ลักษณะเด่นของภาษาเหนือ คือจะเนิบช้า มีการลากเสียงในบางคำ
ภาษาเหนือจะมีการแบ่งออกเป็น 2 รูปแบบ
คือ คำเมือง จะใช้ในภาคเหนือตอนบนบริเวณอาณาจักรล้านนา
เดิม ซึ่งจะมีการแบ่งย่อยเป็น ภาษาล้านนาตะวันตกและภาษาล้านนาตะวันออก
ซึ่งแต่ละจังหวัดก็จะมีคำศัพท์หรือสำเนียงในบางคำต่างกัน
และยังมีภาษาผสมในจังหวัดอื่นๆ ที่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง
เช่น อุตรดิตถ์ สุโขทัย เพชรบูรณ์ เป็นต้น
ลักษณะเด่นของภาษาอีสานคือ จะมีเสียงที่ห้วน พูดเร็ว
มีความหลากหลายค่อนข้างมาก ในบางจังหวัดจะมีสำเนียงคล้ายภาษาลาว เพราะอยู่ใกล้กับประเทศลาว ในขณะที่บางจังหวัดจะมีการผสมภาษาเขมร เนื่องจากใกล้ประเทศกัมพูชา
บางครั้งในหมู่บ้านติดกันก็อาจจะใช้คนละสำเนียง
ภาษาใต้ มีลักษณะเด่น คือจะเร็ว อักขระ
ร เรือชัดเจน มีการรวบคำในบางคำ
ภาษาใต้จะมีการแบ่งออกเป็น 3 ส่วนหลักๆ คือ
ฝั่งตะวันออก ฝั่งตะวันตก และ 3 ชายแดนใต้ ซึ่งจะมีสำเนียงที่ต่างกันค่อนข้างชัดเจน
และจะมีสำเนียงเฉพาะย่อยไปในแต่ละจังหวัด
ในส่วนของกรุงเทพและปริณฑลบางจังหวัด
จะใช้ภาษาไทยมาตรฐาน
แต่ในหลายๆจังหวัดจะมีคำศัพท์มีสำเนียง เหน่อ
เหน่อแต่ละจังหวัดจะต่างกัน ทำให้ เสียงเหน่อ กลายเป็นเอกลักษณ์ประจำจังหวัด