Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Źródła:
mnk.pl
pinterest.com
pankubalajestbombastyczny.blogspot.com
echiny.pl
chinese-culture.pl
Wielki mur chiński
Początki sztuki chińskiej sięgają III tysiąclecia p.n.e. i wiążą się z 2 późnoneolitycznymi kulturami ceramicznymi: Yangshao (kultura ceramiki malowanej, zdobionej odciskami grzebienia, maty i geometrycznym ornamentem wstęgowym) i Longshan (kultura ceramiki czarnej).
Figurka Budda Amitabha
Pomimo, że sztuka ta staje się coraz bardziej popularna cały czas otacza ją swoisty nimb tajemniczości. Jedynymi elementami sztuki chińskiej, które znane są szerszemu odbiorcy w Polsce jest porcelana, filmy spod znaku kung fu, Wielki Mur, Klasztor Shaolin oraz artystyczne wyroby z jedwabiu. Tymczasem kraj ten przez stulecia wykształcił jedyny w swoim rodzaju styl artystycznego piśmiennictwa znany szerzej pod pojęciem kaligrafii, specyficzny i zupełnie różny od europejskiego model malarstwa czy gry aktorskiej. Niezwykłym zjawiskiem jest opera chińska łącząca w sobie elementy tańca, gry i akrobatyki, a także oryginalny teatr cieni. Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej kontynuowano tradycyjne dziedziny sztuki chińskiej. Rozwój ten został zahamowany przez „rewolucję kulturalną”. Obecnie artyści nawiązują w swej twórczości zarówno do wzorów tradycyjnych, jak i wzorów europejskich.
Świątynia w Foguang
Generalnie sztukę chińską charakteryzuje złożona symbolika, dekoracyjna stylizacja, swoisty konserwatyzm i wysoki poziom umiejętności technicznych. Systemy filozoficzne i religijne wykształcone na terytorium Chin cechuje poszanowanie rodzimej tradycji i tolerancja dla innych kultur. Są to podstawy, na których oparta jest ciągłość, łatwość asymilacji napływowych elementów i pewien konserwatyzm cechujący sztukę chińską. Dodatkowym czynnikiem wpływającym na kształtowanie się kultury Chin była względna izolacja państwa, odciętego od sąsiadów naturalnymi, trudnymi do przebycia granicami. Sztuka chińska wywierała też silny wpływ na inne państwa: Koreę, Japonię, Tybet i Mongolię.
Rzeźbiona skrzynia
W Chinach edukacja jest bardzo ważna. Chiński system edukacji odgrywa kluczową rolę w życiu Chińczyków już od najmłodszych do jego najważniejszego etapu 高考 Gao Kao (przystąpienie do egzaminu końcowego na najlepszych i najbardziej znanych uczelniach uniwersyteckich), co w pewien sposób toruje drogę do kariery i decyduje o przyszłych losach studentów. Uzyskanie stopnia magistra czy licencjata na prestiżowym uniwersytecie to większe szanse na znalezienie zatrudnienia na wyższym stanowisku. Biorąc pod uwagę fakt, iż chińscy studenci są pod ogromną presją od samego początku studiów, nikogo nie dziwi, iż charakteryzuje ich wysoka odporność na naciski oraz konkurencję. Egzaminy i testy są przeprowadzane w każdym semestrze, miesiącu i tygodniu, a uczniowie i studenci są oceniani według ustalonego systemu ocen. Czym wyższa ocena, tym lepszy uczeń, a jeśli uczeń wciąż będzie uzyskiwał bardzo dobre wyniki w nauce, tym większe będą jego szanse przyjęcia na prestiżową uczelnię.
Podróż w głąb obyczajów Państwa Środka to prawdziwy maraton niespodzianek. To, co dla Europejczyków może wydawać się obce i nienaturalne, dla Chińczyków jest chlebem powszednim. I na odwrót – zakorzenione w kulturze Starego Kontynentu zwyczaje często daleko odbiegają od wschodnich wyobrażeń o świecie, a także nierzadko kłócą się z chińską wizją dobrego wychowania.
Chiny borykają się jednak z bardzo ważnym problemem. Brakiem akceptacji. Tak pisze o tym Agnieszka Putkiewicz: " Przekonałam się o tym, oglądając zdjęcia klasowe chińskich znajomych. Za każdym razem słyszałam uwagi: „O, a ten kolega/koleżanka już nie żyje, popełnił/popełniła samobójstwo, bo nie radził/radziła sobie z nauką”. Kiedy zdumiona i przerażona dopytywałam, dlaczego uczniom nie udzielono pomocy, nie dano korepetycji, słyszałam w odpowiedzi: „Nie wiesz, że u nas jest wyścig szczurów? I tak prędzej czy później by wypadli. A tak uratowali przynajmniej swoje rodziny przed wstydem”. Cieszę się, że nie mieszkam w Chinach… "
Najludniejsze państwo świata znajdujące się w Azji Środkowej