Introducing
Your new presentation assistant.
Refine, enhance, and tailor your content, source relevant images, and edit visuals quicker than ever before.
Trending searches
Renesans (odrodzenie) - epoka, w której dążono do odrodzenia się kultury antycznej i "odnowienia ludzkości" dążącej do wszechstronnego rozwoju człowieka.
Architekci dążyli do harmonii i regularności. Uważano, że forma - skromna lub monumentalna - powinna być dopasowana do charakteru budowli. Świątyń nie wznoszono wyłącznie na chwałę Boga, lecz także z myślą o człowieku, którego miały zachwycać a nie przytłaczać. Rozwijała się też architektura świecka, a wznoszone budowle nie pełniły już funkcji obronnej. W miastach powstawały pałace, na przedmieściach wille. Budowano ratusze, hale targowe, kamienice mieszczan.
Konsekwencją powrotu do antycznych źródeł była rosnąca popularność tematów mitologicznych, aktów i portretów. W obrazach pojawiła się perspektywa; malarze studiowali proporcje ludzkiego ciała i mechanikę ruchu, aby jak najdoskonajel przedstawić postać w obrazie. Niezwykle popularne stały się freski - malowidła wykonywane bezpośrednio na mokrym tynku. Zamożni ludzie pragnęli uwiecznić swoje podobizny, aby zaznaczyć swój wyjątkowy status. Nie obawiano się przedstawiać nagości ludzkiego ciała, często umieszczanego na tle przyrody. Na północy Europy rozwinęła się sztuka poszukująca tematów w kręgu życia codziennego.
W renesansie rzeźba zyskała pełną autonomię. Posągi stały się wolno stojącymi dziełami sztuki. W rzeźbie dominowały realistyczne popiersia portretowe, rzeźby nagrobne, posągi konne i akty.
Florentyńczyk Donatello był autorem pierwszego nowożytnego aktu męskiego - odlanego z brązu wizerunku biblijnego Dawida, a także pierwszego wielkiego konnego posągu.
Utwory pisane były głównie stylem klasycznym. Cechowały się:
Sięgano przede wszystkim po gatunki wywodzące się ze starożytności: pieśni, elegie, hymny, tragedie, fraszki, eposy.
W renesansie muzyka odgrywała ważną rolę podczas dworskich i religijnych ceremonii oraz w żu codziennym. Interesowali się nią ni etylko przedstawicieli bogatej arystokracji, lecz także średnio zamożni mieszczanie. Nastąpił wówczas rozwój wokalnej muzyki a cappella, czyli bezakompaniamentu.
Do największych misztrzów kompozycji wielogłosowych należał włoski twórca Giovanni Pierluigi da Palestrina. W Polsce wybitnym przedstawicielem był Mikołaj Gomółka.
Próby nawiązania do tradycji antycznych widowisk teatralno-muzycznych doprowadziły pod koniec stulecia do powstania opery.
Styl ten dążył do harmonii, umiaru i zrównoważonej kompozycji. Budowle często wznoszono na planie centralnym, czyli mającym co najmniej dwie krzyżujące się osie symetrii. Fasady były proste i przejrzyste z minimalną liczbą zdobień, a zabudowa była zwarta.
Pieter Bruegel "Upadek Ikara"
Sandro Botticelli "Wiosna"
Rafael Santi
"Madonna ze szczygłem"
Jan van Eyck
"Portret małżonków Arnolfinich"
Leonardo da Vinci
"Dama z łasiczką"
Michał Anioł "Stworzenie Adama"
Katedra we Florencji
Kamieniczki w Krakowie
Kaplica Zygmuntowska na Wawelu
Ratusz w Poznaniu
Zamek w Chambord we Francji
Rynek w Zamościu
Michał Anioł "Pieta"
Donatello "Dawid"