Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Pagkatapos ng isang oras, inaasahan ang mga mag-aaral na...
1. Nakakaunawa ng mga mahihirap intindihing salita.
2. Nakakapaglahad ng mga pangyayari sa kabanata.
3. Nakakaalam ng layunin ni Rizal sa pagsulat ng kabanatang ito.
4. Nakakapag-ungay ng kasaysayan sa nangyayari sa kabanata.
5. Nakakapag-ugnay ng nangyayari sa kasalukuyan sa nangyayari sa kabanata.
Noong Disyembre 29, 1896, isa sa mga napag-usapan sa pulong ng grupong Magdalo at Magdiwang ng Katipunan ay ang pagliligtas kay Dr. Jose Rizal sa kamay ng mga Kastila.
Nakatakdang barilin si Rizal kinabukasan. Tinutulan daw ni Paciano Rizal ang nasabing plano sapagkat hindi papayag ang kanyang nakababatang kapatid na magbuwis ang napakaraming buhay para sa pagliligtas ng iisang tao lamang.
Paboritong inumin ng mga karaniwang Pilipino sa halip ng tsaa o kape. Ito ay dinikdik na luya, pinakuluan sa sapat na tubig at minamatamisan ng panotsa o asukal.
Nakapinid
Sinunong
(Leprosy). Sakit sa balat na umaagnas sa laman ng tao at nag-aalis ng pakiramdam.
Sisidlan ng damit na yari sa buli o kawayan.
Ingay na likha ng priksyon; langitngit
Nagising si Huli nang madilim pa. Naisip niya na baka nagmilagro ang Birhen at hindi na sisikat ang araw, at hindi na kailangang magtrabaho ni Huli. Ngunit nabigo si Huli nang unti-unting lumiliwanag ang paligid. Tiningnan rin niya ang may paa ng imahe ng Birhen kung may sapat na pera doon, ngunit wala rin.
Naghanda siya ng kanyang mga gamit. Araw ng Pasko ngayon; araw rin ito na magsisimula na siyang magtrabaho. Ngunit hindi na siya umiiyak. Nagtaka pa siya kung bakit siya'y lubos na nalungkot, gayong siya naman ay malapit lang at maaring dalawin ng lolo kailanman niya maibigan. Nasabi rin ni Basilio na magpapakasal na sila kapag naging doktor na.
Nakita ni Huli si Tandang Selo na nakaupo. Walang imik itong binasbasan ang apo. Kitang-kita ang lungkot sa kanyang mukha. Umalis na si Huli. Ngunit, nang pinagmasdan muli niya ang bahay na iiwan niya, saka niya naramdaman ang kalungkutan.
Ilang oras na nang makaalis si Huli at pinanonood ni Tandang Selo ang mga taong nakadamit pampiyesta na patungo sa simbahan upang magsimba. Ang Pasko ay para sa mga bata, sabi nila, ngunit, sa Pilipinas, ito ang kinatatakutan ng mga bata.
Sila'y ginigising ng maaga, pinapasuot ng bago at di kumportableng damit, pinapatiis ng init at sikip sa loob ng simbahan, at maya-maya'y pinasasayaw at pinakakanta sa harap ng mga kamag-anak. Kung hindi sila susunod, sila'y kukurutin. Ganito ang nangyayari sa Pilipinas tuwing Pasko.
Naalala ni Tandang Selo na wala man lang bati si Huli ng Maligayang Pasko sa kanya. Ito ba ay sinadya niya, o nakalimutan lamang?
Nang dumating naman ang mga kamag-anak ni Tandang Selo, hindi na siya makapagsalita. Pinilit niyang magsalita, ngunit nabigo siya. Isang impit na sutsot ang nagawa niya.
Nagkatinginan ang mga babae, at siyang sinabi: "Pipi...! Pipi!"
Nagsigawan sila, at ang lahat ay nagkagulo.
Salabat
Nakasara
Alatiit
Ipinatong sa ulo
Tampipi
Ketong