Introducing 

Prezi AI.

Your new presentation assistant.

Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.

Loading…
Transcript

Ameryka

Powtórka

Aleksandra Taborowska 8d

Środowisko Przyrodnicze Ameryki

Środowisko Przyrodnicze Ameryki

Ukrztałtowanie terenu

Ukrztałtowanie Terenu

Ameryka Północna

Ameryka Południowa

Góry Kordyliery

Sczyt Denali(6190m n.p.m.)

Wielkie Równiny

Niziny Wewnętrzne

Nizina Zatokowa

Góry Andy

Sczyt Aconcagua(6962m n.p.m.)

Nizina Amazonki

Nizina Orionko

Nizina La Platy

Klimat

Klimat

Dzięki położeniu geograficznemu na kontynencie północnoamerykańskim występują wszystkie strefy klimatyczne: od surowego klimatu polarnego na północy, przez klimat umiarkowany kontynentalny, o dużym zróżnicowaniu temperatur latem i zimą; klimat górski Kordylierów, klimat podzwrotnikowy morski Kalifornii i Florydy, aż po klimat podzwrotnikowy suchy Arizony i Nowego Meksyku. Położone na południu wyspy mają klimat podrównikowy bardzo ciepły, pozostający pod wpływem pasatów. Na zróżnicowanie temperatur i opadów wpływ ma szerokość geograficzna, wysokość nad poziom morza, ukształtowanie powierzchni i odległość od morza. Modyfikująco działają również prądy morskie. Na kontynencie północnoamerykańskim brak naturalnych barier górskich, które utrudniałyby swobodny przepływ polarnych mas powietrza na południe i tropikalnych mas powietrza na północ. Zimny północny wiatr („blizzard”) powoduje spadek temperatury i burze śnieżne daleko na południu, często nad Zatoką Meksykańską. Zderzenie zimnych i tropikalnych mas powietrza powoduje obfite opady, powstanie niszczycielskich trąb powietrznych, huraganów.

Jeziora

Jeziora Ameryki

Rzeki Ameryki Południowej należą do zlewisk dwóch oceanów: Atlantyckiego (85%) i Spokojnego (7%), 8% stanowią obszary bezodpływowe.

Najdłuższą rzeką kontynentu jest Amazonka (6400 km), następnie Parana, Juruá, Madeira, Purus, São Francisco, Tocantins, Japurá, Orinoko i wiele innych, krótszych rzek.

W Ameryce Południowej znajduje się wiele wodospadów a największe z nich to: Salto del Angel i Wodospad Iguaçu.

Największym jeziorem jest Jezioro Maracaibo w Wenezueli, potem Patos, Titicaca, Poopó, Mirim.

W Patagonii jest dużo lodowców, a najbardziej znany to lodowiec Moreno

Tornada i cyklony tropikalne

Tornada i Cyklony Tropikalne

Tornado

Tornado – trąby powietrzne w USA

Trąby powietrzne (Tornado) występują na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy (także w Europie i w Polsce), ale to właśnie w USA mają one największą siłę. Mechanizm powstawania tornad jest dosyć złożony. Muszą ku temu zaistnieć sprzyjające warunki. Gdy ciepłe i wilgotne powietrze znad Zatoki Meksykańskiej przesuwa się ku północy, napotyka zimne i ciężkie powietrze znad Gór Skalistych. Zimne powietrze wypycha ciepłe ku górze, które unosząc się – skrapla i buduje potężną, chmurę burzową o wieżowym charakterze – Cumulonimbusa (Cb). Część zasysanego powietrza odbija się następnie od górnej warstwy najniższej warstwy atmosfery – Tropopauzy i powraca ku ziemi jako powietrze chłodne. Jednoczesne intensywne zasysanie ciepłego powietrze ku górnej warstwie chmury oraz opad zimnego powietrza ku ziemi prowadzi do powstania ruchu wirowego. Między centrum wiru, a skrajem powstaje olbrzymia różnica ciśnienia, która wzmaga wiatr.Gdy opadające powietrze dotknie ziemi, powstaje charakterystyczny lej – wąska podstawa dotykająca ziemi i olbrzymia, rozbudowana chmura nad nią. Szczególnie narażone na Tornado są środkowe Stany Stanów Zjednoczonych – Teksas, Oklahoma, Kansas, Kolorado, Nebraska i Dakota Południowa. Obszar ten nosi nazwę „Alei Tornad”.

Skutki Tornad

Skutki Tornad zależą przede wszystkim od ich prędkości. Mierzy się je w skali Fujity od EF0 o EF5. Najgroźniejsze są tornada od EF3 do EF5, czyli takie, których prędkość wiatru przekracza 200 kilometrów na godzinę (a nawet 300 km/h). Zniszczenia mogę być duże – taka siła wiatru pozwala nie tylko porwać dachu budynków, samochody czy zwierzęta gospodarskie, ale nawet zniszczyć budynki do samych fundamentów. Zasięg działania Tornad jest jednak relatywnie mały – pas zniszczeń może mieć maksymalnie kilkaset metrów szerokości, choć znane są tornado, których szerokość mierzono w kilometrach, należą one do rzadkości. Tornado może jednak przebyć długą drogę, z reguły kilka do kilkunastu kilometrów, lecz w USA zdarzały się tornada (następujące po sobie kilka tornad), których łączny pas zniszczeń wynosił ponad 300 kilometrów. Nowoczesne metody prognozowania pogody umożliwiają informowanie mieszkańców z wyprzedzeniem o nadchodzącym zagrożeniu. Ludność zwykle chroni się w piwnicach swoich domów lub specjalnie do tego przystosowanych schronach budowanych przez lokalne władze.

Cyklon tropikalny

Cyklony tropikalne – Huragany

Podobnie jak w przypadku Tornado, początek powstawania Huraganu wiąże się z rozwojem potężnych chmur burzowych (głównie Cumulonimbusów). Coraz bardziej rozbudowany system zasysający ciepłe powietrze znad oceanu nabiera cech ruchu wirowego. W centrum układu powstaje obszar bardzo niskiego ciśnienia, który napędza dalszy wzrost prędkości wiatru. Zasysanie jest tak intensywne, że brakuje powietrza przy ziemi, w związku z czym wciągane jest także powietrze napływające z góry, które spływa do centrum układu tworząc tak zwane oko cyklonu, czyli obszar spokojny i bezwietrzny z obecnymi prądami stępującymi bardzo niskim ciśnieniem o szerokości kilkudziesięciu kilometrów.

Zjawiskiem o wiele groźniejszym od trąby powietrznej jest cyklon tropikalny. Jest to najpotężniejszy rodzaj wiatry znany na ziemi, którego siła potrafi równać z ziemią całe miasta. Do wystąpienia cyklonu konieczne jest spełnienie dwóch podstawowych czynników: obecność ciepłej (minimum 25-27 stopni Celsjusza) wody oceanicznej o głębokości minimum 50 m oraz odległość minimum 500 km na północ lub południe od równika (co umożliwia zaistnienie siły Coriolisa wprowadzającej powietrze w ruch wirowy). Z tego powodu cyklony tropikalne występują niemal wyłącznie w strefie zwrotnikowej oraz ewentualnie w miejscach nieco oddalonych od zwrotników ale poddanych działaniu ciepłych prądów morskich.Podobnie jak w przypadku Tornado, początek powstawania Huraganu wiąże się z rozwojem potężnych chmur burzowych (głównie Cumulonimbusów). Coraz bardziej rozbudowany system zasysający ciepłe powietrze znad oceanu nabiera cech ruchu wirowego. W centrum układu powstaje obszar bardzo niskiego ciśnienia, który napędza dalszy wzrost prędkości wiatru. Zasysanie jest tak intensywne, że brakuje powietrza przy ziemi, w związku z czym wciągane jest także powietrze napływające z góry, które spływa do centrum układu tworząc tak zwane oko cyklonu, czyli obszar spokojny i bezwietrzny z obecnymi prądami stępującymi bardzo niskim ciśnieniem o szerokości kilkudziesięciu kilometrów.Huragan niesie ze sobą nie tylko wiatr o niezwykle dużej prędkości (który mierzy się w 5-cio stopniowej skali Skala Saffira-Simpsona i może dochodzić nawet do 300 km/h), ale też olbrzymie opady związane z obecnością chmur burzowych.

Huragan Irma na Florydzie

Amazonia

Amazonia to region w Ameryce Południowej w dorzeczu Amazonki, na obszarze Boliwii, Brazylii, Ekwadoru, Gujany, Gujany Francuskiej, Kolumbii, Peru, Surinamu i Wenezueli obejmujący Nizinę Amazonki, południową część Wyżyny Gujańskiej i północno-zachodnią część Wyżyny Brazylijskiej. Teren ten zajmuje obszar 7 mln km², z czego około 5,5 mln km² zajmuje amazoński las deszczowy – wilgotny las liściasty leżący na terenie dziewięciu państw: Brazylii (60% lasu deszczowego), Peru (13%, drugie po Brazylii), Kolumbii, Wenezueli, Ekwadoru, Boliwii, Gujany, Surinamu i Gujany Francuskiej. Cztery z nich noszą wobec tego nazwę krajów amazońskich. Amazonia stanowi ponad połowę wszystkich lasów deszczowych oraz największy i najbogatszy gatunkowo obszar na planecie.

Flora i fauna

Amazonia - Flora i fauna

Las deszczowy podzielony jest na poszczególne piętra, na których żyją różne organizmy, przystosowane do określonej ilości światła i rodzaju pożywienia. Najwyższe piętro ekosystemu tworzą korony wysokich drzew, np. drzewa kapokowego, które wyrasta 10 m ponad sklepienie lasu. Panują tam specyficzne warunki klimatyczne, jest bardziej sucho i wietrznie. W takich warunkach drzewa wykorzystują mniejsze liście, co chroni je przed nadmierną utratą wody, a nasiona są rozsiewane przez wiatr. W ich koronach żyją duże ptaki, np. harpia wielka.

Poniżej znajdują się dość zwarte korony niższych drzew, wyrastających na wysokość 35-45 m. Grubość tego piętra ekosystemu wynosi 6-8 m. Występuje tu ogromne bogactwo roślin i zwierząt: mchy, porosty, pnącza, mnogość owoców, większość żyjących w dżungli ptaków, gadów i ssaków. Wiele zwierząt spędza w koronach drzew całe swoje życie.

Do poszycia lasu dociera w wielu miejscach zaledwie 1% światła słonecznego, dlatego roślinność jest tu bardzo skąpa. To królestwo „sprzątających” las owadów odżywiających się zbutwiałymi liśćmi, obumarłymi drzewami i padliną. Górskie lasy równikowe i lasy deszczowe porastają obszary położone do wysokości 1000-3000 m n.p.m. Jest tu chłodniej i bardziej wietrznie. Drzewa są zatem niższe, a podszycie gęstsze. Drzewa rosną bardzo blisko siebie, z gałęzi zwieszają się korzenie epifitów, np. orchidei, i roślin ananasowatych. Lasy deszczowe, w wielu miejscach niemożliwe do przebycia, są siedliskiem dla wielu gatunków ptaków i motyli.

Zdjęcia♥

Zdjęcia♥

Ludność i Urbanizacja w Ameryce

Ludność Ameryki

Ludność

Ludność

Na przełomie XIX i XX wieku rozpoczął się wielki napływ imigrantów europejskich do Ameryki. W 1900 roku mieszkało na tych lądach ok. 144 mln ludzi. Dzisiaj żyje ich tam blisko miliard, a średnia gęstość zaludnienia wynosi 23 osoby na 1 km2. Rozmieszczenie ludności w Ameryce jest bardzo nierównomierne, o czym zdecydowały głównie trzy czynniki:

-osadnictwo kolonizatorów na wybrzeżach – Europejczycy, którzy byli najliczniejszą grupą ludności zasiedlającą Amerykę, przybywali do wschodnich wybrzeży obu kontynentów; tu utworzono pierwsze osady i stąd ruszyła kolonizacja w kierunku zachodnim; ponadto w Ameryce Północnej na wybrzeże zachodnie napływali przybysze z Azji i oni wraz z Europejczykami stworzyli podstawy osadnictwa na tych terenach

-zróżnicowanie środowiska przyrodniczego – góry (Kordyliery, Andy), gęsty wilgotny las równikowy, klimat polarny na północy ograniczały rozwój osadnictwa

-istnienie dużych i gęsto zaludnionych ośrodków ludności indiańskiej na Wyżynie Meksykańskiej i w Andach.

Urbanizacja

Urbanizacja

Ameryki są kontynentami o relatywnie małym zaludnieniu. Większość mieszkańców obu Ameryk mieszka w miastach. Miasta Ameryk bardzo się od siebie różnią, zarówno pod względem wielkości jak i jakości życia. Niektóre obszary wyróżniają się pod względem gęstości zaludnienia. Najwięcej osób mieszka na wschodnim wybrzeżu obu Ameryk – nad Oceanem Atlantyckim. Dużym zaludnieniem cechują się także Antyle oraz obszar Wielkich Jezior na granicy USA i Kanady. Na duże zaludnienie tych obszarów wpłynęło kilka czynników – przede wszystkim czynniki historyczne. Są to obszary najwcześniej skolonizowane, a nadmorskie położenie umożliwiało zachowanie połączenia kolonii z metropolią. Dostęp do Oceanu umożliwiał rozwój handlu morskiego i napływ nowych osadników. W Ameryce Północnej osadników przyciągał dynamicznie rozwijający się przemysł (którego rozwój umożliwiały cenne surowce naturalne w Appalachach), z kolei do Ameryki Południowej i Centralnej napływali w dużej mierze niewolnicy niezbędni do pracy w rolnictwie na plantacjach. Zaludniony obszar ma charakter nizinny, a łagodny morski klimat – zapewniający odpowiednią wielkość opadów, umożliwia uprawę ziemi. Znaczne obszary obu Ameryk to tereny prawie zupełnie niezamieszkałe – przede wszystkim te o niekorzystnych warunkach geograficznych. Skrajna północ Ameryki Północnej to skuta lodem Grenlandia i Archipelag Arktyczny. Również chłodna i porośnięta lasem Kanada jest mało atrakcyjna dla osadnictwa. Z kolei w Ameryce Południowej przeszkodą są nieprzebyte dżungle Amazonii oraz chłodne obszary Patagonii. Na obu kontynentach występują też gorące pustynie oraz wysokie góry. Ludność, która osiedliła się w Amerykach w przeważającej większości zamieszkuje miasta. Wskaźnik urbanizacji dla obu kontynentów wynosi średnio około 80%.

Kanada i USA

Kanada

Kanada

państwo położone w Ameryce Północnej, rozciągające się od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na zachodzie i Oceanu Arktycznego na północy. Na południu i północnym zachodzie graniczy ze Stanami Zjednoczonymi, granice morskie: na północy z Danią i na wschodzie z Francją (wyspy Saint-Pierre i Miquelon). Drugie państwo świata pod względem powierzchni po Rosji oraz 36 pod względem ludności. Kanada jest członkiem ONZ, NAFTA, Wspólnoty Narodów, Frankofonii, NATO, G7, APEC.

Obszar obecnej Kanady zamieszkiwały od tysięcy lat ludy tubylcze (plemiona Indian i Inuitów). Rozpoczęte pod koniec XV wieku brytyjskie i francuskie ekspedycje zbadały całe atlantyckie wybrzeże Kanady, co spowodowało stopniowe ich zasiedlenie przez Brytyjczyków i Francuzów. W 1867 cztery kolonie wchodzące w skład Brytyjskiej Ameryki Północnej uchwaliły Konfederację Kanady i powołały do życia nowe państwo – Kanadę. Stopniowy proces uniezależniania się od Wielkiej Brytanii osiągnął punkt kulminacyjny w 1982, gdy uchwalenie nowej Ustawy o Kanadzie (ang. Canada Act 1982, fr. Loi de 1982 sur le Canada) zerwało ostatnie więzi zależności od parlamentu brytyjskiego.

Zdjęcia Kanady ♥

USA

USA

państwo federacyjne w Ameryce Północnej składające się z 50 stanów, graniczące z Kanadą od północy, Meksykiem od południa, Oceanem Spokojnym od zachodu, Oceanem Arktycznym od północnego zachodu i Oceanem Atlantyckim od wschodu. Trzecie pod względem liczby ludności państwo (po Chinach i Indiach), a czwarte pod względem powierzchni (po Rosji, Kanadzie i Chinach). W jego skład wchodzą także pozastanowe wyspy na Pacyfiku (Baker, Guam, Howland, Jarvis, Johnston, Kingman, Mariany Północne, Midway, Palmyra, Samoa Amerykańskie, Wake) i na Atlantyku (Portoryko – największa z nich, formalnie państwo stowarzyszone ze Stanami Zjednoczonymi – Wyspy Dziewicze, Navassa). Terytorium de facto należącym do tego państwa jest również baza wojskowa Guantanamo (na Kubie). Klimat części wschodniej zmienia się wraz z szerokością geograficzną[5][6]. Część wschodnia od północy (rejon Wielkich Jezior, Dakota Północna, Wisconsin, Michigan, stan Nowy Jork i wszystkie stany na wschód od stanu Nowy Jork oraz północna część Pensylwanii) charakteryzują się klimatem Dfb (klimat wilgotny kontynentalny z łagodnym latem)[4], następnie w środkowej części (wschodnia część Dakoty Południowej, Nebraski i Kansas oraz Iowa, Illinois, Indiana, Missouri oraz południowa część Pensylwanii) panuje klimat Dfb (klimat wilgotny kontynentalny z gorącym latem)[4] oraz na południu (Oklahoma, Kentucky, Arkansas, Tennessee, Missisipi, Alabama, Georgia, Karolina Północna, Karolina Południowa, Luizjana, wschodnia część Teksasu oraz Floryda bez południowego krańca panuje klimat Dfb (klimat wilgotny subtropikalny, bez pory suchej i z gorącym latem)[4]. Południowy kraniec Florydy oraz Hawaje wyróżniają się klimatem tropikalnym sawann.

Zdjęcia USA♥

Learn more about creating dynamic, engaging presentations with Prezi