literacka
JULIAN TUWIM-ur. 13 września 1894 w Łodzi. Polski poeta żydowskiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek
SUBTOPIC 1
ANTONI SŁONIMSKI-ur. 15 listopada 1895 w Warszawie, – polski poeta żydowskiego pochodzenia, dramatopisarz, prozaik, felietonista, członek założyciel kabaretu „Pod Picadorem” (1918) i grupy literackiej „Skamander” (1918),
ANTONI SŁONIMSKI-ur. 15 listopada 1895 w Warszaw...
JAROSŁAW IWASZKIEWICZ-(ur. 20 lutego 1894 w Kalniku– polski prozaik, poeta, eseista, tłumacz i librecista, współtwórca grupy poetyckiej Skamander
JAROSŁAW IWASZKIEWICZ-(ur. 20 lutego 1894 w Kalni...
KAZIMIERZ WIERZYŃSKI- ur 27 sierpnia 1894 w Drohobyczu, – polski poeta, prozaik, eseista.
KAZIMIERZ WIERZYŃSKI- ur 27 sierpnia 1894 w Drohobyc...
Jan Lechoń, właściwie Leszek Józef Serafinowicz herbu Pobóg (ur. 13 marca 1899 w Warszawie, – polski poeta, prozaik, krytyk literacki i teatralny, współtwórca grupy poetyckiej Skamander
Jan Lechoń, właściwie Leszek Józef Serafinowicz herbu Pobóg (...
Swoją nazwę wzięto od mitologicznej rzeki Skamander opływającej Troję. Jednocześnie jednak zawarta jest w niej aluzja do słynnego zdania z Akropolis Stanisława Wyspiańskiego: Skamander połyska, wiślaną świetląc się falą.
Swoją nazwę wzięto od mitologicznej rzeki Skamand...
1916–1918 – formowanie się grupy na Uniwersytecie Warszawskim wokół czasopisma „Pro Arte et Studio”. Nie ma jeszcze wspólnych wystąpień, ani samoświadomości grupy, ale przy pracy w redakcji rysuje się podobieństwo poetów i ich odrębność od innych grup (głównie na gruncie pozycji anty-modernistycznej). Cezura roku 1918 – w marcu 1918 w „Pro Arte et Studio” zostaje opublikowany wiersz Wiosna Juliana Tuwima. Wiersz ten wywołuje wielkie kontrowersje obyczajowe, które doprowadzają do zmian w redakcji pisma. W ich wyniku redakcję obejmują osoby związane ze Skamandrem. Wtedy też stało się „Pro Arte” „bojowym organem”, gdzie poeci występowali przeciwko modernistycznym epigonom. 29 listopada 1918 roku otwarta zostaje kawiarnia poetów „Pod Picadorem”. To głównie podczas tutejszych występów ukształtowała się „wielka piątka”. Tu też odbyły się wspólne dążenia grupy, wspólne sojusze i fobie. Poprzez specyficzny kontakt z publicznością jaki zaistniał po raz pierwszy w historii, właśnie „Pod Picadorem” (stałe odczyty, czy występy kabaretowe za które należało wnieść opłatę), grupa wzięła udział w procesie profesjonalizacji i instytucjonalizacji zawodu literata. Członkowie grupy (poza Julianem Tuwimem) proponowali również oferty matrymonialne za wpłacenie opłaty.
1916–1918 – formowanie się grupy na Uniwersytec...
Główne cechy
- bezprogramowość, związana z postulatem wolności; według Skamandrytów programy jedynie ograniczają poezję (stąd zamiłowanie wobec koncepcji witalizmu oraz talentyzmu), programów literacko-poetyckich jest tyle, ile pisarzy i literatów;
- koncepcja poety słowiarza, rzemieślnika słowa, nie wynoszącego się ponad tłum poety-uczestnika;
- zachwyt nad życiem (również jego stroną biologiczną) i codziennością, zwrot ku sprawom „szarego” człowieka, najważniejsza jest teraźniejszość, nie przeszłość i przyszłość;
- elementy języka potocznego, stosowanie kolokwializmów, neologizmów i wulgaryzmów;
- żądanie doskonałości artystycznej;
- nawiązanie do tradycji i dorobku kulturowego;
- fascynacja tłumem i jego potęgą oraz nowoczesnością;
Główne cechy