8LO2

Doświadczani przez złe duchy

SZATAN

Szatan (hebr. שטן satan – oskarżyciel; arab. Szejtan – przeciwnik, złe moce).

Termin "szatan" początkowo oznaczał przeciwnika i odnoszony był do ludzi

(np. 1 Sm 29,4; 1 Krl 5,18)

Diabeł bowiem i inne złe duchy zostały stworzone przez Boga jako dobre z natury, ale same uczyniły się złymi" (Sobór Laterański IV (1215): DS 800.) (KKK 391)

Niosący światło?

Kontekst nie pozostawia wątpliwości, że ów Jaśniejący Syn Jutrzenki (hebr. helel ben szachar) to w tym miejscu ironiczne określenie władcy babilońskiego, którego pycha zaowocowała złudnym przeświadczeniem, że może być większy od Boga.

LUCYFER

Imię upadłego anioła

Biblia Grecka (LXX) tłumaczy wyrażenie helel ben szachar z hebrajskiego tekstu Księgi Izajasza przez „gwiazda poranna” (gr. ho heosforos), natomiast św. Hieronim w łacińskim przekładzie Biblii zwanym Wulgatą oddał hebrajskie słowo helel i greckie ho heosforos przez łacińskie lucifer („niosący światło” od łac. lux - światło, ferre - nieść). Fragment Iz 14, 12 w wersji łacińskiej brzmi więc – Quomodo cecidisti de caelo lucifer, qui mane oriebaris?

Imię upadłego anioła, oparte na łaci. tymologii: Lucyper, od lucem perdere - zdeptać światło. W ten sposób próbowano rozróżniać pomiędzy aniołem w stanie łaski, a aniołem upadłym. Lucyfer (Niosący światło) stał się Lucyperem (tym, który światło utracił)

Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody? Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa; powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron. Zasiądę na Górze Obrad, na krańcach północy. Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego. Jak to? Strąconyś do Szeolu na samo dno Otchłani! (Iz 14, 12-15).

Święty Michale Archaniele! Wspomagaj nas w walce, a przeciw zasadzkom i niegodziwości złego ducha bądź naszą obroną. Oby go Bóg pogromić raczył, pokornie o to prosimy, a Ty, Wodzu niebieskich zastępów, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.

Zwyczajne środki

do walki z demonem

KKK 414 Szatan, czyli diabeł, i inne demony są upadłymi aniołami, którzy w sposób wolny odrzucili służbę Bogu i Jego zamysłowi. Ich wybór przeciw Bogu jest ostateczny. Usiłują oni przyłączyć człowieka do swego buntu przeciw Bogu.

• bliskie zjednoczenie z Bogiem
• sakramenty - głównie spowiedź i Eucharystia
• modlitwa - szczególnie przez wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny, różaniec i św. Michała Archanioła
• post (wstrzemięźliwość od pokarmu
• lektura i medytacja biblijna; droga krzyżowa; noszenie krzyżyka, medaliki poświęcone przez Kościół, zwłaszcza Cudowny Medalik św. Katarzyny Laboure oraz medalik św. Benedykta, egzorcyzmowana sól, olej i woda święcona)

Biblijne określenia szatana:

- książę tego świata

- bóg tego świata

- Belzebub

- Belial

- duch nieczysty

- kusiciel

- zły

- Antychryst

- diabeł

Moc szatana

Szatan nie może w nieograniczony sposób realizować swoich planów, ponieważ jest tylko stworzeniem. Jego moc nie jest nieskończona. "Jest on tylko stworzeniem; jest mocny, ponieważ jest czystym duchem, ale jednak stworzeniem: nie może przeszkodzić w budowaniu Królestwa Bożego." (KKK 395)

Oddziaływanie szatana ograniczone jest przez Bożą moc. Jest ono "dopuszczone przez Opatrzność Bożą, która z mocą i zarazem łagodnością kieruje historią człowieka i świata." (KKK 395)

Kiedy ludzie opierają się szatańskim pokusom, wzrasta w nich wytrwała miłość, za którą otrzymają wielką nagrodę w niebie. "Dopuszczenie przez Boga działania Szatana jest wielką tajemnicą, ale "wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra" (Rz 8, 28). (KKK 395)

Motywy buntu (5):

Największy sukces szatana

hipotezy

Człowiek zaczyna wierzyć, że złe duchy nie istnieją!

• nie chcieli być od nikogo zależni
• wzgardzili celem ostatecznym
• zobaczyli tajemnicę wcielenia Syna Bożego i nie chcieli oddawać Jezusowi hołdu w ludzkiej naturze - człowieczeństwo jest w naturze niższe od duchowej natury aniołów
• Bóg narodził się Maryi
• Bóg umiera za człowieka

Metody kuszenia człowieka przez złego ducha

(Rdz 3,1-5; J 8,44)

Atakowanie

z ukrycia

Kuszenie za pośrednictwem ludzi

Powtarzanie się kłamstw szatana

w historii ludzkiej

Zwodnicze kłamstwa

Być może w fakcie, że szatan został ukazany w Księdze Rodzaju jako wąż, zawarte jest jeszcze jedno pouczenie o taktyce szatana, którą jest ukrywanie się. Wąż bowiem – choć może uśmiercić swoim jadem, udusić, a nawet połknąć swoją ofiarę – ławo się ukrywa. Pełza bezszelestnie po ziemi i ze względu na swój kształt i barwę często nie jest zauważany.

Coś podobnego czyni szatan atakujący człowieka: często się ukrywa, przekonując swoje przyszłe ofiary

o tym, że nie istnieje, że jest tylko tworem ludzkiej wyobraźni, jakąś personifikacją zła lub naturalnych zagrożeń człowieka. To pozwala mu skutecznie atakować tych, którzy nie wierzą w jego istnienie

i pokusy.

Kimś takim była dla Adama Ewa, którą on kochał i darzył zaufaniem. Dlatego z łatwością przyjął jej namowę do okazania Bogu nieposłuszeństwa.

Podobnym sposobem usiłował szatan odwieźć także Jezusa Chrystusa od wypełnienia zbawczej misji. Przez dobrego apostoła Piotra próbował przekonać Go, że nie powinien iść pokorną i pełną miłości drogą cierpienia i krzyża. Dlatego też Piotr spotkał się z ostrą naganą Jezusa, który powiedział do niego: „Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie (Mt 16,23).

Każda pokusa jest kłamstwem. Przedstawia nam bowiem coś szkodliwego dla nas jako wielkie dobro, które można szybko osiągnąć.

Kusząc człowieka szatan ciągle usiłuje wzbudzić w nim przekonanie, że Bóg dał ludziom przykazania tylko po to, aby utrudniać im życie, aby krępować ich wolność itp. Wszystko to – jak sugeruje – wynika

z braku dobroci Boga

Przede wszystkim zasugerował im, że Bóg nie jest dobry, nie jest życzliwy, lecz myśli tylko

o sobie i w swej zazdrości obawia się wielkości człowieka. „...wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc

z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło” (Rdz 3,5).

Ojciec kłamstwa zuchwale przedstawia Boga jako oszusta, jako istotę złą, której nie należy ufać,

bo nie ma w niej miłości i nie mówi prawdy (por. Rdz 3,4).

I

inne kłamstwo szatana to fałszywe przedstawienie wielkości i korzyści, jakie miały wyniknąć ze sprzeciwienia się Bogu: „Tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło” (Rdz 3,5).

Jeszcze jedno jego kłamstwo to zwodnicze przedstawianie siebie jako największego przyjaciela, który troszczy się o dobro człowieka. Wąż-szatan budzi zaufanie Ewy, bo udaje dobrego doradcę, mającego na uwadze tylko jej dobro i dobro Adama.