Introducing 

Prezi AI.

Your new presentation assistant.

Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.

Loading…
Transcript

8 faz rozwoju według Eriksona.

Faza 2: konflikt autonomii ze wstydem i zwątpieniem.

Dziecko w wieku 2-3 lat poznaje nie tylko świat ale również swoje możliwość. Nadmierne zakazy, wyręczanie, ograniczanie mogą spodować utratę zaufania do siebie oraz własnych sił dziecka. Stwarzanie sytuacji dających możlwiość sprawdzenie siebie i swoich sprawności może zaowocować rozwojem woli oraz samokontroli.

Faza 4: pilność - poczucie niższości.

Faza 8: integracja - rozpacz.

Faza 6: intymność - izolacja

Dziecko (7-12lat) coraz częściej korzysta z umysłowych i materialnych narzędzi społeczeństwa. Ważne miejsce w jego życiu zajmuję nauka, nabywanie nowych umiejętności. Dużego znaczenia nabiera podleganie ocenie auterytwtów, porównywaniu np. z kolegami. Dziecko, które w tej fazie jest wyśmiewane bądź nieumiejętnie motywowane może wykształcić w sobie poczucie niższości wobec innych, dlatego ważne jest towarzyszenie przez rodziców i nauczycieli młodemu człowiekowi, aby poczuł wiare w siabie,swoje umiejętności oraz nabrał poczucia własnej wartości.

Faza 1: zaufanie- podstawowa nieufność.

Młody drosły (19-25 lat) powinien znaleźć drogi samorealizacji adekwatne do warunków w jakich się znajduje, wybrac partnera życiowego. Realizacja zadań rozwojowych okresu wczesnej dorosłości umożliwia osiągnięcie odpowiedniego poziomu samopoznania oraz autoidentyfikacji w kontaktach z innymi. Trudność w rozwiązywaniu wyzwań stojących przed jednostką w tym stadium dają w efekcie zaburzenia tworzenia się tożsamości oraz poczucie izolacji.

Ostatnia faza trwa od połowy do końca życia. W wieku starszym celem staje się osiągnięcie integracji wewnętrznej, będącej wyrazem uzyskania harmonii i spójności, pełnego rozwoju osobowości. Brak osiagnięcia integracji wewnetrznej, sensu i pozytywnego spojrzenia na dorobek swojego życia daje w konsekwencji rozpacz. Pozostaje więc często gorycz i poczucie przegranej, które rzutuje na widzenie siebie i świata w tym okresie życia.

W zależności od stopnia reagowania otoczenia społecznego na pojawiające się potrzeby dziecka rodzi się w nim ufność do świata, która daje nadzieję na pomoc w sytuacjach trudnych oraz nieufność, brak zrozumienia przez otoczenie. W tej fazie dziecko otwiera się bądź wycofuje z kontaktów społecznych.

Faza 3: inicjatywa vs poczucie winy.

Faza 7: generatywność - stagnacja

Faza 3 obejmuje rozwój w wieku 3-6 lat. Dzieci zaczynają eksperymentować, wypróbowuje rózne role społeczne oraz dopytyje. Jeśli jego zachowanie oceniamy jako niewłaściwe,a pytania za niestosowne zaczyna czuć się zawstydzane i krytykowan, a w konsekwencji winne. Prowadzić może to do zahamowania aktywoności poznawczej, kontaktów społeczych oraz kształtowania się osobowości.

7 stadium stanowi wiek 26-40. Twórcza postawa wobez życia to podjęcie roli rodzicielskiej, kreatywność w wielu innych obszarach, otwartość i pomysłowość w rozwiązywaniu zadań życiowych. Charakterystyczne dla tego okresu rozwoju to: troska, dawanie i tworzenie również w stosunkach międzyludzkich. Biegun stagnacji dotyczy tych, którzy nie podejmują zadań swojego wieku, skupiają się jedynie na sobie, zatrzymując się w rozwoju.

Faza 5: tożsamość - pomieszanie ról.

W fazie adolescencji ( 12-18lat) największym zadaniem jest określenie własnej tożsamości seksualnej, społecznej oraz zawodowej. Charakterystyczne jest poszukiwanie sensu życia oraz wypracowanie własnego systemu wartości. Powodzenie tego etapu rozwojowego daje poczucie własnej tożsamości oraz wierności sobie. Zaburzenia, które moga wystąpić sprawić moga niepewności i zagubienie własnej tożsamości ( często konsekwencja jest poszukiwanie sensu poprzez wkroczenie do danej subkultury).

Mróz Katarzyna

Psychologia

Nr albumu: 14286

Learn more about creating dynamic, engaging presentations with Prezi