Architektura romańska
Sara Matłoka kl.Iwa
Cechy charakterystyczne :
Kościół Najświętszej Marii Panny na Piasku we Wrocławiu
Kościół św. Michała Archanioła we Wrocławiu
-sztuka miała charakter sakralny
-układ świątyni miał charakter halowy lub bazylikowy
-mury były grube, masywne, nadawały budowli charakter obronny
-budowla miała system nawowy (tzn. nawa główna i dwie nawy boczne), zakończone poprzecznym transeptem oraz prezbiterium, (gdzie przebywał chór) i absydą, skierowaną na wschód
-okna budowano stosunkowo niewielkie, wzmocnione dodatkowo wewnętrznymi kolumnami
-wewnątrz kościoła romańskiego panował półmrok, ze względu na małe okna
Na bazie wzorów rzymskich, karolińskich, bizantyjskich, a nawet islamskich wyrósł w architekturze średniowiecznej styl zwany romańskim. Choć termin „sztuka romańska” wprowadzono w XIX wieku, to sam styl pojawiła się w XI wieku i trwał do połowy XIII. Warto zaznaczyć, że nie we wszystkich krajach rozwijał się w tym samym czasie. Pojawił się na terenie Francji, a dzięki szlakom kupieckim i pielgrzymim rozprzestrzenił w całej Europie, stając się jednym z przejawów jej jedności. W Polsce rozwój architektury romańskiej przypada na XII i XIII wiek. Wybudowano wówczas liczne kościoły, okazałe katedry i kolegiaty oraz benedyktyńskie i cysterskie opactwa.
Bazylika katedralna w Spirze
Palatia na Ostrowie Lednickim
Bazylika św. Witalisa w Rawennie