Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Wykonał Kacper Babicz kl.3G
Rodzaj prochu wynaleziony w Chinach w IX wieku, będący praktycznie jedyną znaną mieszaniną pirotechniczną miotającą aż do połowy XIX wieku. Dzisiaj został już prawie całkowicie wyparty przez bardziej efektywne materiały, takie jak proch bezdymny. Proch czarny był też używany w roli kruszącego materiału wybuchowego – obecnie też jest wyparty z tych zastosowań, np. przez trotyl. Cały czas jest jednak wytwarzany, używa się go obecnie głównie w sztucznych ogniach, silnikach rakiet modelarskich oraz replikach broni czarnoprochowej (ze swojej natury głównie odprzodowej).
Proch składa się ze składników zmielonych na pył. Są to: siarka, węgiel drzewny, a także azotan potasu (saletra potasowa).
Za optymalne proporcje uważa się:
saletra potasowa – 74,64%,
węgiel drzewny – 13,51%,
siarka – 11,85%.
WŁASNORĘCZNA BUDOWA PROCHU CZARNEGO
Proch bezdymny – rodzaj prochu, który podczas spalania wytwarza wyłącznie lub głównie produkty gazowe[1] (np. N2, H2, H2O, CO i CO2). Został wynaleziony pod koniec XIX wieku. Używany jako ładunek miotający do broni strzeleckiej i broni artyleryjskiej. Ma znacznie większą siłę wybuchu od prochu czarnego (dymnego) i w znacznej mierze go wyparł.
Rodzaje prochów bezdymnych:
proch nitrocelulozowy (na bazie nitrocelulozy)
proch nitroglicerynowy (na bazie nitrogliceryny), w tym[1]:
kordyt
*balistyt
proch nitroglikolowy (na bazie nitroglikolu)
proch bezbłyskowy
URZYCIE PROCHU CZARNEGO
Bomba rurowa, rurobomba – rodzaj improwizowanej bomby.
Koncepcja bomby rurowej opiera się na wzmocnieniu działania materiału wybuchowego przez zamknięcie go w szczelnym pojemniku (najczęściej metalowej rurze, skąd nazwa), co powoduje wstępny wzrost ciśnienia gazów przed rozerwaniem. Dodatkową skuteczność wobec celów miękkich (siły żywej) dają powstające w wyniku detonacji odłamki – eksplozja przypomina rozerwanie pocisku odłamkowego lub granatu obronnego. Efektywność takiego ataku poprawia się, odpowiednio nacinając pojemnik, a czasami dla uzyskania jeszcze większej skuteczności umieszcza się w (lub na) nim także drobne twarde przedmioty, na przykład gwoździe, kulki łożyskowe lub nakrętki (podobnie jak w szrapnelach).
Broń ta jest trudna do identyfikacji z powodu względnej łatwości jej wykonania, dużej ilości zamiennych materiałów i ich dużej dostępności, a przede wszystkim braku jednego określonego sposobu wykonania.
Do złorzenia rurobomby potrzebujemy
1. drut
2.komory na baterię
3. Rura PVC o długości 6 cali
4.Czarną taśmę
5. Czarny proch i potłuczone szkło