Barok
Julia Przyborowska, 1a
Muzyka w baroku
W okresie baroku w muzyce dokonał się ogromny przełom. Rozkwitła muzyka świecka, instrumentalna (zwłaszcza smyczkowa i organowa), opera, oratorium i kantata. Korzystano chętnie z różnorodnych środków wyrazu i posługiwano się bogatą stylistyką. Wynaleziono takie formy muzyczne, jak sonata, koncert i uwertura.
Malarstwo
Trzema największymi kompozytorami baroku byli:
Johann Sebastian Bach (Koncerty brandenburskie)
Georg Friedrich Händel (oratorium Mesjasz)
Antonio Vivaldi (Cztery pory roku)
Malarze baroku podejmowali najczęściej tematykę religijną, mitologiczną, alegoryczną, historyczną i portretową. Popularność zaczęły zdobywać pejzaże, sceny rodzajowe i martwe natury. Stosowano chętnie światłocień, bogatą symbolikę i efektowny iluzjonizm.
Cechy charakterystyczne sztuki baroku
Barok nie trzymał się niewolniczo klasycznych reguł, ale wykorzystywał poszczególne elementy zgodnie z zasadami psychologii, tak aby wywołać pożądany efekt. Dużą rolę odgrywała kreatywność
O BAROKU
(koncept), synteza różnych dziedzin sztuki i wykorzystanie wiedzy np. o zasadach perspektywy
Termin „barok”, którego geneza jest wciąż niewyjaśniona, najprawdopodobniej pochodzi od portugalskiego barroco- perła o nieregularnym kształcie. W tym znaczeniu po raz pierwszy użył go Garcia de Orta. Istnieje też teoria, jakoby termin wywodził się z nazwy niepoprawnego sylogizmu, i wskazywał pierwotnie na dziwactwa formalne jako najbardziej charakterystyczną cechę sztuki owej sztuki.