architekt Agostino Barelli
Pałac Nymphenburg w Monachium
Pałac
Zwinger
w Dreźnie
Kościół św. Karola Boromeusza w Wiedniu
projektu J.B. Fischera von Erlacha
architekt
M.D. Pöppelmann
Kościół
San Carlo alle Quattro Fontane
w Rzymie
Pałac Wersalski
Kościół Santa Maria della Salute w Wenecji
Architekci królewscy:
Louis Le Vau i Jules Hardouin-Mansart
Dziękujemy za uwagę!
Bazylika
św. Piotra
w Rzymie
Bogumiła Białecka
i Dora Skrzypczyńska
kl. 2GB
Źródła:
Wikipedia
barok.klp.pl
Google Grafika
Schody Hiszpańskie w Rzymie
Budowle barokowe występują na terenie całej Europy i Ameryki Łacińskiej, jednak są bardzo różnorodne.
Charakterystyczny dla baroku jest wariabilizm – tendencja, aby każda budowla była oryginalna.
Dzieło architektów Francesco de Sanctisa
i Alessandro Specchiego.
W baroku budowano obiekty o charakterze
zarówno religijnym, jak i świeckim.
Były to najczęściej kościoły, rezydencje i pałace.
Zwracano uwagę na uregulowanie
planów sieci ulic i zabudowy miejskiej.
Często przebudowywano
fosy na aleje spacerowe,
a zamki obronne na pałace.
Ważną rolę jako
elementy architektoniczne
zaczęły spełniać ogrody.
Przywiązywano wagę
do alejek, altanek
czy oranżerii.
Cechy charakteryzujące architekturę tego okresu:
• monumentalizm,
• ciężkie proporcje,
• dynamika,
• bogactwo dekoracji,
• przepych,
• silne kontrasty form,
• światłocienie,
• bogata sztukateria,
• materiałem zdobniczym był stiuk,
czyli gips lub wapień z dodatkiem
sproszkowanego marmuru
• budowle na planie prostokąta, koła, wieloboku,
krzyża greckiego lub centralne,
• formy architektoniczne: wieżyczki, kopuły,
pilastry, kręcone kolumny, gzymsy,
lukarny, naczółki, woluty.
Jeżeli [barok] stosował
porządki – to kolosalne,
jeśli słupy – to podwójne,
jeśli kolumny – to najchętniej kręcone,
jeśli szczyty – to wyginane i przerywane.
(O. Narbutt, "O pojęciu baroku")
Architektura baroku
w Europie