Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Średniowieczna kultura miała charakter uniwersalny, co oznacza, że jej zasadnicze elementy np. religia, język były wspólne dla całej
zachodniej Europy.
Chrześcijaństwo było podstawą kultury średniowiecznej Europy. Religia miała największe znaczenie dla ówczesnych Europejczyków, dlatego też działalność literacka, naukowa i artystyczna służyła wtedy głownie objaśnianiu i utrwalaniu prawd wiary.
Dzięki reformie nauczania wdrożonej w czasach renesansu karolińskiego całe pokolenia elit intelektualnych otrzymały gotowy i niezmienny zbiór poglądów o świecie oparty na religii chrześcijańskiej. Rozwinęła się także łacina, która służyła nie tylko jako język liturgii, ale także prawa, literatury i nauki.
We wczesnym średniowieczu głównymi ośrodkami kultury były klasztory i dwory władców. Zmieniło się to po XII w. kiedy zaczęto zakładać uniwersytety. Dzięki wyprawom krzyżowym nastąpiła wymiana osiągnięć cywilizacyjnych
z przedstawicielami innych kultur oraz utrwaliło się poczucie wspólnoty Europejczyków.
Sztuka romańska rozwinęła się w Europie w XI-XII wieku, w Polsce w wieku XIV. Swoje początki ma we Francji, Włoszech i Niemczech. Styl ten wyrósł na bazie antyku oraz doświadczeń sztuki karolańskiej
i ottońskiej, także bizantyjskiej. Romanizm związany był z działalnością Kościoła katolickiego i stąd obecny był w głownej mierze w sztuce sakralnej.
Triforium - Podzielone na trzy części okno
Biforium - Podzielone na dwie części okno
przedzielone najczęściej kolumienką lub słupkiem
Kolegiata w Tumie
Rotunda św. Gotarda w Strzelinie
Rzeźba w stylu romańskim podporządkowana była architekturze. Wypełniała portale, zdobiła kapitele, wsporniki. Motywy czerpane były ze świata roślin lub zwierząt. Często rzeźbiono także figury ludzkie w scenach biblijnych lub alegorycznych.
Portal z Moissac
Malarstwo było podobne jak rzeźba związane z budowlami, głownie kościelnymi. Tworzono freski, mozaiki, witraże i miniatury. Malowano w charakterystyczny sposób: najpierw obrysowywano kontur postaci, póżniej zaś kolorowano. Postaci zazwyczaj występowały na złotym i srebrnym tle. Tematyka była głownie biblijna, często malowano także motywy roślinne.
Saint-Denis
Gotyk powstał przed połową XII wieku we Francji i szybko rozprzestrzenił się w Anglii, a następnie w wielu innych państwach Europy. Jego powstanie było związane z rozwijającą się pod koniec średniowiecza kulturą dworską, rycerską i mieszczańską.
Gotyk dzieli się na trzy okresy:
- gotyk wczesny
- gotyk dojrzały
- gotyk póżny
- podstawa budowli była wzniesiona na planie krzyża
- system halowy i bazylikowy
- zastosowanie filarów i żeber wewnątrz budowli
- cegła podstawowym materiałem budowli
- wewnątrz sklepienia krzyżowo - żebrowe
- strzeliste okna, portale
- wysokie, smukłe okna zdobione witrażami
Katedra w Pelplinie
Ratusz we Wrocławiu
Rzeźba gotycka miała charakter religijny o skomplikowanym programie ikonograficznym w układach typologicznych ze Straego i Nowego Testamentu. Jej ewolucja przebiegała od idealizmu poprzez realizm do dużej ekspresji. Początkowo była silnie związana z architekturą i skoncentrowana na portalach - głowicach, stopniowo nabierała samodzielności. Wprowadzano postać ludzką wielkości naturalnej przy filarach oraz do rzeźby nagrobnej.
Madonna z Krużlowej
Cechą charakterystyczną malarstwa gotyckiego, jest pokazywanie człowieka takim, jaki jest naprawdę. To dążenie do realizmu przejawiało sie w: ukazywaniu indywidualnych cech postaci, przeżyć człowieka, a także
w ukazaniu człowieka w naturalnym otoczeniu - krajobrazie lub wnętrzu.
Z tym wszystkim wiązała się konieczność wydobycia efektu plastyczności i głębi przez zastosowanie światłocienia
i perspektywy.
Sąd Ostateczny