CUKRZYCA

CUKRZYCA

DIAGNOSTYKA

CUKRZYCA TYPU 2

Rozpoznawanie opiera się przede wszystkim na pomiarze poziomu cukru we krwi.

NORMA DLA DOROSŁYCH WYNOSI:

3,9 - 6,4 mmol/l, dla dzieci

3,9 - 5,8mmol/l.

Cukrzyca typu 2 ujawnia się głównie u osób dorołych, powyżej 40 roku życia. Wszystkie badania wskazują na jej związek z otyłością (chociarz zdarza się również u osób szczupłych). Rozwija się znacznie wolniej, u wielu chorych bywa rozpoznawania dopiero po latach, gdy już poczyniła szkody w organizmie.

Cukrzyca typu 1

JAK POZNAĆ CUKRZYCĘ?

Cukrzyca jest przewlekłą chorobą metaboliczną. Jej przyczyną są zaburzenia przemian metabolicznych w organizmie, spowodane albo upośledzeniem wytwarza insuliny przez trzustkę (typ I, cukrzyca insulinożerna), albo zmiejszeniem wrażliwości tkanek na jej działanie, kiedy organizm nie w pełni wykorzystuje (typ 2, cukrzyca insulinożerna). Prawie 90 proc. diabetyków cierpi na cukrzycę typu 2.

Cukrzyca typu 1 rozwija się szybko, najczęściej u osób poniżej 30 roku życia. Istnieją predyspozycję dziedziczne do rozwoju cukrzycy typu 1, a jej pierwotną przyczną może być infekcja wirusowa.

O cukrzycy świadczyć następuję objawy: częste oddawanie moczu (nawet godzinę), wzmożone pragnienie, zmęczenie, osłabienie, osłabienie, senność, zwiększone uczucie głodu, zaburzenia widzenia, nudności, bóle brzucha, nagłe przyspieszenie i pogłębienie oddechów (oddech może mieć słodkawy zapapach, zbliżony do zapachu zmywacza do paznokci). Ponadto nadmierne pocenie się, kołatanie serca, uczucie drżeniu i problemów obu płci.

Drobne skaleczenia i otarcia u diabetyków goją się powoli, często występują infekcje dziąseł, jamy ustnej (pleśniawki) i infrkcje układu moczowego. Wywołane cukrzycą upośledzenie krążenia krwi powoduję, że diabetycy są bardziej podatni na owrzodzenia skóry, infekcje zgorzelinowe i kurcze mięśni. Uszkodzenie naczyń krwionośnych nerek może u cukrzyków prowadzić do niewydolności tego narządu.

JAK UNIKAĆ CUKRZYCY?

DIETA ANTYCUKRZYCOWA

W skutek tych zaburzeń organizm nie może prawidłowo przyswajać węglowodanów, a także, choć w mniejszym stopniu, białek i tłuszczów. Stężenie cukru (glukozy) we krwi rośnie, co ma wpływ na pracę wielu narządów i uszkadza tkanki, zwiększając ryzyko takich powikłań, jak niewydolność serca i nerek, udar mózgu, ślepota, zaburzenia naczyniowe, neurologiczne.

Zarówno osoby zagrożone cukrzycą, jak i już chore na cukrzycę powinny zwracać uwagę na to, co kładą na talerz. Wskazane jest 4 - 5 posiłków dziennie, spożywanych o stałych porach. Należy ograniczyć tłuszcze zwirzące, ale i z roślinnymi też nie przesadzać.

O ile w cukrzycy typu 1 profilaka może być trudna (choćby dlatego, że wciąż nie do końca są znane jej przyczyny), o tyle w cukrzycy typu 2 jest jak najbardziej możliwa. Ponieważ istnieje bezpośredni związek między tym typem choroby, a otyłością, walka z nadwagą ma tu podstawowe znaczenie. Szczególnie jeśli w rodzinie występowały przypadki cukrzycy. Badania wykazały, że już niewielki, bo zaledwie

5 - 10 procentowy, spadek masy ciała wpływa na ogólne samopoczucie i kondycję organizmu, a ponadto może spowodować obniżenie glukozy na czczo o 30 - 50%, a tym samym zmiejszenie ryzyka wystąpienia cukrzycy 2 o 58%. Ponadto redukuje poziom całkowitego cholestrolu o 10%, zmiejsza objawy niewydolności wieńcowej aż 90%! I co najbardziej istotne - obniża wskażnik ogólnej śmiertelności aż o 20% do 80% W profilaktyce cukrzycy i w obniżaniu masy ciała ogromne znaczenie ma aktywność fizyczna. Ważne, żeby była systematyczna. Wysiłek przyspiesza spalanie cukru, przez co pomaga utrzymywać go we krwi na odpowiednim poziomie. Poza tym aktywność fizyczna wzmaga wrażliwość tkanek na insulinę.

Podstawowe założenia diety cukrzycowej to 70 - 75% węglowodanów złożonych, 15 - 20% białek i tylko 5 - 10% tłuszczów. Dieta bogata w węglowodany złożone i błonnik może zredukować zapotrzebowanie na insulinę przy cukrzycy typu 1 o 30 - 40%, a przy cukrzycy typu 2 aż o 75 - 100%! Diabetycy powinni unikać cukru, słodyczy, tłustego mleka i jego przetworów, podrobów, za jeść więcej ryb, roślin strączkowych, pokarmów bagatych w chrom, takich jak ziarna i brokuły. Chrom nie tylko obniża poziom glukozy we krwi i poprawia tolerancję tego związku, ale obniża też stężenie insuliny i pomaga zmniejszyć poziom cholestrelu.

UWAGA!

Warzywa i owoce są jak najbardziej polecane, głównie z uwagi na błonnik, ale należy wybierać te mało słodkie.