Przyczyny, cele i plany
- sierpień 1940 r. – armia włoska opanowała Somali Brytyjskie i przeszła do obrony.
- wrzesień – listopad 1940 r. – ofensywa włoska na Egipt. Wojska włoskie 13.09.1940 r. zaatakowały Egipt z terytorium Libii i zajęły niewielką jego część
Preledium
Grudzień 1940 r. – listopad 1941 r.
Wojna w Afryce
Cele Benito Mussoliniego
Brytyjczycy sprowadzili swoje wojska kolonialne przeszli do kontrnatarcia. Atak z terenów Sudanu i Kenii. Armia włoska skapitulowała do końca listopada 1941 r. ,
dzięki temu Etiopia po pięciu latach odzyskała niepodloegłość.
Atak wojsk włoskich na Somalię
- odbudowanie Imperium Rzymskiego i przekształcenie Morza Śródziemnego w morze zamknięte w granicach Włoch,
- zamierzał zdobyć Egipt i brytyjską część Somalii.
Starcia graniczne z ZSSR
Bitwa pod Chałchin-Goł
Bitwa na Morzu Jawajskim
Wojna w Chinach
Hitler obawiał się utraty Libii, dlatego w lutym 1941 r. wysłał do Afryki korpus ekspedycyjny „Afrika Korps” pod dowództwem „lisa pustyni” gen. Erwina Rommel`a.
Połączone siły niemiecko-włoskie wyparły wojska brytyjskie z Libii. Jedynym punktem oporu został port Tobruku, którego broniła także Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich
Ekspansja Japońska
Atak na Pearl Harbour
Jesień 1942r.
Bitwa w cieśninie Badung i bitwa pod Balikpapanem
Logo
Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich
Zgodnie z postanowieniami konferencji w Waszyngtonie, gdzie w styczniu 1941 r. powstała Wielka Koalicja Antyfaszystowska, pierwsza wspólna akcja zbrojna sił sprzymierzonych miała
mieć miejsce w Afryce. Celem było „odblokowanie twierdzy europejskiej” i niedopuszczenie
Niemców do złóż ropy na Bliskim Wschodzie.
Wojna na Pacyfiku
gen. Erwin Rommel
Ofensywa Japońska
Walki o Holenderskie Indie Wschodnie
Bitwa pod Kuantanem
-Syjam
-Hongkong
-Malaje
-Birma
-Singapur
-Filipiny
-Guam
-Wake
-Midway ( Niezdobyte)
23.10. – 4.11. bitwa pancerna pod El-Alamajn – 8 Armia brytyjska dowodzono przez gen.Bernarda Montgomery`ego zaatakowała pozycje niemieckie pod El-Alamajn. Po 12-u dniowej
bitwie wojska niemieckie zaczęły odwrót.
Rajd Doolittle
Wojna poza Europą
Ofensywa Amerykańska
gen.Bernard Montgomery
Wojska niemieckie wycofały się do Tunezji. Ze względu na brak zaopatrzenia z Europy
kapitulowały 13 maja 1943 r. Gen. Erwin Rommel został wycofany z Afryki wcześniej.
Walki na Nowej Gwinei
8.11.1942 r. – operacja „Torch” – desant wojsk brytyjsko – amerykańskich pod dowództwem
gen. Dwighta Eisenhower`a w Algierii i Maroku (kolonie francuskie, kontrolowane przez Rząd
Vichy).
- Wysadzono desant morski w Casablance, Oranie i Algierze.
- Do 10 listopada wojska te toczyły walki z francuskimi oddziałami wiernymi Rządowi Vichy.
- Przecięcie linii komunikacyjnych między Tunisem, a Trypolitanią.
- zajęcie Tobruku, reszty Cyrenajki, a następnie Trypolitanii do końca stycznia 1943 r.
Bitwa na Morzu Koralowym
Dowódcy
USS Yorktown
Operacja "Torch"
Frank Jack Fletcher
Shigeyoshi Inoue
gen. Dwight Eisenhower
IJN Shoho podczas ataku
Bitwa o Midway
Tonący IJN Neosho
Walki o Wyspy Salomona
Podsumowanie
W toku walk morskich towarzyszących kampanii na Guadalcanalu, Amerykanie stracili 2 lotniskowce, 6 ciężkich krążowników (w tym 1 australijski), 2 lekkie krążowniki i 14 niszczycieli. Japończycy stracili 1 lotniskowiec, 2 pancerniki, 3 ciężkie krążowniki, 1 lekki krążownik, 11 niszczycieli i 6 okrętów podwodnych.
Strategia niemiecka
Geneza
Bitwa pod Tassafaranoga
Bitwa koło wyspy Savo
blokada morska wyspy przy użyciu łodzi podwodnych (u-boty), okrętów nawodnych (okręty pułapki – tzw. krążowniki pomocnicze, pancerniki kieszonkowe) oraz samolotów. Przyjęta taktyka – taktyka wilczych stad. U-boty działające w „stadach” okrążają konwój statków handlowych i atakują bezbronne ofiary jednocześnie. Wojna podwodna była prowadzona niezgodnie z obowiązującym wówczas prawem międzynarodowym : ostrzeliwanie łodzi ratunkowych, niezabieranie rozbitków na pokład, mordowanie jeńców.
- Wielka Brytania była wyspą. Transport morski miał dla niej podstawowe znaczenie – surowce i żywność dostarczano na Wyspę droga morską. Przerwanie dostawy surowców strategicznych i żywności mogłoby doprowadzid do upadku W. Brytanii.
- na skutek zagrożenia i konieczności obrony imperium kolonialnego flota brytyjska uległa rozproszeniu na Morzu Północnym, Atlantyku, Morzu Śródziemnym i Oceanie Indyjskim,
- Hitler chciał opanować WS. Brytanię. Nie udało mu się podbić wyspy w 1940 r. Dążył więc do odcięcia jej od dostaw surowców
II Bitwa pod Guadalcanal
Walki o Guadalcanal
Taktyka żabich skoków-
ofensywa na środkowym Pacyfiku
Niemcy rozpoczęły wojnę na morzu w dniu wypowiedzenia im wojny przez Wielką Brytanię.
3.09.1939 r. zatopiły brytyjski statek pasażerski „Athenia”. Do marca 1941 r. zatopiły 403 statki o łącznym tonażu 1,5 mln BRT
-walki o Wyspy Gilberta
-walki o Wyspy Marshalla,
-walki o archipelag Marianów
-naloty na Japonię.
Bitwa koło wschodnich Wysp Salomona
I bitwa pod Guadalcanalem
Bitwa koło wysp Santa Cruz
Bitwa na Morzu Filipińskim
Zatopienie USS Wasp przez okręt podwodny I-19
Wojna na morzu
Bitwa koło przylądka Ésperance
Niemcy prowadzili taktykę „wilczych stad” i rozpoczęli nieograniczoną wojnę podwodną atakując statki państw nie biorących udziału w wojnie (np. amerykańskich). Jedynym sukcesem aliantów było zatopienie największego pancernika niemieckiego „Bismarck” w maju 1941 r. W operacji tej brał udział polski niszczyciel ORP „Piorun”
Bitwa o Iwo Jimę
bitwa o Atlantyk
Po zajęciu Danii i Norwegii w 1940 r. III Rzesza zyskała dogodne bazy na Morzu Północnym skąd mogła prowadzid operacje na Atlantyku. Po kapitulacji Francji zyskała bazy w północnej Francji i w północnej Afryce (operacje na Morzu Śródziemnym)
"Bismarck"
ORP "Piorun"
Kapitulacja Japonii
Rokiem przełomowym stał się rok 1943 r. Dzięki wykorzystaniu echosond (hydrolokatorów), radarów, zwiększenia liczby okrętów eskortujących konwoje straty aliantów zaczęły się zmniejszać. W maju 1943 r. aliantom udało się zatopić 41 niemieckich okrętów podwodnych. Łącznie w 1943 r. udało się zatopić ponad 200 niemieckich okrętów wojennych.
Bitwa w Zatoce Leyte
Hiroszima i Nagasaki
Ofensywa Radziecka
Desant na Peleliu
wojna na Atlantyku nasiliła się w 1941 r. Głównym dostawcą surowców na Wyspy Brytyjskie stały się Stany Zjednoczone, które dostarczały je dzięki konwojom statków handlowych, co spowodowało wybuch prawdziwej wojny o Atlantyk. Po ataku na ZSRR w czerwcu 1941 r. konwoje z surowcami i bronią z USA płynęły nie tylko do W. Brytanii ale również do ZSRR – do portów w Murmańsku i Archangielsku na północy ZSRR.
Bitwa o Okinawę
Operacja Ten-gō