Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Źródła :
12-letnia Jadwiga poślubiła śląskiego księcia Henryka I Brodatego. Miała z nim 7 dzieci (czworo z nich zmarło w dzieciństwie). Była fundatorką m.in. klasztoru cysterek w Trzebnicy. Surowe życie pokutne, praktyki ascetyczne* i działalność dobroczynna uczyniły ją postacią popularną wśród poddanych. Własne dobra przeznaczyła na zorganizowanie wędrownego szpitala dworskiego dla ubogich, na szpital dla trędowatych w Środzie Śląskiej, a także na urządzenie hospicjum dworskiego. W swoich posiadłościach obniżała
daniny chłopskie i gromadziła zapasy żywności wykorzystane następnie w czasach głodu i powodzi. Pochowała sześcioro swoich dzieci i męża.
w 1238 roku zamieszkała w trzebnickim klasztorze, prowadzonym przez jej córkę Gertrudę. Wkrótce zaangażowała się w ożywienie życia religijnego Śląska, sprowadzając do tamtejszych kościołów duchownych z Niemiec. Wspierała też sprowadzanie niemieckich osadników na słabo zaludnione rejony wówczas zachodniej części Śląska, wspierając tym samym rozwój rolnictwa. Jadwiga zmarła 14 lub 15 października 1243 roku w Trzebnicy w opinii świętości i została pochowana w kościele w Trzebnicy.
Święta Jadwiga urodziła się między 1178 a 1180 rokiem w Andechsie w Bawarii. Pochodziła z książęcego rodu. Córka Bertolda VI von Andechs i Agnieszki von Rochlitz. Miała czterech braci i trzy siosrty. Otrzymała staranne wykształcenie i religijne wychowanie w klasztorze benedyktynek. Około roku 1190, jako 12-latka została wysłana na Śląsk.
Jej kult rozpoczął się zaraz po jej śmierci. 26 marca 1267 roku papież Klemens IV w kościele dominikanów w Viterbo dokonał kanonizacji Jadwigi, którą zaczęto czcić. Jadwiga uważana jet za patronkę Polski, Piastów śląskich, Śląska, Berlina, Krakowa, Trzebnicy, Wrocławia, Dębicy, Europy, uchodźców oraz pojednania i pokoju. Święta Jadwiga przedstawiana jest boso,w płaszczu książęcym. W ręku trzyma buty, makietę kościoła lub klasztoru.
Według podań Jadwiga była osobą bardzo skromną ,a jednocześnie zaangażowaną w swoje działanie. Cechy te ilustruje legenda, według której Jadwiga, aby nie odróżniać się od reszty swego ludu oraz w imię pokory i skromności, chodziła boso. Irytowało to bardzo jej męża, wymógł więc na spowiedniku, aby ten nakazał jej noszenie butów. Duchowny podarował swej penitentce parę butów i poprosił, aby zawsze je nosiła. Księżna, będąc posłuszną swojemu spowiednikowi, podarowane buty nosiła ze sobą, ale przywieszone na sznurku.