Introducing 

Prezi AI.

Your new presentation assistant.

Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.

Loading…
Transcript

Polscy wieszcze narodowi

Prezentację wykonała Kinga Kistowska

Polscy wieszcze narodowi

Rozpocznij prezentację

Wieszcz – poeta natchniony, poeta-prorok. Słowo to istniało już w staropolszczyźnie, wiążąc się jednak nie z określoną postawą artysty, lecz z funkcją przewidywania przyszłości, czyli wieszczenia. Właściwa popularność terminu rozpoczęła się w dobie wczesnego romantyzmu. Romantyczne przeświadczenie o nadrzędnej roli poety, połączone z poczuciem odpowiedzialności za naród i jego przyszłe losy historyczne sprawiło, że zaczęto w okresie Wielkiej Emigracji nadawać słowu wieszcz to szczególne znaczenie, które ma ono wyłącznie w języku polskim i w polskiej świadomości zbiorowej.

Po czym zaczęła się kształtować koncepcja tzw. trzech wieszczów, jako najwyższych artystów narodu, utrwalona ostatecznie w latach 1860–1870. Za pierwszego i najważniejszego z nich uznawany był Adam Mickiewicz, następnie tym mianem zaczęto określać także najpierw Zygmunta Krasińskiego, a następnie Juliusza Słowackiego. Tzw. trójca wieszczów wyznaczała do końca XIX wieku najwyższe zadania sztuki narodowej w społeczeństwie pozbawionym niepodległości państwowej.

Adam Mickiewicz

Adam Bernard Mickiewicz – polski poeta, działacz polityczny, publicysta, tłumacz, filozof, działacz religijny, mistyk, organizator i dowódca wojskowy, nauczyciel akademicki.

Adam Mickiewicz

Biografia

Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798. Został ochrzczony 12 lutego 1799 w kościele Przemienienia Pańskiego w Nowogródku. W 1815 Mickiewicz wyjechał do Wilna w celu podjęcia studiów. Studiował nauki humanistyczne na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Studia ukończył w 1819 ze stopniem magistra. Jeszcze w czasie studiów, w 1817, wraz z Tomaszem Zanem i grupą przyjaciół założył Towarzystwo Filomatyczne. W 1823 został aresztowany i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie.

Najważniejsze dzieła

Najważniejsze dzieła

Adam Mickiewicz debiutował w 1818 wierszem „Zima miejska” na łamach „Tygodnika Wileńskiego”. Najwcześniejszy okres twórczości Mickiewicza, trwający od debiutu do 1824, określa się mianem okresu wileńsko-kowieńskiego. W 1822 powstał zbiór Ballad i romansów, uważany powszechnie nie tylko za właściwy debiut Mickiewicza, ale również za dzieło oficjalnie rozpoczynające epokę romantyzmu w Polsce. W 1834 wydał w Paryżu ostatnie wielkie dzieło swego życia – Pana Tadeusza. Ten poemat epicki składa się z 12 ksiąg.

Ciekawostki

1. Wszystkie jego utwory powstawały tylko w języku polskim, a mimo to, był uznawany za wieszcza również Litwy i Białorusi.

2. Mickiewiczowi zarzucano, że nie brał czynnego udziału podczas powstania listopadowego.

3. Studiował nauki wydziale Nauk Fizycznych i Matematycznych Cesarskiego Uniwersytetu w Wilnie.

4. Mickiewicz w 1829 roku rozpoczął okres podróżowania po Europie.

W 1829 roku wyjechał do Niemiec, następnie odwiedził Włochy i Szwajcarię.

5. W 1841 roku Adam Mickiewicz nawiązał kontakt z Andrzejem Towiańskim, przywódcą Towiańskiego Koła Sprawy Bożej.

Była to organizacja o charakterze sekty wpisująca się w nurt polskiego mesjanizmu. Okres ten w życiu poety był dość mało twórczy, gdyż Mickiewicz skupiał się bardziej na działalności politycznej. Poprzez kontakty z sektą Towiańskiego Mickiewicz popadł w kłopoty i stracił pracę w College de France. Znajomość z Towiańskim trwała do roku 1847.

6. Jego potencjalnie najwybitniejsze dzieło – Historia przyszłości nigdy nie zostało opublikowane.

Był to utwór, który mógł zrewolucjonizować światową literaturę. Spekuluje się, że treść znacznie wyprzedzała pod względem naukowo-technicznym to, o czym pisali Juliusz Verne czy Herbert George. Niestety rękopis dzieła nie zachował się a jedyne informacje jakie mamy o pracy nad projektem pochodzą z zapisków wieszcza i jego listów do przyjaciół.

7. Mickiewicz pod koniec życia wyjechał do Stambułu.

Dokładnie we wrześniu 1855 roku, podczas trwającej wojny krymskiej. Chciał na tamtych terenach tworzyć oddziały polskie, które miały walczyć z Rosją.

8. Zmarł 26 listopada 1855 roku w bliżej nieokreślonych okolicznościach.

Najprawdopodobniej zachorował na cholerę, której epidemia panowała w tym okresie w Stambule. Pojawiają się też teorie, że mógł zostać otruty lub doznać udaru mózgu.

9. Kiedy Mickiewicz miał pięć lat, spadł z dachu w wyniku czego stracił przytomność. Matka od razu poleciła go Najświętszej Panience, po czym odzyskał on przytomność. To zdarzenie zawarł w Inwokacji.

10. Mickiewicz o śmierci matki dowiedział się z trzymiesięcznym opóźnieniem. Wszystko za sprawą kolegów, którzy chcieli go ochronić przed nadmiernymi przeżyciami.

11. Adam Mickiewicz poznał swoją o 14 lat młodszą żonę – Celinę Szymanowską w Rosji, jednak wtedy interesował się bardziej jej matką, która była słynną pianistką. Jednak wkrótce po wydaniu „Pana Tadeusza” się z nią ożenił. Spotkała się ona z wielką niechęcią ze strony środowiska polskiej emigracji. Krytykowano ją za rozrzutność, niezrównoważenie psychiczne czy chęć dominacji w związku. W roku 1838 uznawała się za wcielenie Matki Bożej, wieszczkę i odkupicielkę narodu polskiego. Twierdziła, także, że posiada uzdrowicielskie moce. Początkowo Mickiewicz sam sprawował opiekę nad żoną, jednak później oddał ja do szpitala dla obłąkanych w Vanves. Z Szymanowską miał on sześcioro dzieci.

12. Mickiewicz wziął ślub w pożyczonym fraku, a wszystko na skutek nieporozumienia. Przyjaciele zostawili jego ślubny strój w mieszkaniu, ten jednak udał się prosto do swojego wydawcy i świadka na ślubie – Eustachego Januszkiewicza. Kiedy zobaczył on nieprzygotowanego Mickiewicza, oddał mu swoją koszulę i frak. Z tego powodu sam nie wziął udziału w uroczystości. Poeta przybył do kościoła z godzinnym opóźnieniem, w chwili, kiedy kościelny gasił już świece.

13. Prawdopodobnie na skutek niewyraźnego pisma i błędów ortograficznych, profesor Ernst Groddeck nie przyjął łacińskiej rozprawy magisterskiej Mickiewicza. Został więc on z niższym stopniem naukowym z filozofii. Nie przeszkodziło mu to jednak, wykazywać się później gruntowną wiedzą z tego zakresu, głównie podczas pracy w Szwajcarii, jako profesor łaciny na Uniwersytecie w Lozannie.

Juliusz Słowacki

Juliusz Słowacki herbu Leliwa – polski poeta, przedstawiciel romantyzmu, dramaturg i epistolograf. Twórca filozofii genezyjskiej, epizodycznie związany także z mesjanizmem polskim, był też mistykiem.

Juliusz Słowacki

Biografia

Biografia

Najważniejsze dzieła

Ciekawostki

1. Dzięki temu, że jego matka prowadziła improwizowany salon literacki, młody Słowacki mógł obcować z tą formą sztuki od najmłodszych lat.

2. Słowacki nie brał czynnego udziału w powstaniu listopadowym, będąc niezdolnym do służby z bronią podjął pracę u księcia Adama Jerzego Czartoryskiego w jego Biurze Dyplomatycznym.

3.Będąc w Rzymie zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim.

4. Podobnie jak Mickiewicz, dołączył do Koła Sprawy Bożej założonego przez Andrzeja Towiańskiego jednak nie spędził w nim zbyt wiele czasu nie akceptując panujących w zgromadzeniu zasad.

5. W 1848 roku zachorował na gruźlicę jednak nie przeszkodziło mu to w wyprawie do Wielkopolski, gdzie chciał wziąć udział w powstaniu.

Nie udało mu się dotrzeć do zamierzonego miejsca ale dotarł do Wrocławia, gdzie po raz ostatni widział się z matką.

Zygmunt Krasiński

Zygmunt Krasiński

Biografia

Najważniejsze dzieła

Ciekawostki

Learn more about creating dynamic, engaging presentations with Prezi