Sol LeWitt

Życiorys

LeWitt urodził się w Hartford w stanie Connecticut, w rodzinie żydowskich imigrantów z Rosji. Po otrzymaniu tytułu na uniwersytecie w Syracuse w 1949 LeWitt wyjechał do Europy, gdzie miał możliwość zapoznania się z malarstwem starych mistrzów. Później LeWitt służył podczas wojny koreańskiej. W latach 50. LeWitt przeniósł się do Nowego Jorku i studiował w znanej szkole School of Visual Arst, a także pracował dla magazynu Seventeen, a później, w biurze architekta Ieoh Ming Pei. W tym czasie LeWitt odkrył również prace XIX-wiecznego fotografa Eadweard Muybridge'a, którego badania i zdjęcia faz ruchu były wczesną inspiracją LeWitta. Te doświadczenia, a także praca w Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku miały wpływ również na późniejszą twórczość LeWitta. Do współpracowników LeWitta w MoMA należeli także artyści: Robert Ryman, Dan Flavin i Robert Mangold.

Minimalizm

Sol LeWitt

Minimalizm, sztuka minimalna (ang. minimalism albo minimal art) – nurt w sztuce, rozwijający się w latach 60. XX wieku.

Twórcy minimalizmu dążyli do ograniczenia w dziele środków plastycznych. Operowano jedynie uproszczoną bryłą, podstawowymi kształtami (okrąg, trójkąt, prostokąt), gładkimi powierzchniami oraz wielkościami i skalą (powstawały tak często monumentalne obiekty). W dziełach tych wyeliminowano "ślad autorski" tworząc prace o anonimowej atmosferze. Tendencja ta odwoływała się do pierwotnych form architektury i fascynacji produkcją przemysłową (pokrewna postawa do konstruktywizmu). Powstawały w ten sposób obrazy o prostych podziałach np. modułowych lub całkiem gładkie, obiekty-rzeźby jako proste bryły, lub zestawy brył, czasami budzące architektoniczne skojarzenia.

Sol LeWitt (ur. 9 września 1928, zm. 8 kwietnia 2007) – amerykański artysta związany z różnymi ruchami, m.in. z sztuką konceptualną i minimalizmem. LeWitt zyskał sławę w późnych latach 60. jego rysunkami ściennymi i "strukturami" (termin, którego używał zamiast określenia "rzeźba") ale był również płodnym artystą w innych dziedzinach, włączając rysunek, malarstwo i grafikę.

Jego twórczość była przedmiotem setek wystaw w muzeach i galeriach całego świata począwszy od roku 1965. Obejmuje ona wiele dziedzin od rysunków ściennych (których wykonał ponad 1200) do setek prac z papieru (włączając w to wieże, piramidy i inne formy geometryczne). Jego prace różnią się rozmiarami od instalacji budowanych we wnętrzach galerii do monumentalnych prac na otwartej przestrzeni. Częste użycie modularnych struktur wywodzi się z sześcianu, formy która miała duży wpływ na sposób myślenia artysty.

Sztuka konceptualna

Sztuka konceptualna (od łac. conceptus - pojęcie)[1] – nurt sztuki XX-wiecznej, zasadzający się na eksponowaniu samego procesu twórczego, to co jest najważniejsze w dziele sztuki to koncept, idea. W rezultacie artyści tego nurtu odrzucili prymat przedmiotu nad ideą, przy jednoczesnym mocnym podkreśleniu intelektualnego charakteru twórczości. Inne nazwy to sztuka pojęciowa, zdematerializowana, postprzedmiotowa (post-object art), Kunst-im-Kopf. Terminu peinture conceptuelle użył Guillaume Apollinaire w stosunku do kubizmu, miało to podkreślić intelektualny charakter tego malarstwa. W 1963 ukazał się artykuł Henry Flyntha Concept Art, w 1967 Sol LeWitta Paragraphs of Conceptual Art, w roku 1969 grupa Art-Language zaczęła wydawać pismo o tej samej nazwie, wtedy też Joseph Kosuth opublikował artykuł Art after Philosophy.

Sol LeWitt