Introducing 

Prezi AI.

Your new presentation assistant.

Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.

Loading content…
Loading…
Transcript

Państwowe Ratownictwo Medyczne

Osoby wykonujące oraz źródła

Wyposażenie karetki

Podstawy prawne

Państwowe Ratownictwo Medyczne

Państwowe Ratownictwo Medyczne

System powołany w Polsce w celu udzielenia pomocy medycznej osobom znajdującym się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.

Numery alarmowe

W Polsce do wyboru mamy dwa numery telefonu. Bezpośredni numer na pogotowie ratunkowe 999, oraz międzynarodowy numer alarmowy 112. Pierwszy z nich połączy nas z najbliższą miejscu wykonywania połączenia dyspozytornią pogotowia ratunkowego. Drugi natomiast obecnie, w zależności czy połączenie zostanie wykonane z telefonu stacjonarnego czy komórkowego, połączy nas odpowiednio z Powiatowym bądź Miejskiem Stanowiskiem Kierowania Straży Pożarnej lub Komendą Powiatową Policji.

Dyspozytor medyczny:

  • przyjmuje zgłoszenia o zdarzeniach, będących stanem nagłego zagrożenia zdrowotnego (np. wypadki),
  • ustala kolejność i ważność działań oraz wysyła zespoły ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia,
  • instruuje osoby udzielające pierwszej pomocy,
  • przekazuje osobie kierującej akcją ratowniczą informacje, które ułatwią prowadzenie medycznych czynności ratunkowych,
  • powiadamia o zdarzeniu szpitalne oddziały ratunkowe, centra urazowe, wyspecjalizowane oddziały szpitalne lub jednostki współpracujące z systemem (m.in. Państwową Straż Pożarną, Policję, GOPR, TOPR).

Dyspozytor

Zadania Wojewody

Podstawy Prawne

  • Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. oświadczenia opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
  • Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.
  • Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 grudnia 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu medycznych czynności ratunkowych,które mogą być podejmowane przez ratownika medycznego.

Zadania WKRM

ZADANIA WOJEWODY OKREŚLONE W USTAWIE Z DNIA 8 WRZEŚNIA 2006 r. O PAŃSTWOWYM RATOWNICTWIE MEDYCZNYM.

1) Sporządzanie i przekazywanie do zatwierdzenia Ministrowi Zdrowia wojewódzkiego planu działania systemu na okres trzech lat, z możliwością corocznej aktualizacji lub zmiany.

2) Prowadzenie rejestru jednostek współpracujacych z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego.

3) Prowadzenie w formie elektronicznej lub pisemnej ewidencji jednostek systemu z obszaru województwa.

4) Podejmowanie działań zmierzających do zapewnienia zgodnych z ustawą o Państwowym Ratownictwie Medycznym parametrów czasu dotarcia na miejsce zdarzenia dla zespołu ratownictwa medycznego od chwili przyjęcia zgłoszenia przez dyspozytora medycznego.

5) Nadzór nad systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego na terenie województwa.

Nadzór polega na prowadzeniu kontroli:

a. jednostek współpracujących z systemem,

b. dysponentów jednostek działających na obszarze województwa w trybie i na zasadach określonych w przepisach o zakładach opieki zdrowotnej.

c. podmiotów prowadzących kursy.

6) Zatwierdzanie i odmowa zatwierdzenia oraz cofnięcie zatwierdzenia w drodze decyzji administracyjnej programu kursów kwalifikowanej pierwszej pomocy.

Jednostki PRM

Jednostki Systemu PRM

Szpitalne oddziały ratunkowe

-Szpitalny oddział ratunkowy (SOR) to jednostka systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego (PRM), która udziela pomocy pacjentowi w stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego.

Świadczenia opieki zdrowotnej, których udziela SOR, polegają na:

  • wstępnej ocenie stanu zdrowia pacjenta,
  • leczeniu niezbędnym dla stabilizacji funkcji życiowych.

Według danych z Narodowego Funduszu Zdrowia w Polsce działa obecnie 237 szpitalnych oddziałów ratunkowych.

SZPITALNY ODDZIAŁ RATUNKOWY

W SOR dokonywana jest wstępna segregacja i kwalifikacja chorych, wykonywane są wszelkie czynności stabilizujące funkcje życiowe pacjenta, a także ustalany jest kierunek dalszego postępowania diagnostycznego i leczniczego. Lekarz dyżurujący na oddziale ratunkowym:

  • przeprowadza wstępną diagnostykę
  • decyduje o podjęciu leczenia w zakresie niezbędnym dla stabilizacji funkcji życiowych osób, które znalazły się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego
  • zapewnia w razie konieczności niezwłoczny transport sanitarny do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej udzielającego innych świadczeń opieki zdrowotnej.

-Zespoły ratownictwa medycznego, w tym lotnicze zespoły ratownictwa medycznego,które mają zawarte umowy z NFZ.

Lotnicze Pogotowie Ratunkowe (LPR) – podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą prowadzony w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej podległy Ministrowi Zdrowia, zajmujący się w polskim systemie opieki zdrowotnej udzielaniem świadczeń zdrowotnych w ramach ratownictwa medycznego, w tym wykonywaniem medycznych czynności ratunkowych, oraz wykonywaniem lotniczego transportu sanitarnego.

LPR pełni funkcje w zakresie:

  • ratownictwa medycznego
  • lotniczego transportu sanitarnego wykonywanego poza zadaniami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego
  • lotniczego transportu medycznego spoza granic kraju
  • lotniczego transportu medycznego poza granice kraju.

Uprawnieni do wzywania LPR:

1. dyspozytorzy Centrum Powiadamiania Ratunkowego,

2. dyspozytorzy innych podmiotów ratownictwa (Państwowa Straż Pożarna, GOPR, TOPR, WOPR) ,

3. członkowie naziemnych zespołów ratownictwa medycznego, bezpośrednio z miejsca zdarzenia,

4. lekarze dyżurni SOR oraz innych oddziałów szpitalnych (do lotów ratowniczych i transportowo- ratowniczych),

5. koordynatorzy medyczni i dyspozytorzy pogotowia ratunkowego oraz oddziałów pomocy doraźnej.

Personel Medyczny

W skład zespołów ratownictwa medycznego wchodzą osoby uprawnione do wykonywania medycznych czynności ratunkowych:

• co najmniej dwie w podstawowym ZRM: pielęgniarka systemu i/lub ratownik medyczny,

• trzy w specjalistycznym ZRM: lekarz systemu, pielęgniarka systemu i/lub ratownik medyczny.

Lekarzem systemu jest osoba, która:

  • ma tytuł specjalisty z anestezjologii i intensywnej terapii, medycyny ratunkowej, neurologii, chorób wewnętrznych, kardiologii, chirurgii ogólnej, chirurgii dziecięcej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, ortopedii i traumatologii lub pediatrii,
  • ukończył co najmniej drugi rok specjalizacji oraz kontynuuje szkolenie specjalizacyjne z anestezjologii i intensywnej terapii, medycyny ratunkowej lub neurologii,
  • w ramach szkolenia specjalizacyjnego ukończył moduł podstawowy w dziedzinie: chorób wewnętrznych, pediatrii lub chirurgii ogólnej i kontynuuje lub zakończył szkolenie specjalizacyjne oraz uzyskał tytuł specjalisty.

Lekarz systemu

Do końca 2020 roku lekarzem systemu może być również lekarz, który:

przepracował 3 tys. godzin* w:

  • szpitalnym oddziale ratunkowym,
  • zespole ratownictwa medycznego,
  • lotniczym zespole ratownictwa medycznego
  • izbie przyjęć w szpitalu.

*tylko w tym przypadku lekarz powinien rozpocząć szkolenie w dziedzinie ratownictwa medycznego do 1 stycznia 2018r.

Pielęgniarką systemu jest osoba która:

  • ma tytuł specjalisty lub specjalizuje się w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i intensywnej opieki, chirurgii, kardiologii, pediatrii
  • ukończyła kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego, anestezjologii i intensywnej opieki, chirurgii, kardiologii, pediatrii oraz ma co najmniej trzyletni staż pracy na oddziałach tych specjalności, oddziałach pomocy doraźnej, w izbach przyjęć lub pogotowiu ratunkowym.

Pielęgniarka systemu

Ratownik medyczny to osoba, która:

  • ukończyła trzyletnie studia wyższe I stopnia na kierunku ratownictwo medyczne albo dwuletnią szkołę policealną* i uzyskała tytuł ratownika medycznego.

* Od roku 2013 nie prowadzi się naboru do szkół policealnych kształcących w zawodzie ratownika medycznego. Obecnie kształcenie ratowników medycznych odbywa się jedynie na studiach wyższych pierwszego stopnia (licencjat).

Ratownik medyczny

Wojewódzkiego koordynatora ratownictwa medycznego (WKRM) zatrudnia wojewoda spośród:

  • lekarzy systemu,
  • ratowników medycznych lub
  • pielęgniarek systemu.

Warunkiem koniecznym do pełnienia funkcji wojewódzkiego koordynatora ratownictwa medycznego przez ratownika medycznego lub pielęgniarkę systemu jest:

  • ukończenie studiów drugiego stopnia oraz
  • posiadanie co najmniej 4-letniego doświadczenie w pracy na stanowisku dyspozytora medycznego.

Wojewódzki koordynator ratownictwa medycznego

Lekarz koordynator ratownictwa medycznego - to lekarz systemu, który posiada

co najmniej 3-letnie doświadczenie zawodowe w pracy na szpitalnym oddziale ratunkowym lub w zespole ratownictwa medycznego. Lekarza koordynatora powołuje wojewoda. Lekarz koordynator ratownictwa medycznego działa w Wojewódzkim Centrum Zarządzania Kryzysowego.

Do zadań lekarza koordynatora ratownictwa medycznego należą w szczególności:

1. nadzór merytoryczny nad pracą dyspozytorów medycznych

2. koordynacja współpracy dyspozytorów medycznych w przypadku zdarzeń wymagających użycia jednostek systemu spoza jednego rejonu operacyjnego

3. udzielanie dyspozytorom medycznym niezbędnych informacji i merytorycznej pomocy

4. udział w pracach wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego

5. pełnienie całodobowego dyżuru.

Lekarz koordynator

Zadania WKRM

Do zadań należy m .in.:

  • współpraca z dyspozytorem medycznym wskazanym przez kierownika podmiotu leczniczego zatrudniającego dyspozytora medycznego;
  • koordynacja współpracy dyspozytorów medycznych w przypadku zdarzeń, która wymagała użycia jednostek systemu spoza jednego rejonu operacyjnego;
  • rozstrzyganie sporów dotyczących przyjęcia osoby w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego przez szpital od zespołu ratownictwa medycznego;
  • uczestnictwo w pracach wojewódzkiego zespołu zarządzania kryzysowego;
  • współpraca z innymi wojewódzkimi koordynatorami ratownictwa medycznego oraz z centrami zarządzania kryzysowego.

Odpowiedzialność prawna

Odpowiedzialność

prawna

W sytuacji, w której w procesie leczenia danego pacjenta dochodzi do zdarzenia medycznego, którego skutkiem jest śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, konieczne staje się ustalenie, czy ktoś spośród personelu medycznego ponosi zań odpowiedzialność. W zależności od okoliczności sprawy ustalenia takie mogą być czynione przez organy ścigania, Wojewódzką Komisję ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych, sąd w procesie cywilnym lub właściwego rzecznika dyscyplinarnego.

Odpowiedzialność prawna

Błąd medyczny lub naruszenie praw pacjenta związane jest określonym działaniem lub zaniechaniem, które następuje wbrew wiedzy medycznej, woli lub prawom chorego. Winnym błędu może być zatem konkretna osoba, która swym zachowaniem uchybiła zasadom wykonywania zawodu.

Odpowiedzialność

prawna

Odpowiedzialność może mieć charakter cywilnoprawny (odszkodowawczy) lub karny.

Ponadto, pielęgniarki mogą ponosić odpowiedzialność zawodową przed sądem odpowiedzialności zawodowej w związku z naruszeniem etyki lub zasad wykonywania zawodu.

Odpowiedzialność prawna

Błąd ratownika medycznego może mieć charakter diagnostyczny, jeśli np. nie rozpozna stanu zagrożenia zdrowia poprzez błędną interpretację zapisu EKG, lub też terapeutyczny, gdy ratownik np. wykona kardiowersję zamiast defibrylacji, poda niewłaściwe leki, nieadekwatne do stanu zdrowia pacjenta, czy też poda je niewłaściwą drogą lub w niewłaściwej dawce.

P

S

N

System ratownictwa medycznego dysponuje różnymi rodzajami ambulansów. Oznaczenia literowe ambulansów są umieszczane na nadwoziu samochodu w okręgu.

Rodzaje ambulansów

T

K

Karetka oznaczona literą S – ambulans reanimacyjny, używany w stanach zagrożenia życia. W obsadzie karetki musi być lekarz o określonej specjalności, ratownik medyczny lub pielęgniarka oraz kierowca.

Karetka oznaczona literą N – ambulans reanimacyjny używany do transportu medycznego noworodków i niemowląt do 1 roku życia.

Karetka oznaczona literą P – ambulans, który jest dysponowany do wypadków, urazów, zachorowań gdzie nie jest wymagane zadysponowanie załogi S. Może zostać skierowany do zgłoszenia w przypadku braku karetki S. Składa się z 3 osób – pielęgniarek lub ratowników medycznych oraz kierowcy.

Karetka oznaczona literą T – ambulans transportowy przeznaczony do przewozu chorych nie wymagających intensywnej opieki.

Karetka oznaczona literą K – są to ambulanse zbliżone do standardu S. Posiadają jednak lekarza specjalistę z dziedziny kardiologii lub chorób wewnętrznych. Wyposażenie przystosowane do lepszej diagnostyki chorób układu krążenia. Znajduje zastosowanie w dużych aglomeracjach.

Co musi znajdować się w karetce pogotowia?

  • Nieodzownym sprzętem medycznym znajdującym się w każdej karetce pogotowia są nosze wraz z pasami mocującymi, stojakiem do kroplówek i systemem do przewożenia dzieci, krzesełko kardiologiczne, materac próżniowy, przenośny defibrylator, respirator, ssaki, pulsoksymetry, pompy infuzyjne, aparaty do mierzenia BP czy zestawy kołnierzy i szyn unieruchamiających uszkodzone kończyny.

  • W każdej karetce pogotowia powinien znajdować się również glukometr, stetoskop lekarski, laryngoskop, latarki diagnostyczne, nożyczki, aparat umożliwiający przetaczania płynów, torby, stazy, miski nerkowate, zestawy do drenażu, konikotomii czy cewników, a także komplety rękawiczek, strzykawek, igieł, kaniul wraz z pojemnikami na zużyte elementy, zestawy przedłużeń czy kraników.

Jednostki współpracujące

JEDNOSTKI WSPÓŁPRACUJĄCE Z SYSTEMEM PAŃSTWOWEGO RATOWNICTWA MEDYCZNEGO

-Jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej -jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego

-Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (GOPR), Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (TOPR), Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe (WOPR)

-inne jednostki podległe lub nadzorowane przez Ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej.

Prezentacje wykonały

Karolina Tomkiewicz

Maja Patyra

Sylwia Pędzik

Klaudia Grzegorczyk

Ewelina Wróblewska

Marta Wójcik

Natalia Struska

Paulina Więch

Źródła:

*https://www.lpr.com.pl/pl/strona-glowna/

*https://www.gov.pl/web/zdrowie/

*http://www.iss.edu.pl/

*http://prawo.sejm.gov.pl/

*https://www.ratowniczy.net/

*https://www.poradnikzdrowie.pl/

*https://www.nfz-lublin.pl/

Learn more about creating dynamic, engaging presentations with Prezi