MDMA

Formy MDMA

MDMA

Ciekawostki

Dawkowanie

Nazwa

• MDMA często używane było przez amerykańskich psychoterapeutów ze względu na jego "empatyczne" właściwości
• nazwy slangowe: eska, bleta, piguła, drops

Jednorazowo przyjmuje się 75 do 200 mg MDMA (ja znalazłam, że w tabletkach znajduje się od 28 do 170mg MDMA). Pierwsze narkotyczne efekty widać po ok.40 min, po następnych 30 min działanie słabnie, a po ok. 60 całkowicie zanika.

Dawka śmiertelna: 120mg

3,4-metylenodioksymetamfetamina

+ amfetamina/kofeina itd.

= ECSTASY

Odczucia subiektywne

Efekty długotrwałego stosowania MDMA

Efekty odstawienne

• obniżony nastrój (związany z nagłym spadkiem poziomu serotoniny)
• senność
• zmęczenie
• zawroty głowy
• mdłości
• drażliwość
• zmniejszona koncentracja

• euforia
• uczucie przypływu energii
• pobudzenie seksualne
• uczucie silniej więzi z otoczeniem
• uczucie empatii w stosunku do innych
• intensyfikacja przeżyć emocjonalnych
• zaostrzenie percepcji otoczenia

Efekty przedawkowania

Rys historyczny

• rozproszone krzepnięcie wewnątrznaczyniowe
• krwotok śródczaszkowy
• ciężkie nadciśnienie lub niedociśnienie tętnicze
• zaburzenia poznawcze
• zaburzenia pamięci (możliwa amnezja wsteczna lub przedwczesna)
• śpiączka
• drgawki
• halucynacje
• utrata przytomności
• zespół serotoninowy
• sztywność mięśni
• zespół ostrej niewydolności oddechowej
• ostre uszkodzenie nerek
• obrzęk naczyniowy
• zapalenie wątroby

1912 - pierwsza synteza MDMA w 1912 w niemieckich zakładach farmaceutycznych Merck KGaA

Lata 60. XX wieku - Alexander Shulgin poddał publicznej uwadze swoje badania nad MDMA. Nazywał tę substancję „oknem”. MDMA było często używane przez amerykańskich psychoterapeutów z powodu jego empatycznych właściwości.

Koniec lat 80. XX wieku - z powodu szerokiego zjawiska pozamedycznego używania MDMA, zostało ono wpisane na listę nielegalnych substancji.

Lata 90. XX wieku - MDMA trafiło najpierw do klubów dla yuppie, potem do klubów gejowskich. Na początku lat 90. XX wieku stało się popularną używką kultury rave. W połowie lat 90. XX wieku MDMA rozprzestrzeniło się na wszystkie subkultury. Niektórzy badacze uważają, że żadna ze znanych substancji psychoaktywnych nie znalazła takiego uznania i takiej popularności w tak krótkim czasie.

• uszkodzenie szlaków serotoninergicznych w mózgu
• znaczna neurodegeneracja w aksonach serotoninergicznych w prążkowiu, hipokampie i korze przedczołowej
• neuroplastyczne zmiany istoty białej i zmniejszona gęstość istoty szarej w niektórych obszarach mózgu
• zaburzenia funkcji poznawczych (uczenia się, uwagi, przetwarzania wizualnego, snu)
• zwiększona impulsywność
• depresja, stany lękowe
• zwiększone działanie immunosupresywne w obwodowym układzie nerwowym i prozapalne w ośrodkowym układzie nerwowym

Efekty odstawienne

Mechanizm działania

Efekty jednorazowego przyjęcia MDMA

MDMA działa przede wszystkim jako presynaptyczny czynnik uwalniający serotoninę, noradrenalinę i dopaminę.

MDMA jest substartem dla transporterów monoamin (np. DAT, NET, SERT) i powoduje hamowanie zwrotnego wychwytu neuroprzekaźników przy neuronalnych transporterach błonowych.

- obniżony nastrój (związany z nagłym spadkiem poziomu serotoniny)

- senność

- zmęczenie

- zawroty głowy

- mdłości

- drażliwość

- zmniejszona koncentracja

MDMA osiąga maksymalne stężenie we krwi pomiędzy 1,5 a 3h po spożyciu. Jest następnie powoli metabolizowany i wydalany z organizmu. Czas działania MDMA wynosi zwykle od 4 do 6h, po czym poziom serotoniny w mózgu jest znacznie obniżony. Wraca on do normy zazwyczaj w przeciągu 24 do 48h.

• pobudzenie i brak łaknienia
• wzrost temperatury ciała
• wzmożenie odruchów
• rozszerzenie źrenic
• kołatanie serca i tachykardia
• nagłe wzrosty ciśnienia i uderzenia krwi do głowy
• szczękościsk
• nudności i wymioty
• odwodnienie
• halucynacje

Hamowanie transporterów monoamin (VMAT1 i VMAT2) przez MDMA skutkuje zwiększeniem stężenia związanego z nimi neuroprzekaźnika (tj. serotoniny, noradrenaliny lub dopaminy) w cytozolu.

MDMA ma 10x większe do wychwytu serotoniny w porównaniu do noradrenaliny czy dopaminy, a zatem ma ona głównie działanie serotoninergiczne.